کشتار و سوزاندن 502 شیعه بدست داعش + تصویر

محمد علی محمد برهان البدیری گفت: کشتار زندانیان شیعه در چهار مرحله صورت گرفت که آخرین مرحله سوزندان اجساد بود.

 البدیری از اهالی دیوانیه که از جنایت زندان بادوش نجات یافته است، خاطرنشان کرد، کشتار زندانیان زندان بادوش در موصل نیز همانند کشتار پایگاه اسپایکر در تکریت هولناک و وحشتناک است اما رسانه ها به این موضوع نپرداختند و به کشتار دردناک پایگاه اسپایکر توجه کردند.

البدیری که در سال 2013 وارد زندان مرکزی بادوش شده است، تاکید کرد به کمیته های حقوق بشری که از این زندان بازدید می کردند بسیار هشدار داده بود که این زندان باید تخلیه شود زیرا پی در پی هدف حملات خمپاره ای قرار داشت و در تیرس تروریست ها قرار دارد.

محمد علی محمد برهان البدیری تنها بازمانده

وی افزود: به همین علت خواستار انتقال زندانیان به زندان های مناطق جنوب شدیم اما کمیته های حقوق بشر یا کمیته های وزارت دادگستری به این خواسته ها عمل نکردند.

البدیری از اندک شهادانی است که از جنایت زندان بادوش پرده برداشته است.

سایت عراقی "الفرات" نوشت: در این جنایت 503 نفر براساس مسائل فرقه ای کشته شدند.

وی در مصاحبه ای در داخل زندان التسفیرات در دیوانیه، از حمله عناصر داعش به این زندان سخن گفته و افزوده است که این حمله بعد از آن صورت گرفت که نیروهای امنیتی در جریان حمله داعش به موصل، شبانه زندان را ترک و زندانیان را در سلول هایشان رها کردند.

البدیری افزود: بعد از این که عناصر داعش وارد زندان شدند ما را سوار هفت کامیونی کردند که جلوی در زندان پارک بود. سپس کامیون ها مسافتی در حدود 4 کیلومتر را طی کردند و به یک منطقه خاکی رسیدند. پس از آن ما را براساس فرقه ای در همان منطقه جدا کردند (سنی ها در یک طرف و شیعیان در طرف دیگر).

وی خاطرنشان کرد، سپس مسؤول آن ها گفت: به سنی ها سلاح داده خواهد شد تا در بغداد بجنگند؛ پس از آن سنی ها سوار خودروهایی شدند که ما را به این منطقه آورده بودند و ما شیعیان که تعدادمان (503) نفر بود، باقی ماندیم و افراد مسلح به ما دشنام دادند و با ما بد رفتاری کردند.

البدیری با بیان این که آنها را در کنار گودالی جمع کرده بودند، افزود: آنگاه تیراندازی از پشت سر ما آغاز شد در حالی که افراد مسلح تقریبا در سه متری ما بودند و به دنبال آن یکی پس از دیگری به گودال افتادیم و من مشغول خواندن سوره "یس" بودم و هیچ چیز به ذهنم خطور نکرد جز ذکر خدا و قرائت قرآن کریم.

وی در ادامه گفت: هنگامی که داخل گودال افتادم عینکم شکست و چند جسد روی من افتاد. سپس مرحله دوم به دستور مسؤول افراد مسلح آغاز شد و به سوی اجساد تیراندازی کردند پس از آن چهار نفر با کلت وارد گودال شدند تا تیر خلاص به اجساد شلیک کنند. بعد از اینکه این چهار نفر از گودال خارج شدند مرحله چهارم یعنی آتش زدن اجساد آغاز شد تا هیچ اثری از آن ها نماند و اگر کسی زنده مانده است کشته شود. در این حال بوی سوختن اجساد را استشمام می کردم و هر از گاهی از حال می رفتم تا اینکه افراد مسلح محل را ترک کردند.

البدیری افزود: صدای یکی از زندانیان را که بعدا جان باخت شنیدم که گفت آن ها رفتند.

البدیری گفت: پس از آن درحالی که دو جسد روی من افتاده بود به سختی بلند شدم درحالیه دچار سوختگی شده بودم؛  صحنه وحشتناکی بود. در کنارم یک نفر زخمی بود همچنین صدای یک نفر را شنیدم و به سمت او رفتم. اجساد را زیر و رو می کردم تا شاید در میان آن ها کسی زنده باشد اما متاسفانه کسی زنده نبود. آن این دو نفر هم پس از مدتی جان باختند، و من محل را ترک کردم.

محمد البدیری در پایان از سازمان های بین المللی از جمله سازمان های حقوق بشر و رسانه ها خواست این جنایت را که در مدت یک ساعت 503 قربانی برجا گذاشته است و همچنین قتل (270) نفر در منطقه بوابه الشام و دیگر افراد در منطقه سد بادوش که تعداد آن ها به (165) نفر می رسد، پیگیری و درباره آن تحقیق کنند. این ها سه گور دسته جمعی و حاصل جنایات داعش است که من مکان های آن ها را می شناسم.