به گزارش پایگاه 598، پانا با این مقدمه در ادامه نوشت: مدتها می شود که دانشجویان ایرانی که خارج از کشور تحصیل می کنند به بهانه تحریم و فعالیتهای هسته ای از کشور نروژ اخراج می شوند ، در این میان هرچند که اساتید دانشگاه هم اعلام می کنند که تحصیل آنها هیچ ارتباطی با این موضوع ندارد اما باز هم دولت های اروپایی توجهی به این مساله نداشته و تحریم تحصیلی را نیز بر دیگر تحریم های غیر اخلاقی و غیر انسانی خود افزوده اند. یکی از دانشجویان ایرانی که اخیرا در آستانه اخراج از دانشگاه این کشور قرار گرفته حمیده کفاش است اما او در این زمینه بیکار ننشست و اعتراض خود را برای حمایت از سایر دانشجویان ایرانی مقیم اروپا علنی کرد. گفت وگوی خبرنگار پانا با این دانشجوی ایرانی را در ادامه می خوانید:
رسانه های نروژ تا بحال چگونه اخبار مربوط به اخراج شما را انعکاس داده اند؟
خوشبختانه، حرکت و اعتراضات ما بازتاب بسیار گسترده ای در رسانه های نروژ داشت و تمامی آنها با ما همراه هستند و دولت را به دلیل این تصمیم ناعادلانه نقد می کنند، حتی مردم در خیابان من را می بینند و می شناسند و آرزوی موفقیت می کنند. دو فیلم ساز هم در حال ساختن فیلم مستند در مورد من هستند.
در این شرایط رسانه های ایران چگونه می توانند به شما کمک کنند؟
من از رسانه های ایران انتظار دارم این خبر را به صورت صحیح منتقل کنند و آن را به سمع و نظر مسئولان برسانند تا این مشکل در سطوح دیپلماتیک حل شود.
آخرین تصمیم شما برای ترک نروژ و دفاع از حقوقتان چیست؟
هم اکنون ما منتظر جواب از ارگانی به نام UNE هستیم. در صورت منفی جواب نهایی ، وکیل خبره نروژی، که وکالت ما را بر عهده گرفته، دادخواستی تنظیم کرده و پرونده ما را به دادگاه می برد. به من اولتیماتوم خروج از کشور برای اول سپتامبر داده شده بود، با اینکه وکیلم می توانست درخواست تمدید تا زمانی که جواب نهایی بیاید ،بدهد اما من تمایلی به ماندن ندارم چون این مدت بسیار تحت فشار بوده ام و نیاز به استراحت در کنار خانواده ام دارم ، فقط دو هفته زمان خواستم که آماده بازگشت به ایران شوم. انشالله ١٥ سپتامبر بر می گردم.
وزارت امور خارجه در این زمینه چه کاری می تواند انجام دهد؟
وزارت خارجه می تواند با سفارت نروژ صحبت کند و آنان را در جریان اخراج و اقدامات سوئی که رخ داده قرار دهند.
آیا مشابه اقدام دولت نروژ در کشورهای دیگری هم سابقه داشته است؟
بله، سه سال پیش دانشجویان ایرانی در هلند به همین بهانه های واهی اخراج شدند اما شکایت کردند و در دادگاه برنده شدند و دولت هلند محکوم به تبعیض شد.
با توجه به پیشرفت مذاکرات هسته ای امید دارید که شرایط مطلوب شود؟
در دولت آقای روحانی به نظر می رسد رابطه ایران با کشورهای دیگر به ویژه اروپا بهتر شده است، اما احساس می کنم دولت نروژ مطلع نیست!
به نظر شما فعالیت های سیاسی و اجتماعی جانبی شما که قطعا در چهارچوب قوانین پذیرفته شده بین المللی است، چگونه می تواند برای کشوری که مدعی دموکراسی است،قابل قبول نباشد؟
من از زمانی که وارد نروژ شده ام، هیچ فعالیت غیر درسی نداشته ام.
کسانی که شما را اخراج کردند مدعی هستند که تحصیلات شما مرتبط با موضوعات هسته ای است ،دانشگاه هم همین نظر را دارد؟
به هیچ عنوان. استاد من و سایر اساتید دانشکده بارها در مصاحبه ها و حتی در نامه به اداره مهاجرت اعلام کرده اند که موضوع کار من هیچ ربطی به موضوعات هسته ای ندارد اما به نظر می رسد که اعتمادی به اساتید خودشان هم ندارند!
تا چه میزان می توانید از پشتیبانی استادانتان که هم عقیده شما هستند برای پیشبرد اهدافتان استفاده کنید؟
تا بحال دانشگاه و اساتید کمک بسیار خوبی به ما کرده اند و حمایت گسترده ای انجام داده اند. اما گمان نمی کنم تاثیر زیادی داشته باشد. موضوع سیاسی است و قدرت در دست ما نیست! متاسفانه فهم و درک دولت نروژ از تحریم با کشورهای همسایه و دیگران متفاوت است. هیچ کدام از ما در رشته های حساس و مرتبط با سلاح های کشتارجمعی یا انرژی هسته ای تحصیل نمی کنیم! من روی کاهش گاز co2 کار می کنم که کاملا محیط زیستی است.
این حرکت و دفاع قانونی شما چه عکس العملی در دیگر دانشجویان و به خصوص دانشجویان مسلمان (ایرانی و غیر ایرانی) داشته است؟
همه بسیار متعجب و البته خوشحالند که می بینند من از حق خودم دفاع می کنم. رییس دانشگاه در جلسه ای به من گفت من به تو افتخار می کنم و بسیار از فعالیت های تو برای دفاع از حقوق خودت و ایرانیان شگفت زده ام. رییس دانشکده هم ایمیلی به من زد که دانشجوی ایرانی در چشم ما یک دانشجوی قوی، با اراده، مدافع حق خود و در عین حال احساسی است. همه افراد حتی دانشگاه من را به ادامه فعالیت تشویق می کنند.
به عنوان یک زن مسلمان، از اینکه توانسته اید در صحنه ی دفاع ازحقوق قانونی خود منطقی و شجاعانه حضور یابید چه احساسی دارید؟
من احساس خوبی دارم که در مقابل ظلمی که به من و دیگر ایرانیان شده ساکت نیستم. با اینکه تحت فشار روحی زیادی بودم اما سعی کردم قوی باشم و خداکمک کرد و انشالله تا آخر برای دفاع از حقمان پیش خواهیم رفت.