نامه ای به امام رضا(ع)

به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر و با درود فراوان به روان پاک و مطهر  پیامبر رحمة للعالمین حضرت محمد مصطفی (ص) و سرور اوصیا حضرت امیرالمومنین علی مرتضی (ع)  و امامان راستین از نسل او .

 اما بعد،سلام مخصوص من به پیشگاه منور و مقدس شما هشتمین ستاره آسمان ولایت، حضرت امام رضا(ع)، امام رئوف و مهربان، هم او که نماینده و خلیفه بزرگوار خداوند تبارک و تعالی بر بندگانش در زمین و زمان است .

 حتما مرا می شناسید و به احوالات این کمترین آگاهید. من شیعه شما «سید مرتضی میرسراجی»  از عراق عجم  و در بلاد جبل هستم  . نیک می دانید که ایرانی ام  و در طلب و آرزوی زیارت شما مدتهاست که  ثانیه شماری می کنم .

 آری ایرانی ام ، از نسل همانهایی که   120000  نفرشان  در اقدامی کم نظیر  در شهر « نیشابور» به شوق وصل و زیارت  شما و استماع حدیث نورانی از شما ، یکدل و یک رنگ جمع شدند و پیام الهیتان را به گوش جان شنیدند و  با قلم دل نوشتند و به نسل های آینده انتقال دادند!

 از نسل همانهایی هستم  که قدمگاه های شما را تبدیل به مکانهای زیارتی و مسجد کردند و خاک ره شما را توتیای چشمانشان نمودند و  هنوز هم بعد از گذشتن  سالیان و قرنها، آنها را عاشقانه حفظ و صیانت کرده اند و در آن مکانها  خود را به خداوند نزدیک می بینند و ازحضرتش طلب برکت می کنند!

من از نسل و تبار همانهایی هستم که بر پیکر مطهرتان به جای آن که تیر و نیزه پرتاب کنند آن قدر گل ریختند  که قامت نازنینتان در میان گلها ناپدید شد !

من از تبار زنانی هستم که در محله« نوغان» بودند و  مهریه هایشان را به شوهرانشان بخشیدند تا در مراسم دفن و تشییع شما، خواهرانه شرکت کنند تا شما غریب نباشید و مامون  که لعنت خدا بر او باد هیچگاه خیال نکند که امام ما بی رهرو  و بی یاور است !

من از نسل و تبار شیخ کلینی ام از تبار شیخ صدوقم ،  از نسل و تبارعلامه مجلسی ام  که نگذاشتند کلام شما و کلام  پدران شما در آثار مکتوب و رو به زوال حدیثی ، در بین فتنه انگیزی ها و جفاکاری های دشمنان  تا بن دندان مسلح اهلبیت(ع) گم و مفقود شود!

از دودمان همان اشعریانی هستم که وقتی شنیدند خواهر شما ، حضرت فاطمه معصومه (س)  به زودی به قم تشریف فرما می شوند ، سر از پا نشناختند و ایشان را  بسیار تکریم و احترام نمودند ... !
من از تیره و تبار همانهایی هستم که در شهرهای مختلف ایران به جرم تشیع شکنجه و آزار شدند ، به قتل رسیدند ولی هیچگاه  دست از محبت خاندان شما و پدرانتان بر نداشتند .

 از تبار همانهایی هستم که موقوفات فراوان بر آستان مقدس شما در نظر گرفتند که از حد و  شمار خارج است. همانهایی که وقف کردند تا کفش زائران شما واکس زده شود یا اگر زائری کفشش گم شده برایش تهیه کنند ، همانهایی که حتی برای کوک کردن ساعت بارگاه ملکوتی شما نیز موقوفه در نظر گرفتند .

 از نسل همانهایی هستم که هر سختی و مرارتی رابه جان می خریدند و به شوق عتبه بوسی و زیارت بارگاه ملکوتی شما  از راه های دور  و طاقت فرسا  خود را به مشهد مقدستان می رساندند و مشهدی شدن برایشان افتخاری عظیم بود و « مشهدی» همواره بر نامشان متقدم بود.

من  ازسلاله همانهایی  هستم که منتظر فرزند برومند شما حضرت مهدی ، قائم ال محمد (ص) بودند قائمی که انتظار برای او را و ادب به محضر او را از شما آموختند آنجا که  به هنگام شنیدن نام مبارکش به جهت احترام دست بر سر خود می گذاشتید و در دفاع از حریم مطهرش سخت می کوشیدید !

پس ای امام غریب و ای عالم آل محمد (ص) و ای  بزرگواری که امام بر  هرجن و انس هستید و ای نازنینی که بر هر شخص امام و مولا می باشید چه در حال حیات باشید و چه در حال ممات، اکنون ظلم و ستم  به نهایت خود رسیده و علائم آخرالزمان بر ما آشکار شده است . پس با نفس قدسی و مسیحایی خود از خداوند  بخواهید  تا آن منتَظَری را که خود منتظِرش بودید و اوصافش را برای ما می گفتید ظهور کنند و این  دنیای پر از جور و این  دنیای پر از درد و جنگ را به گلستان عدل و نور  مبدل سازند .