تکرار سناریوی «آرگو» این بار در پروژه «گلاب»؟

به گزارش پایگاه 598، وبسایت هافینگتون پست در مطلبی برنامه جان استوارت، کارگردان فیلم ضد ایرانی «گلاب» در تلویزیون آمریکا را بهترین نماینده برای تفکر آمریکایی یهودی می‌داند و آن را حامی واقعی اسرائیل معرفی می‌کند.

به گزارش تسنیم، مشهور است که جان استوارت یک چهره رسانه ای یهودی است. اما «جوییش ژورنال» معتقد است او ورژن خودش از یهودیت را در زندگی پیاده کرده. ورژنی که بیشتر به بی دینی شبیه است تا یهودیت.

از طرف دیگر وبسایت هافینگتون پست در مطلبی برنامه جان استوارت در تلویزیون آمریکا را بهترین نماینده برای تفکر آمریکایی یهودی دانست و آن را حامی واقعی اسرائیل معرفی کرد. جالب است که زندگی سیاسی او هم به ظاهر همین قدر مشوش است.

او در ابتدا جمهوری خواه بوده و حتی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1988 ایالات متحده به جرج بوش پدر رای می دهد. اما رفته رفته دموکرات می شود. وقتی سال 2000 به او انگ دموکرات بودن، زدند، به طور کلی پذیرفت ولی تصحیح کرد که نگاهش به سوسیالیست و «حزب باد» نزدیک تر است.

جالب است بدانید که این مجری آمریکایی در دانشگاه ویلیام و مری درس خوانده. دانشگاهی که نقش مهمی در تاریخ آمریکا داشته. توماس جفرسون، جیمز مونرو و جان تایلر که هر سه از روسای جمهور ایالات متحده بوده اند در این دانشگاه درس می خواندند. همین طور 16 نفر از امضا کنندگان اعلامیه استقلال آمریکا هم فارغ التحصیل این دانشگاه بوده اند.

البته استوارت یک یهودی- آمریکایی است و نتوانسته DNA پیشینیانش را به طور کامل به ارث برد و سیاستمدار شود. اما سراغ کار در تلویزیون و رسانه آمد و در این بخش سیاست را دنبال کرد. آمریکایی ها هم از این موضوع استقبال کردند. برنامه او تا کنون 7 بار برنده جایزه نویسندگی در امی شده و 10 سال پیاپی از این مراسم جایزه بهترین برنامه کمدی را دریافت کرده است. او حتی جایزه گرمی را هم یک بار برده است. جایزه ای که به اسکار موسیقی شهرت دارد.

به کارنامه جوایزش که نگاه کنیم می بینیم از سه جایزه مشهور سرگرمی آمریکا، دو جایزه امی و گرمی را برده و فقط یک قله دیگر برای فتح دارد: «اسکار». مشخصا او به دنبال کسب جایزه سوم است. پس سراغ کارگردانی فیلم سینمایی می آید و حالا چه چیزی شانس او را برای کسب جایزه بالا می برد؟ ساخت چیزی که او در آن استاد است. یک فیلم سیاسی. چه بهتر که مثل «آرگو» درباره ایران هم باشد. هر چه باشد فیلم های ضد ایرانی، آثار بدون ریسکی هستند که امتحان خودشان را در آکادمی پس داده اند. نتیجه می شود «گلاب». فیلمی که در جشنواره های ونیز و تلوراید پخش شده و منتقدان هم نظرات متفاوتی داشته اند.

عده ای از فیلم خوششان آمده و عده دیگری آن را مشخصا یک فیلم اول معمولی از یک کارگردان فیلم اولی می دانند و با ضعف های یک فیلم اول. اما حتی منتقدان فیلم هم جرات نمی کنند به طور صد در صد آن را از بازی فصل جوایز کنار بگذارند. آیا باید منتظر سناریوی «آرگو» برای «گلاب» هم باشیم؟