یک/ اولین عکس اش را که با پیراهن پرسپولیس گرفت، اهمیت این خرید هنوز برای پرسپولیسی ها روشن نبود. آن هایی که فوتبال را جدی تر دنبال می کردند، حتما می دانستند که پیام کاپیتان تیم طلایی دوستی مهر بوده و با آن تیم قهرمان آسیا شده و در جام جهانی حضور پیدا کرده است. او زیباترین گل ایران در آن جام را روی یک شوت عالی بعد از اشتباه گلر حریف به ثمر رسانده و بعدتر در رقابت های لیگ برتر، یک گل باورنکردنی را در زمین گل آلود انزلی ثبت کرده بود. در پرسپولیس خیلی زود معلوم شد که او بازیکن متفاوتی برای فوتبال ایران است. یک کشف تازه و یک محصول غیرمنتظره برای فوتبالی که تعقیب کننده هاش سال هاست دارند از بحران پدیده و استعداد حرف می زنند. انگار که از راه رسیده تا ثابت کند بچه های نسل جدید فوتبال دریبل زدن را از یاد نبرده اند. توی عصیانگری جاری در ساث و ذهن او، یک شوروحالی هست که با نسل اش همخوانی ندارد.
دو/ گره گشایی پیام در ترکیب تیم منفعل و کم تحرک دایی، از همان هفته اول آغاز شد. جایی که سرمربی سرخپوشان در اواسط نیمه دوم بازی با تراکتور این مهره جوان را وارد زمین کرد. او در سمت چپ خط حمله قرار گرفت و بعد از چند حرکت تکنیکی، پاس گل فوق العاده ای برای سیدصالحی فراهم کرد تا اولین گل لیگ پرسپولیس وارد دروازه لک شود. چند دقیقه بعد، او یک تک به تک را از دست داد. دو هفته بعد، به هواداران تیمش قول داد که در مقابل مس گل می زند و زد. این گل سراغاز تبدیل شدن او به یک بازیکن کلیدی در پرسپولیس بود. هر چند که بعدها زیاد گل نزد و تاکید کرد که پاس گل را دوست تر دارد.
سه/ درخشش در یک باشگاه پرطرفدار در 22 سالگی، راه رفتن روی لبه تیغ است. اینجا هر مصاحبه ممکن است به رویت میلیون ها نفر برسد و هر اشتباه می تواند آخرین اشتباه باشد. به همین خاطر است که محصولات آکادمیک باشگاه های مطرح اروپایی، از همان کودکی سیاست زندگی حرفه ای را یاد می گیرند و فن مصاحبه را می آموزند. پیام صادقیان اما به عنوان یکی از آکادمیک ترین بازیکنان فوتبال ایران، از این سیاست فاصله دارد. او ایدئولوژی های خاص خودش را دارد که البته قابل احترام هستند اما شاید بیان همه آن ها در فضای عمومی به سود او نباشد. این ستاره در فصل گذشته دو بار به شدت مورد هجمه قرار گرفتو. نخستین بار پس از مصاحبه پرسروصدایی که در شرایط اقتصادی خاص جامعه بقه لایف استایل او و میزان خرج کردن هایش می پرداخت و دومین بار در ماجرای قلیان که برخی از افراد نزدیک به باشگاه آبی در داغ شدنش نقش مهمی ایفا کردند. در مقطعی از لیگ سیزدهم، وقتی که زندگی خصوصی این بازیکن و همسایگی اش با یک بازیگر تیتر اول رسانه های زرد بود، او در بازی برابر سایپا یکی از بهترین نمایش های فصل خود برای پرسپولیس را ارائه کرد. اواخر فصل وقتی دروازه صبا را گشود، خشم نهفته همه آن هفته را ریخت توی یک فریاد و خودش را رساند به حوالی انفجار.
چهار/ «می گویند پیام درون زمین خشن است اما من بیرون زمین آدم مهربانی هستم!». این جمله را پیام صادقیان در کلیپ مربوط به انتخاب بهترین های لیگ برتر در توصیف خودش گفت. جالب اینجاست که همه مربیانی که سابقه کار با او در سال های نوجوانی را داشتند، او را یکی از آرام ترین بازیکنان شان توصیف می کدند اما انگار همیشه باید از این آرام تر ها بیشتر ترسید. پسر جوان تیم دایی، این استعداد را دارد که خودش را به اروپا برساند و بعد از سال ها، توی محاوره های هواداران پرسپولیس درباره یک بازیکن تیم جای «چرا نمی رود؟» را با «چرا می رود؟» عوض کند اما به شرط آنکه از آرنج هایش در زمین کمتر کار بکشد!
پنج/ صادقیان سورپرایز لیگ سیزدهم بود، پسرک بادپایی که توپ جرات نداشت از جلوی ساق هایش جم بخورد به جز زمانی که به یک پاس خوب منجر می شد. بهترین پاس اش را در انزلی داد. وقتی که موج توپ اش از موج دریای طوفانی هم جلوتر زده بود. کی روش اما از لا به لای ورتیکال آنالایزها، نام های دیگری را بیرون کشید و پیام را از اولین جام جهانی زندگی اش محروم کرد. ساعاتی بعد از انتشار لیست، او از قلب جاده پشت فرمان ماشین اش یک ویدئو برای هوادارانش فرستاد و مدام از پرسپولیس گفت و از اینکه می خواهد فوتبال اش را ثابت کند. همین شد که او خیلی زود با تیمش تمدید کرد. نه شبیه خلعت و جلال سنگ میلیاردی پیش روی مدیران باشگاهش گذاشت و نه مثل بعضی ها، ترجیح داد بدنسازی را در در آنتالیا سپری کند. او خیلی زود خودش را رساند به تمرین و با مدل مویی تازه و روحیه ای تازه تر حتی پیش از اردوی اردبیل با تیم دایی تمرین کرد. حاصل این تمرین های زودهنگام، توی لیگ پیش رو خودشان را نشان خواهند داد.
شش/ پرسپولیس لیگ چهاردهم که از عناصر فانتزی خالی شده و با جذاب بودن فاصله زیادی دارد، در این فصل حساب زیادی روی پیام باز می کند. او امید اصلی هواداران این تیم است تا فصل را در رتبه ای ناامیدکننده به پایان نبرند. ایستگاهی تماشایی او به بیرانوند، شاید سرآغازی برای سال رویایی او باشد. او در شروع امیدوارکننده اش، در کنار پاس ها و دریبل های خوب، آرام تر از همیشه بود. این بار دیگر بعد از هر خطای بازیکنان حریف برافروخته نشد و به جای اینکه زمین و زمان را به هم بدوزد، تنها به دوختن توپ به دروازه حریف فکر می کرد.
محمدحسین عباسی