کد خبر: ۲۵۳۷۴۳
زمان انتشار: ۱۱:۵۵     ۰۱ مهر ۱۳۹۳
پیام «ظریف» وزیر امورخارجه دولت یازدهم به طرف های غربی در مذاکرات هسته ای این است که اگر می خواهید با «حسن روحانی و من» مذاکره کنید و فردی با بینش ، منش و روش «احمدی نژادی» مقابلتان نباشد ، بهتر است با حمایت از توافق ، زمینه ماندگاری جریان حاکم در دولت یازدهم را رقم بزنید.
عبدالرضا داوری نوشت:

 محمدجواد ظریف ، وزیر امورخارجه دولت یازدهم در نشست اخیر خود با کارشناسان شورای روابط خارجی امریکا که در نیویورک برگزار شد ، مواضعی بدعت آور و تامل برانگیز اتخاذ نمود. وزیر امور خارجه دولت یازدهم در این نشست در پاسخ به سوال هاله اسفندیاری، مدیر بخش خاورمیانه موسسه تحقیقاتی وودرو ویلسون که پرسیده بود: «لطفا درباره تاثیر گفت‌وگوها بر مسائل سیاسی داخلی ایران توضیح بفرمایید؟» اظهار داشت:«ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا شانزده ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما با آرای خود پاسخ بدهند. وقتی قبلا در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌یی با جامعه بین‌المللی در سال‌های 2004 و 2005 توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپا رد شد، مردم «جواب» ما را با انتخاب رییس‌جمهوری «متفاوت» احمدی‌نژاد دادند که مرا هم زود «بازنشسته» کرد! (خنده حضار)

 البته باید توجه داشت که اتحادیه اروپا به تنهایی فعالیت نمی‌کرد و مقامات کاخ سفید و وزارت امورخارجه امریکا مانع از هرگونه توافق شدند همان‌طور که حالا هم کسانی هستند که نمی‌خواهند هیچ‌گونه توافقی حاصل شود قطع نظر از اینکه مفاد آن چه باشد. حالا من بار دیگر زنده شده‌ام خنده حضار . به نظرمن، در انتقال «پیامی» که جامعه بین‌المللی و به ویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند. باید دیگر تعامل ازجانب ایران و تلاش ایران برای بازبودن و نگاه به آینده داشتن با پاسخ مثبت مواجه می‌شود یا اینکه بار دیگر، رد می‌شود. من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رای نشان خواهند داد.»

همان گونه که ملاحظه کردید ، وزیر امورخارجه دولت یازدهم در این پرسش و پاسخ ، صراحتا از تاثیرگذاری رفتار غرب بر صندوق های رای ایران سخن گفته و به غربی ها پیام می دهد که می توانید با تنظیم رفتار خود ، افراد و گروه های مورد نظر خود را در ایران روی کار بیاورید. در یک کلمه پیام «ظریف» وزیر امورخارجه دولت یازدهم به طرف های غربی در مذاکرات هسته ای این است که اگر می خواهید با «حسن روحانی و من» مذاکره کنید و فردی با بینش ، منش و روش «احمدی نژادی» مقابلتان نباشد ، بهتر است با حمایت از توافق ، زمینه ماندگاری جریان حاکم در دولت یازدهم را رقم بزنید.

محمدجواد ظریف صراحتا در این سخنرانی ، اهرم خارجی آن هم از نوع امریکایی اش را موثر در «سیاست ایرانی» و شکل گیری مجلس و دولت معرفی می کند و از غربی ها دعوت می کند که با تنظیم سیاست های خود ، از روی کار آمدن جریان های «ناهمسو با غرب» ممانعت به عمل آورند.

در واقع وزیر امورخارجه دولت یازدهم در این سخنرانی صریحا از نگرش وابسته گرای دولت اعتدال در تحلیل پدیده های سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و بین المللی پرده برداشت و آن ، باور جاری در دولت یازدهم به بازشدن همه قفلها با کلید سیاست خارجی و تعاملات جهانی بخوانید امریکاگرایی است تا آنجا که متاسفانه مساله «رابطه با آمریکا» تا حد یک ایدئولوژی از سوی حامیان دولت یازدهم ارتقا یافته و بر همین اساس سیاست خارجی آنچنان در متن قوه مجریه پررنگ شده که بنا دارند از اهرم آن حتی در معادلات سیاست داخلی و تغییر ترکیب پارلمان و انتخابات ریاست جمهوری سه سال آینده نیز بهره برداری نمایند !

