بهترین بازیکن تاریخ خاورمیانه را بشناسید

رباح ماجر (الجزایر)

وقتی یکی از مهمترین گل های تاریخ باشگاه تان را در فینال لیگ قهرمانان اروپا به ثمر می رسانید و زمینه قهرمانی آن را فراهم می کنید، همیشه می توانی در چنین لیستی قرار بگیرید. به این باید 14 سال بازی در رده ملی را هم اضافه کنید. گل پشت پای او به بایرن مونیخ در فینال جام باشگاه های اروپا در وین، یک انتقام تمام عیار از آنچه 5 سال قبل در جام جهانی 1982 رخ داد، بود.

محمود الخطیب (مصر)

سلطان فوتبال مصر دوران حرفه ای اش را از سال 1972 با الاهلی آغاز کرد و در سال 1988 با پیراهن این باشگاه از فوتبال خداحافظی کرد. در طول این 16 سال، او نقش زیادی در قهرمانی های الاهلی در لیگ مصر و دو قهرمانی این تیم در جام باشگاه های آفریقا داشت. او در سال 1983 بازیکن سال آفریقا شد و در سال 1986 به مصر کمک کرد تا قهرمان جام ملت های آفریقا شود.

علی کریمی (ایران)

از نظر استعداد، او یک اسطوره واقعی است. بهترین بازیکن آسیا در سال 2004 می توانست دوران حرفه ای درخشان تری داشته باشد؛ هرچند هنوز هم کارنامه پر و پیمانی دارد. او 117 بازی برای ایران انجام داد و در سال 2006 با بایرن قهرمان بوندس لیگا شد.

علی دایی (ایران)

بهترین گلزن رقابت های ملی دنیا با 109 گل زده، نیاز چندانی به معرفی ندارد. دایی اشتیاقی غیرقابل مهار برای گلزنی داشت و استعدادی غریزی برای این کار. از آن ویژگی هایی که یک نفر به طور مادرزادی داراست و بعید است بتوان آن را یاد گرفت. اوتوانایی اش در گلزنی  را با پیراهن پرسپولیس، بایرن مونیخ و هرتا برلین نیز نشان داد. او بی تردید یکی از معروف ترین مهاجمان آسیا در دنیاست.

اسماعیل مطر (امارات)

برای اینکه بدانید او چقدر بازیکن خوبی است، کافی است که بدانید مانند دیه گو مارادونا و لیونل مسی، برنده توپ طلای بهترین بازیکن جام جهانی زیر 20 ساله ها شد. او در سال 2003 با شایستگی به این عنوان رسید. او در سال 2007 توانست امارات را به اولین قهرمانی در جام خلیج فارس کند. او می توانست در یک باشگاه اروپایی، به یک ستاره تمام عیار تبدیل شود اما الوحده هیچ وقت این اجازه را به او نداد.

یونس محمود (عراق)

البته در کارنامه حرفه ای یونس محمود می توان به افتخارات زیادی اشاره کرد اما مطمئنا درخشان ترین نقطه آن، رساندن تیم ملی عراق به قهرمانی جام ملت های آسیا در سال 2007 بود. یکی از معدود خبرهای خوبی که از عراق در دو دهه اخیر به دنیا مخابره شد.

سامی الجابر (عربستان)

هیچ تیمی در خاور میانه به اندازه عربستان در جام جهانی حضور نداشت و سامی الجابر در هر چهار بار حضور داشت و در همه آنها، به جز یک تورنمنت، گلزنی کرد. او 150 بازی برای تیم ملی عربستان انجام داد و 20 سال عضور یکی از بزرگترین باشگاه های آسیا، الهلال ریاض، بود. او کمک کرد تا این تیم شش بار در عربستان و دو بار در آسیا به مقام قهرمانی برسد.  او مدت کوتاهی هم در وولورهمپتون بازی کرد که البته چندان موفق نبود.

علی الحبسی (عمان)

رسیدن از عمان، کشوری که فوتبالش در اروپا ناشناخته است، به لیگ برتر انگلیس، دستاورد کمی نیست و این برای یک دروازه بان، دستاورد مهمتری هم محسوب می شود. دروازه بان های خاورمیانه چندان سابقه درخشانی ندارند اما این دروازه بان اهل مسقط علاوه بر استعداد، از اراده کافی نیز برخوردار بود. او بازی های خوبی برای بولتون ارائه داد و حتی بایرن مونیخ هم به دنبال به خدمت گرفتن او بود.

حسین سعید (عراق)

یکی از بهترین مهاجمان تاریخ عراق که کمک کرد تا عراق در رقابت های جام خلیج فارس در سال های 1979، 1982 و 1988 به قهرمانی برسد. او هنوز با 10 گل زده، بهترین گلزن تاریخ این رقابت هاست. او بعد از بازنشستگی هم یکی از چهره های تاثیرگذار فوتبال عراق باقی ماند.

نورالدین نایبت (مراکش)

برای نزدیک به دو دهه یکی از ارکان خط دفاعی تیم ملی مراکش بود و 115 بازی برای کشورش انجام داد. او در رده باشگاهی هم دستاوردهای قابل توجهی داشت. بعد از جدایی از کازابلانکا در سال 1993، به نانت رفت و پس از آن پیراهن اسپورتینگ لیسبون و دپورتیوو لاکرونیا را پوشید. او دوران حرفه ای اش را با پیراهن تاتنهام به پایان رساند.