اگر کاری دفعی شد، قابل بخشش است اما اگر کاری حساب شده بود، این قابل بخشش نیست و قرآن میفرماید: «أَلا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ»(توبه/۱۳) آیا نمیکشید کسانی که پیمانها را شکستند؟
به گزارشپایگاه 598 به نقل از فارس، حجتالاسلام
قرائتی که بیش از ۳۰ سال به تدرس علوم و معارف قرآنی میپردازد سال گذشته
در نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم به عنوان محبوبترین چهره قرآنی انتخاب
شد بر همین اساس نام «معلم دوست داشتنی قرآن» را برای وی برگزیم و در طرحی
با همین عنوان از سال گذشته به بازخوانی بخشی از مطالب ایراد شده در برنامه
درسهایی از قرآن حجتالاسلام قرائتی میپردازیم. در
ادامه بخشی از این مطالب با موضوع «عهد شکنی» که در تاریخ ۱۴ اردیبهشتماه
سال ۱۳۶۱ در برنامه درسهایی از قرآن ایراد شده است تقدیم مخاطبان میشود. افرادی که عاقبت بخیر نمیشوند نکته
۱) در قرآن داریم: «ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ أَساؤُا السُّواى أَنْ
کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها یَسْتَهْزِؤُنَ» (روم/۱۰) سپس
عاقبت کسانی که گناه میکنند به خاطر تکذیب آیات خدا سرنوشتی بدتر است. نکته ۲) قرآن میفرماید: افرادی بودند «آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا» (نساء/۱۳۷)ایمان داشتند اما کفر ورزیدند بنابراین بد عاقبت شدند. کسانی که در عمل گناهکاران شریک هستند نکته
۳) امام صادق(ع) فرمود: «الْعَامِلُ بِالظُّلْمِ وَ الْمُعِینُ لَهُ وَ
الرَّاضِی بِهِ شُرَکَاءُ ثَلَاثَتُهُمْ»(کافى، ج۲، ص۳۳۳) کسی که عمل به
گناه بکند و کسی که کمک کند و کسی که خودش مستقیم دخالت نکرده، اما به این
کار راضی است در گناه شریک است. نکته
۴) در قرآن داریم: «أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُام نَحْنُ
الزَّارِعُونَ»(واقعه/۶۴) شما میکارید یا ما؟ زارع حقیقی خداست. ما باید
به وظیفهمان عمل کنیم، ضامن نتیجه نیستیم چرا که نتیجه را خدا تعیین
میکند. گناه حسابشده قابل بخشش نیست نکته
۵) قرآن میفرماید: «أَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ وَ
هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ» (توبه/۱۳) آیا نمیکشید کسانی که پیمانها
را شکستند؟ یعنی همت کردند، تصمیم گرفتند به اینکه پیغمبر را بیرون کنند.
اگر یک کاری دفعی شد، قابل بخشش است، اما اگر یک کاری حساب شده بود، این
قابل بخشش نیست. آمادگی برای انجام گناه سزاوار مجازات است نکته
۶) ابرهه، شاهی بود که میخواست کعبه را خراب کند. ارتش فیل سواری درست
کرد، قرآن میگوید: چون آماده شده بود «تَرْمیهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ
سِجِّیلٍ فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ» (فیل/۵-۴) باید مجازات شود. فرق
بگذاریم بین آماده و آماده. یک جوان میگوید: ما آمادهایم، حرفی نداریم
برویم جبهه، اما یک جوان ساکش را میبندد خداحافظی هم میکند. هر دو
میخواهند بروند جبهه، اما یکی آماده است، یکی آماده نیست. نکته
۷) امیرالمؤمنین(ع) به استاندارش میگوید: اگر یک وقت دیدی «بَسَطَ یَدَهُ
إِلَى خِیَانَةٍ» یک نفر تو مملکت دستش را دراز کرد برای خیانت، طبق عملش
کیفر و عقوبت بدنی در نظر بگیر.