علی اکبر جوانفکر، در گفتگو با خبرآنلاین ضمن انتقاد از سیاست های هستهای دولت یازدهم، اظهار داشت: اقدام شتابزده دولت آقای روحانی برای مذاکره و توافق با 1+5 ، در بدترین شرایط ممکن اتفاق افتاده است و این در حالی است که ما بهترین شرایط را برای یک توافق عزتمندانه در دولت دهم در اختیار داشتیم اما اجازه داده نشد که از آن فرصت استثنایی برای این مهم، استفاده شود.
وی در ادامه طرح این نظر افزود: متعاقب آن با اقدامات هدفمندی که در جهت محدود ساختن اختیارات رئیس جمهور وقت و بی اثر کردن تصمیمات دولت دهم و آسیب به اقتصاد کشور به عمل آمد، بستر اعمال تحریم های شدید غرب علیه ایران فراهم گردید.
جوانفکر با بیان اینکه دولت یازدهم در شرایط تحریم و نابسامانی اوضاع اقتصادی به سمت مذاکره و توافق رفته است، خاطرنشان کرد: حاصل آن تا کنون به زیان ملت ایران بوده یعنی بخش مهمی از فعالیت های هسته ای تعطیل شده و البته در مقابل آن هیچ چیز عایدمان نشده است.
وی در مورد رویکرد دولت احمدی نژاد به مذاکره یا رابطه با آمریکا نیز به خبرآنلاین گفت: در مورد ارتباط با آمریکا هم رویکرد دکتر احمدی نژاد ، دو مشخصه اصلی داشت. رویکرد اول ، نسبت به مردم آمریکا بود. ایشان از سال اول روی کار آمدنشان به دنبال ارتباط گیری و تماس فکری با مردم آمریکا و روشنگری در افکار عمومی این کشور بودند. اقداماتی مانند نامه نوشتن به مردم آمریکا، سفرهای هر ساله به نیویورک و ملاقات با گروه های مختلف مردمی و مصاحبه های متعدد با رسانه های پربیننده آمریکا، مطرح کردن موضوع خط هوایی مستقیم و ... با همین هدف انجام شد و نشان داد میان دو ملت هیچگونه دشمنی وجود ندارد. به نظر می رسد عده ای از ادامه این دشمنی منافع بسیاری را دنبال می کردند.
احمدینژاد معتقد بود مذاکره با آمریکا باید شفاف باشد نه پشت درهای بسته و پنهانی!
مشاور رسانه ای رییس جمهور سابق ادامه داد: مشخصه دوم رویکرد دکتر احمدی نژاد در قبال آمریکا و شکستن تابوی رابطه با این کشور بود. دکتر احمدی نژاد در عین حال که بی پروا جنایت ها و سیاست های غلط دولت آمریکا را در مجامع بین المللی افشا می کرد و به چالش می کشید، اعتقاد داشت مذاکره با آمریکا باید شفاف و در مقابل دیدگان افکار عمومی باشد و نه پشت درهای بسته و پنهانی.
وی با طرح این سوال که چرا از درخواست احمدینژاد برای برقراری رابطه عادلانه با آمریکا استقبال نشد اما روحانی با کمترین هزینه انجام داد؟، افزود: باز اینجا هم شاهد تغییر رویکرد در دولت جدید هستیم. اینکه دولت فعلی ایران آشکار شدن رابطه با آمریکا را از ابتدا در دستور کار خود قرار داد به نظر من چیزی نیست جز مطالبه افکار عمومی در ایران و آمریکا که در این سالها شکل گرفت و از حالت یک تابو خارج شد. اما باز هم سوال اصلی اینجاست که چرا پیشنهاد دکتر احمدی نژاد برای برقراری ارتباط عادلانه و بر اساس احترام در داخل مورد حمایت قرار نگرفت و برعکس در این دولت با کمترین واکنش و هزینه ممکن انجام شد؟ از مدتها قبل افکار عمومی آماده این قضیه بود اما تغییر موضع سیاسیون چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ فکر می کنم نقد اصلی متوجه افراد و جریانهایی است که در شرایط عزتمندانه و مقتدرانه از دکتر احمدی نژاد برای هر دو موردی که اشاره کردم ، حمایت نکردند و امروز در بدترین شرایط ممکن دست دولت روحانی را در هر دو مورد باز گذاشته اند!