چیدمان ضعیف "هفت سنگ" در صداوسیما

 

در علم مدیریت دو راهبرد کلی به عنوان استراتژی رقابت پیشنهاد می شود: متمایز ساختن و پیشتازی در صرفه جویی.

در راهبرد متمایز ساختن، سازمان، محصولی را به بازار مصرف ارائه می کند که رقبای او این محصول را ندارند. این یکی از راه های پیشی گرفتن و پیروزی بر رقبا در میدان رقابت است.

 

 

حال با این مقدمه به سراغ نقد و بررسی مسئله‎ی تولید فیلم و سریال در سازمان صداوسیما می‎رویم.

همان طور که دیده می‎شود سازمان صداو سیما نیز یک سازمان رسانه ای رقابت کننده است. از میان محصولات مختلفی که توسط صداوسیما تولید می شود، سریال های تلویزیونی یکی از جدی ترین آنهاست. حال برای این که به اصطلاح «سهم بازار» تولیدات داستانی صداوسیما نسبت به رقبایش بیشتر شود(یا به عبارتی مخاطبان از بین سریال های ماهواره ای و وطنی بیشتر به سراغ سریال های وطنی بیایند)، طبیعتاً باید راهبردی از بین دو راهبرد بالا انتخاب شود.

 

به نظر می‎رسد استفاده که از راهبرد اول در تولیدات داستانی معنای زیادی پیدا نمی‎کند. چرا که رقیب ما نیز همان چیزی را تولید می‎کند که ما تولید می کنیم. قالب یکسان است و آن سریال تلویزیونی است.

 

می توان ساخت سریال تلویزیونی را با همین روالی که وجود دارد ادامه داد و بر رقبا هم پیروز شد! با کم کردن هزینه ی ساخت!

حال سوال اصلی پیش می‎آید. چگونه از راهبرد«پیشتازی در صرفه جویی» استفاده کنیم و هزینه ها را کم کنیم و در نتیجه بر رقبا پیروز شویم؟

پیشنهاد یک چیز است: تمرکز بر داستان!

 

نمونه ی مثال، سریال های تلویزیونی کره ای هستند. سریال هایی نظیر افسانه ی جومونگ، دونگ یی، جواهری در قصر یا سریال ژاپنی سال های دورازخانه(اوشین). اگر با دقت و از منظر نقد به این سریال ها نگاه کنیم می بینیم که این سریال ها از لحاظ فرم نه تنها تولیدات بزرگی نیستند و با بلاک باسترهای هالیوودی قابل قیاس نیستند؛ بلکه حتی اشکالات فنی هم دارند. اما چرا مخاطب این کارها را می پسندد؟ دلیل آن همان داستان است! تولیدکنندگان این سریال ها تمرکز خود را بر روی داستان گذاشته اند. لذا هزینه ی تولیدشان کمترشده و پشت سرهم تولید می کنند. ضمناً مخاطب هم آن کار را می پسندد چون داستان خوب و جذابی دارد. در نتیجه این تولیدکنندگان آسیای شرقی در بازار رقابت باسایر تولیدکنندگان پیروز می شوند!

 

وضعیت در مورد سازمان صداوسیما نیز اینگونه است. تمرکز بر داستان  و فیلمنامه می تواند علیرغم کم کردن هزینه های ساخت، مخاطب را بیشتر جلب و راضی کند که در مجموع، نتیجه عبارت است از پیروزی بر رقبای ماهواره ای و... .

 

 

اصل مشکل و ایرادی که در این سریال تلویزیونی وجود دارد این است که غنای داستان کم است. در نتیجه بسیاری از سکانس ها در سریال اضافی است. به طوری که اگر این سکانس ها از فیلم حذف شود؛ هیچ خللی به خط سیر داستان وارد نمی شود. از این رو بیننده احساس می کند که به فیلم آب بسته شده است! در پایان تماشای هرقسمت وقتی فکر می کنید می بیند چیز زیادی گیر شما نیامده است و 45 دقیقه بی جهت از این سکانس به آن سکانس حرکت رفت و برگشتی انجام داده اید. تازه اصل داستان هم که کپی است!