بازیکنان ایرانی احتمالاً بازیکنانی هستند که تمام تیمهای دنیا خواهان به خدمت گرفتن آنها هستند اما فقط نمیدانیم چرا این بازیکنان با این همه پیشنهاد سرانجام در ایران میمانند! قبل از جامجهانی هم بازیکنان زیادی را سراغ داشتیم که میگفتند از تیمهای آلمانی پیشنهاد دارند و اگر خیلی میخواستند تخفیف بدهند، میگفتند ما از تیمهای قطری پیشنهاد داریم.
بازیکنی را میشناسیم که 4 سال است وقتی به فصل نقل و انتقالات نزدیک میشویم، میگوید از چند تیم آلمانی پیشنهاد دارم اما هر بار با یک تیم داخلی قرارداد میبندد. حالا هم که تیمملی از جامجهانی برگشته، این حرفها و پیشنهادها رو به افزایش گذاشته تا جایی که بیشتر بازیکنانی که ادعا میکنند از تیمهای قطری پیشنهاد دارند، مشغول چانهزنی با تیمهای داخلی هستند.
آنچه برای ما محل ابهام است اینکه اگر بازیکنی پیشنهاد 4 میلیاردی از یک تیم قطری داشته باشد، چگونه دلش میآید با تیمهای ایرانی مذاکره کند؟ یک تیم ایرانی نهایت پولی که بتواند به بازیکن ایرانی بدهد 2میلیارد تومان است و باز این مبلغ 2 میلیارد از تیمهای قطری کمتر است! یعنی با این حساب باید نتیجه بگیریم که بازیکن ایرانی که عموماً به خاطر 100 میلیون تومان تیمش را عوض میکند، قید 2، 3 میلیارد پول بیشتر را میزند و در ایران میماند؟ آیا شما میتوانید این افسانه تخیلی را باور کنید؟