هر ساله با نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی جدید ـ از اول مهر ماه ـ همواره
تلاشهایی برای کاهش زمان تعطیلات تابستانی انجام میگیرد. برخی از
مسئولان کشور بر این باورند، سه ماه تعطیلی ـ که گاه در برخی استانهای
گرمسیر به چهار ماه و نیم نیز میرسد ـ زمان زیادی است و این امکان هست
که دانشآموزان به دلیل دوری از فضای آموزشی، محتوای برخی دروس را
فراموش کنند.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از «تابناک»، امسال نیز مسئولان آموزش و پرورش
کشور بر این باورند که یا تعطیلات را کم کرده یا دستکم این زمان را در
سال تقسیم کنند، تا این فاصله دوری از فضای آموزشی به کمترین میزان خود
برسد؛ بنابراین، در فکر تدوین طرحی برای کاهش مدت زمان تعطیلات هستند و
قرار است این طرح، هفته آینده به دست نمایندگان مجلس برسد.
مهدی
نویدادهم، دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش در این باره میگوید: زمان
آموزش، نمودارهایی دارد که کل سال تحصیلی از آغاز تا پایان از جمله آنهاست و
البته جای تأمل دارد. در همین رابطه، میتوان به تعطیلات گسترده تابستانی
اشاره کرد که طول آن، دستکم سه ماه است و در برخی استانهای گرمسیری به
چهار ماه و نیم نیز میرسد که البته آسیبهای آموزشی و تربیتی فراوانی
دارد.
دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش با اشاره به اختیار
نداشتن در تصمیم آموزش و پرورش پیرامون تعطیلات تابستانی، خاطرنشان کرد:
مجلس شورای اسلامی مصوبهای دارد که بر پایه آن، سال تحصیلی از اول مهر
آغاز میشود و تا پایان اردیبهشتماه ادامه مییابد و خردادماه هر سال به
برگزاری امتحانات اختصاص پیدا میکند.
نویدادهم افزود: البته
پیشنهاد کوتاه شدن تعطیلات تابستانی و حتی شناور شدن آن در سال، مطرح است و
امیدواریم روزی نمایندگان مجلس این موضوع را در دستور کار خود قرار دهند.
گفتنی است، این طرح یک بار در دهه ۷۰ آزمایشی اجرا و پس از آن به دلیل برخی کاستیها لغو شد.
از
سوی دیگر، گویا سیستم آموزشی کشور پاسخگوی استفاده از این میزان زمان
برای آموزش نیست و موانع و مشکلات بسیاری هست که تحقق این هدف را ناممکن
میکند.
بنا بر این گزارش، نبود فضاهای آموزشی مناسب و هزینه بالای
آموزش، یکی از موانع بزرگ برای رسیدن به این هدف است. از سوی دیگر، برخی
کارشناسان از لحاظ روانشناختی نیز این میزان از زمان برای آموزش را مفید
نمیدانند و بر این باورند که طولانی بودن مدت آموزش، باعث فرسودگی و خستگی
و در پایان، دلزدگی دانشآموزان خواهد بود.
اما در آستانه ورود این طرح به مجلس شورای اسلامی، موافقان و مخالفانی در میان نمایندگان به چشم میخورند.
رضا
صابری، عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی میگوید: نه کشور چهار اقلیم
ما، پاسخگوی چنین زمانی است و نه آموزش و پروش بیپول، توانایی انجام چنین
کاری را دارد.
وی میگوید: کشور ایران، وضعیت اقلیمی خاصی دارد که
نمیتوان این کار را عملی کرد، مگر آنکه مقررات آموزشی را تابع استانها
کنیم؛ یعنی به این صورت که هر استان برای آموزش خود، قانونی جداگانه و
متناسب با شرایط اقلیمی خود، برنامهریزی جدا از دیگر استانها داشته باشد.
وی
همچنین میافزاید: آموزش و پرورش کشور، کمبود منابع شدیدی دارد. توجه
داشته باشد که چندین سال است ما میخواهیم سیستم گرمایشی مدارس را
استاندارد کنیم، در حالی که امروز آموزش و پرورش گزارش میدهد، تنها چند
درصد از فضاهای آموزشی به سیستم گرمایشی استاندارد مجهز شده است.
این
نماینده در پایان یادآور شد: در همین تهران خودمان، ما مدارسی داریم که
هنوز سیستم گرمایشی استانداردی ندارند. همچنین سال گذشته بود که مدرسه
دخترانه در شینآباد به دلیل همین معضل سوخت؛ بنابراین، ما باید نخست
مدارس را استاندارد و منابع را تأمین کنیم و پس از آن به فکر موارد دیگر
باشیم، تا بیش از این خسارت به کشور تحمیل نشود.