
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
مجیدی در این مطلب نوشت:
«علی عزیز و کاپیتان محبوب پرسپولیس؛ بیشک خداحافظی تو برای همه فوتبال دوستان تلخ و خاطرهانگیز است. فوتبال ایران ستارهای چون تو را خیلی راحت از دست داد. مطمئنم و میدانم که خداحافظیات از دنیای حرفهای، سلام دوباره به دنیای فوتبال در حوزه دیگر است.
علی عزیز
جای امید است امروز دیگر اثری از متملقین و ناپاکان دیروز نیست و نسل مافیایی در فوتبال رو به انقراض است. پس آینده روشن است و متعلق به ستارههای پاک فوتبالی.
رقابت در کنار رفاقت با تو برای من روزهای شیرینی را رقم زده است. خاطراتی که همیشه آنها را به یاد دارم.
امیدوارم در کنار خانواده و بچههای دوست داشتنیات موفق و تندرست باشی.
بدرود رفیق دوست داشتنی!
فرهاد مجیدی»