رهبرانقلاب:به‌شعر‌«شهريار»‌خيلى‌علاقه‌دارم

 

 

گاهى در اين سمينارهايى كه در سطح كشور تشكيل مى‏گردد، سخنرانيهاى خوبى ايراد مى‏شود، كه انعكاس آن مفيد است. البته همه سخنرانيها را نمى‏گويم؛ بعضى از آنها حشو است؛ يعنى همه‏اش كاملاً لُب نيست؛ اما در عين ‏حال در اين سخنرانيهاى خوب، لُبهاى خوبى وجود دارد. فرض كنيد در تبريز يك سمينار در تجليل از علامه طباطبايى مى‏گذارند. گاهى حرفهاى خوبى در آن‏جا زده مى‏شود؛ چرا شما آنها را منعكس نمى‏كنيد؟ يا مثلاً در تهران كنفرانس انديشه‏ اسلامى برگزار مى‏شود، كه البته نه همه‏ حرفهاى آن، ليكن بعضى از موارد آن را مى‏شود منعكس كرد. شما كانال آموزشى هستيد؛ چرا منعكس نمى‏كنيد؟ 

 

در بعضى از جاهاى ديگر، نمونه‏هاى خوبى در اين زمينه‏ها وجود دارد؛ من مثال بى‏اشكال‏ترش را بگويم؛ چون از معاصران زنده، آدم يك كلمه بگويد، ممكن است مشكلاتى ايجاد بشود! امروز شما مى‏توانيد روى چهره‏ «شهريار» كار كنيد. «شهريار»، يك چهره مطرح هنرى و ادبى امروز است. ممكن است ديروز اين‏گونه نبوده باشد، ليكن امروز با توجه به اين جمهوريهايى كه آزاد شده‏اند، و با توجه به آن منطقه‏ عظيمى كه گرايش و گويش تركى دارند - كه از چين تا اروپا را گرفته است - عنصرى مثل «شهريار»، يك شاعر ترك‏زبان در اين حد، با آن عشق و اخلاص به جمهورى اسلامى، زنده‏كردنى و نشان‏دادنى است؛ اين كار را شما بكنيد؛ البته به شكل صحيح و هوشمندانه‏اش. از اين قبيل كارهاى خوب، مى‏شود انجام بدهيد؛ مثلاً كار روى شعراى معاصر، ادباى حاضر، ادباى متوفى، در زمينه‏هاى كودكان و امثال اينها. 

 

 

من شعراى معاصر را تقسيم مى‏كنم به شعرايى كه غزلسرا بودند، شعرايى كه قصيده‏سرا بودند و شعرايى كه نوسرا بودند. هر كدام چند نفرى هستند كه من به ايشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم «اميرى فيروزكوهى» است كه من با ايشان دوست هم بودم و ايشان به من هم خيلى علاقه داشتند و سالها تا بعد از انقلاب، با يكديگر رفت و آمد داشتيم. در زمان رياست جمهورى من، ايشان از دنيا رفتند. 

البته غير از «اميرى» هم يكى، دو نفر شاعر غزلسرا بودند كه شعرهايشان را دوست ‏داشتم؛ يكى مرحوم «رهى معيّرى» بود كه او را از نزديك نديده بودم، يكى مرحوم «شهريار» بود كه از شعرش خيلى خوشم مى‏آمد. با ايشان هم آشنا بودم. البته من بعد از انقلاب با ايشان آشنا شدم؛ قبل از انقلاب، هيچ ارتباطى با يكديگر نداشتيم. 

 

 

 

من مشهد را مى‏شناسم. مشهد شهرى است كه من در آن بزرگ شدم و مى‏دانم كه اين شهر، لبالب از هنر و ذوق و شعر و توانايى ادبى است؛ ولى آيا استفاده مى‏شود؟ من نمى‏دانم آيا استفاده مى‏شود يا نه. بايد برويد اين عناصر را شناسايى كنيد. تبريز هم همين‏طور است. بنده چند سال قبل از اين به تبريز رفته بودم؛ مرحوم شهريار - خدا رحمتش كند - جلسه‏يى با ما داشت. جمعى از اين شعراى تبريز را دعوت كرده بودند؛ من ديدم كه واقعاً يك عده شعراى قوى و خوب در تبريز هستند؛ اما بنده اصلاً خبر نداشتم كه در تبريز اين همه شاعر هست. با اين‏كه من به يك معنا ترك‏زبان هستم و تركى مى‏فهمم و صحبت مى‏كنم و با آنها احساس خويشاوندى مى‏كنم و به آن‏جا رفت‏وآمد هم داشته‏ام، در عين حال نمى‏دانستم كه در آن‏جا اين‏قدر شاعر و گوينده‏ خوب وجود دارد؛ اينها را بايد شناسايى كرد و از وجودشان استفاده نمود. در حوزه‏هاى علميه گاهى افراد خيلى خوبى هستند. در حوزه‏ علميه‏ى مشهد افراد بسيار خوبى هستند؛ جاهاى ديگر هم همين‏طور است.