امتیازدهی های سخاوتمندانه دولت، بازگشت به سیاست های غلط دوره اصلاحات است

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598؛ در تاریخ آذر 1393 (24 نوامبر 2013 میلادی) توافقی موقت در بحث هسته ای بین ایران و کشورهای امریکا، چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا، و آلمان در موضوع هسته ای شکل گرفت. در این توافقنامه به رغم محدوده ی زمانی موقت شش ماهه، از طرف ایران امتیازاتی به طرف مقابل داده شد که بر فعالیت های خارج از محدوده ی تعیین شده نیز تاثیرگذار بود. از این میان می توان به از بین بردن تمام اورانیوم غنی شده با غنای 20% که حاصل سالها تلاش و مجاهدت دانشمندان هسته ای کشورمان بود اشاره کرد.

شاید بتوان ریشه ی اصلی امتیازدهی های سخاوتمندانه دولت یازدهم به 1+ 5 را، بازگشت به سیاست اعتمادسازی دولت اصلاحات عنوان کرد. اگرچه تیم هسته ای وقت در پایان کار دولت هشتم نتوانست هیچ منفعتی از این سیاست کسب کند، اما آقای روحانی 4سال فرصت برای آزمودن دوباره ی این مسیر داشت. منتها خطاهای استراتژیکی چون (1) بیان نگرانی های عمیق رئیس دولت از تحریم های اقتصادی غرب، (2) تاکید و اصرار بر تاثیر آنها در اقتصاد کشور، و (3) عدم توجه کافی به توان داخلی باعث گردید این توهم برای طرف مقابل حاصل آید که ایران به دلیل عدم برخورداری از ظرفیت داخلی برای حل مشکلات اقتصادی خویش، حاضر است به هر قیمتی اعتمادسازی کند تا از چماق تحریم رهایی یابد.

در این میان، رهنمودهای مقام معظم رهبری، همچون قریب به ده سال پیش و در جریان وادادگی های فراوان دولت هشتم باز هم حلال مشکلاتی بود که اشتباهات دولتمردان عامل به وجود آمدن آنها بود: گروه شش تایی، به سرکردگی امریکا با توجه به سه خطای مذکور دولت، قصد داشت در توافق نهایی که ضرب الاجل آن ده روز دیگر (20 ژوئیه) به پایان می رسد اصطلاحا کار را یکسره کرده و با عقب راندن ایران از مواضع هسته ای خویش -که برای رسیدن به آن، خون دانشمندانش به زمین ریخته- ابهت ایران به عنوان تنها کشوری که بیش از 35 سال مقابل استکبار سر خم نکرده است بشکند و به اهداف سیاسی خود برسد.

اما توصیه های رهبر به دولت و تیم مذاکره کننده، تمام نقشه های دشمن را نقش بر آب نمود. مایکل ماکوفسکی مدیر اجرایی گروه هوادار اسرائیل معروف به جینسا در مصاحبه با گزارشگر واشنگتن پست اظهار داشت: ”با توجه به بیانات آیت الله خامنه ای به نظر می رسد رسیدن به یک توافق جامع تا 20 ژوئیه چندان محتمل نیست. حتی احتمال تمدید توافق نامه ی موقت هم وجود ندارد." وی دلیل این امر را اصرار رهبر ایران به توسعه غنی سازی می داند در حالیکه دولت ایران و 1+5 بر محدود ماندن آنها توافق کرده بودند و جمع بین این دو امکان پذیر نیست.

”توافق جامع" از نقطه نظر طرف مقابل، توافقی است که جامع منافع غرب باشد. در غیر این صورت و اگر 1+5 قائل به منطق در مذاکرات بود، رسیدن به توافق چندان دشوار نیست. رهبر عظیم الشأن انقلاب به دلیل همین روحیه ی خودخواهی و منفعت طلبی یکسویه ی غرب که اعتماد به آنها را غیرممکن میسازد همواره دولت را به توجه به ظرفیت بالای داخلی و طمع بریدن از رفع تحریم ها تشویق نموده است. بدین ترتیب و در آستانه‌ی دور آخر مذاکرات (تا قبل از 20 ژوئیه) باز هم رهنمودهای روشنگرانه ی ایشان نقشه ی دشمن در بهره برداری از خطاهای مسئولین دولتی را نقش بر آب کرد.