تابلوهایی که روزه خواری را تبلیغ می‌کنند

 

 

 

 

بنا بر اذعان بعضی از رستوران داران و فست فودها، مبلغی از سوی  اتحادیه و یا دیگر بخشی‌های نظارتی جهت صدور مجوز فعالیت در ماه رمضان اخذ می‌گردد . مبلغی که بخشی از رستوران داران و فست فودها را مجبور به فرار از این مصوبه نموده است و از سویی در صورت دریافت این مجوز، تبلیغات گسترده ای توسط همان فعالان مشاغل مذکور در اطراف مغازه و کسب و کار را به دنبال دارد.

 

تبلیغاتی که همراه با نصب بنر، پلاکارد، تراکت و ... می‌شود و فضای رمضانیه را به سوی فضایی سوق می‌دهد که دیگر حرمت این ماه نگه داشته نمی‌گردد . این‌ها بخشی از اشکالات مجوز دهی یا فرار غیر قانونی است . فرارهایی که بعضی از همین صاحبان مشاغل به صورت هدفمند، غذای سرد در اختیار مشتریان ارائه داده و از آن‌ها می‌خواهد در بیرون از رستوران یا فست فود مصرف نمایید. رفتاری که در پارک‌ها، اطراف مساجد و رستوران‌ها، گوشه و کنار خیابان‌ها و مکان‌های پر رفت و آمد و گهگاه کنار بقعه های متبرکه مشاهده می‌شود .

 

 

اما سؤال مهم در اینجا این است که کدامین قانون و مجوزی فعالیت گسترده حرمت شکنان را صادره نموده و چرا هیچ دستگاه نظارتی بر خود مفروض نمی‌دارد که در مقابل این هجمه از رفتار حرام موضع گیری نمایند و مجرمین را بسزای اعمال خود برسانند . 

 

 

مسافرت و نیز سفر به شهر های مختلف از جمله کلان شهر تهران، کاری معمولی و روزمره است . بر همین اساس بخشی از شهر مخصوصاً ترمینال‌ها به منظور راحتی این مسافرین اختصاص داده شده است . اما آنچه که مشاهده می‌شود رفتاری است از سوی این افراد که بر خود مفروض دانسته‌اند که تمام شهر محل روزه خواری است و هر کجا و هرکس تذکری دهد، [ مسافرین ] با او به شدت برخورد نموده و ادله‌ی خود را بر مسافر بودن و جواز روزه خواری حمل می‌نماید . ادله ای که شرع و قانون آن را نمی‌پذیرند. ولی از سوی این افراد به عنوان دلیل محکم پذیرفته می‌شود . دلیلی که بر پایه‌ی هیچ استنادی عقلی استوار است . 

 

همان طور که بیان شد، ماه رمضان ماهی است که در آن توجه به تربیت و مقابله با نفس بسیار اهمیت دارد . در نوشتار های مختلف بر اهمیت حجاب و نیز حضور سازماندهی شده‌ی بدحجابان پرداخته شده است . به طوری که امنیت اخلاقی جامعه را هدف قرار داده است . امنیتی که رهبر معظم انقلاب به آن این چنین اشاره می‌نماید :

 

نا امنی اخلاقی این است که  مردم در محیط جامعه  و در کوچه و خیابان نتوانند طبق اعتقادات، دین و ایمان خود، آسوده و بی دغدغه حرکت کنند  و با مناظری  مواجه شوند که وجدان دینی را آزرده می‌کند . این از مقولات خیلی مهم است . مردم دوست دارند وقتی جوانانشان از خانه بیرون می‌روند و باز می‌گردند و با محیط اجتماعی مواجه می‌شوند، تأثیر ناخواسته و تأثیر بد روی ذهن آنها گذاشته نشود. لذا در محیط کوچه و خیابان، شما باید با همه چیزهایی که از نظر اخلاقی ممنوع و خلاف است، مقابله کنید؛ این  جزو وظایف شماست. فرض بفرمایید کسانی که در پارک‌ها و خیابان‌ها اشاعه فساد و هرزه گری بکنند . » (3)

 

 

این بیان جدای از نظر حقوقی که دستور و فرمان ولی مطلقه فقیه می‌باشد، پشتیبانی اخلاقی و عقلی دارد . دیدگاهی که در آن شکل گیری و رها کردن عنان فساد و فحشاء به عنوان ویروس مخرب اجتماعی، دامن همگان را می‌گیرد و جامعه را فلج می‌نماید . جامعه ای که در آن اسلام و قرآن حرف اول را می‌زند و بر اساس آن بوده است که انقلاب صورت پذیرفته است .

 

در نتیجه آنچه که مهم است توجه مسئولین و حتی مردم به قبح زدایی عده ای فرصت طلب و جاهل است که تبرج و حرمت شکنی را بر خود مفروض دانسته و با سوگند یاد کردن علیه احکام اسلامی، به دنبال نابودی آن احکام و در نهایت سکولاریزه کردن اجتماع می‌باشد . لذا کوتاهی در این وظیفه خطیر گناهی نابخشودنی و خطایی راهبردی است . خطایی که کمک به تهاجم فرهنگی دشمن نموده و راه را برای نفوذ دیگر منکرات و بدعت‌ها خلاف هموار می نماید.

 

در همین راستا بارها و بارها مشاهده می‌گردد رشد قارچ گونه این نوع رفتارها جهت قبح زدایی و اختلاط همراه با روزه خواری در پارک‌ها و معابر شهری وجود دارد و فضای معنوی ماه رمضان را به سمت دیگر سوق می‌دهد . لذا در نگاه اول فضای معطر رمضان دیگر هوایی برای تنفس کردن ندارد و این تهدیدی است بر امنیت اخلاقی و روانی جامعه که به صورت سازماندهی شده گاهاً مشاهده می‌گردد .

 

1) جمعه : 2

2) بقره :183

3) بیانات رهبری معظم انقلاب در دیدار با کارکنان و فرماندهان ناجا، 14 /7 / 1381