گفتمان نورسیده اعتدال به عنوان دال مرکزی گفتمان دولت یازدهم ، بر مبنای تئوری داروین صورت بندی شده و حفظ و بقاء یک نظام سیاسی را در سازگارشدن و انطباق آن نظام با محیط پیرامونی و روندهای جهانی تعریف می کند. «گفتمان اعتدال» از همان ابتدای تولد، «توسعه برون زا» را در دستور کار خود قرار داد، به این معنا که مشکلات و راه حل های درونی و بومی از همان آغاز مسیر دولت یازدهم به کناری نهاده و بر لزوم سازگارشدن با محیط جهانی به عنوان تنها مسیر بقاء نظام جمهوری اسلامی، به عنوان شرط لازم و کافی توسعه کشور تاکید کرد و در تشخیص مسائل کشور و ارائه راه حل برای آنها نیز تحت تاثیر روندهای جهانی، مسائلی جدید و بی ارتباط با نیازهای ملی را برای جامعه ایران تعریف و راهبردهایی ویژه نیز برای حل آنها ارائه نمود.

این چنین است که در گام نخست و در چارچوب مساله شناسی گفتمان «اعتدال»، مساله عدم رابطه با آمریکا به عنوان ام المسائل ملت ایران معرفی شد و مدعیان تدبیر و امید و اعتدال تلاش نمودند تا رابطه با آمریکا را به عنوان یک خواسته ملی جا بیندازند! بر همین مبنا، در مهرماه 92، حسن روحانی که به تازگی از نیویورک بازگشته و از مکالمه تلفنی با اوباما مشعوف شده بود ، به دو موسسه نظرسنجی زیرمجموعه دولت دستور داد تا درباره رابطه ایران با امریکا نظرسنجی کنند. دقیقا مشابه پیشنهادی که روزنامه سلام پس از پیروزی محمد خاتمی در خرداد 76 ارائه داد و در آن خواستار همه پرسی در مورد رابطه با آمریکا شد!

این چنین است که گفتمان اعتدال از همان ابتدا ، مسائل و مطالبات اصلی ملت را کنار نهاد و طی تنظیم شاخک های خود با امواج ارسالی از غرب ، مساله شناسی برونگرایانه را به عنوان مسائل اساسی مردم بازنمایی کرد.

دقایق گفتمانی اعتدال در تولید واژگانی نظیر «تعاملات جهانی» و «اعتمادسازی» به شدت وامدار تجویزات استراتژیست های آمریکایی است و بر همین مبناست که با گذشت زمان پیوندهای متقابل مروجین این گفتمان، با دولت های غربی از جمله جوش و خروش شان برای عکس یادگاری روسای جمهور ایران و امریکا و نیز تعاملات ظریف با اعضای شورای روابط خارجی امریکا هر روز چهره می گشاید و روز به روز بر عمق شکاف آنان با ملت ایران افزوده می شود . بر این اساس دیر نیست که زمین گیر شدن ماشین مدعیان اعتدال در باتلاق تئوری ها و راهبردهای غیربومی و وابسته گرایانه و نادیده انگاشتن مسائل و معضلات واقعی جامعه از طریق بزرگ نمایی و برجسته سازی مسائل مرتبط با فرایندهای جهانی، به عنوان نیازهای واقعی جامعه ایران، فصل پایانی داستان غم انگیز اعتدال را در ماه های آینده رقم بزند.

مروجین وابسته گرای گفتمان موسوم به اعتدال باید به یاد داشته باشند که اگر پیروزی های بزرگ و جلب آراء میلیونی آحاد ملت، با مبانی اعتقادی جامعه و نیازهای اصیل و واقعی مردم همساز و همگرا نشوند، حتما در سراشیبی سقوط قرار گرفته و با گذشت زمان از مسیر انتخاب ملت خارج می شوند ، پدیده ای که باید درباره سرنوشت دولت یازدهم توقع داشت و منتظرش بود.

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها