10سال دیربازداشت شدی برادر!

خبر آمد دوست همیشه انقلابی، هماره جسور، دایم الدغدغه، همه جا فعال و همواره بدقولم آقا میثم نیلی -مدیر مسوول سایت رجانیوز- با شکایت دکتر علی لاریجانی بازداشت شد! بازداشت میثم برایم عجیب نبود ولی تلخ بود.

عجیب نبود چرا که با خط مشی جسورانه ی رجانیوز، شکایت و بازداشت هزینه ی گزافی نیست. در عین حال تعجب نکردم چرا که ده سال بود منتظر بازداشتش بودم!!

دو سال پیش به بهانه ی دادگاه های اصحاب فتنه از ماجرای بازداشت شدنم در ایام دانشجویی نوشتم. من پنجمین دبیر کل بودم و پنجمین دبیرکلی که مزه ی بازداشت را چشید. تا آن زمان تمام دبیران کل جامعه اسلامی دانشجویان و برخی از موثرین شورا، هر یک به بهانه ای واهی و معمولا بر سر دعاوی شخصی -تشکیلاتی، دادگاهی شده بودند.

میثم دبیرکل بعد از من بود. دبیرکلی میثم با تمامی جدل ها و مشکلاتش به دادگاه و بازداشت ختم نشد و خدا را شکر دیگر این حادثه ی تلخ برای بعدی ها رخ نداد. حالا بعد از ده سال میثم هم طعم تلخ بازداشت را چشید! و طعنه ی گزنده ای به سرنوشت فعالان سیاسی-اجتماعی زد.

این سرنوشت را نه قانون و حکومت که خود فعالان سیاسی برای خود رقم زده اند! در اکثر این بازداشت ها پای یک سیاسی دیگر در میان است. نمی دانم این روحیه ی شکایت و شکایت کشی به خاطر چیست؟ از کم تحملی و بی ظرفیتی است؟ از تندروی و افراط و تفریط است؟ از بی نظمی تشکیلاتی و سازمانی است؟ از هم گریزی و انشعاب های پایان ناپذیر است؟ از روحیه ی نقدناپذیر و خودمحورانه است؟ از کشیده شدن نقد افکار به نقد اشخاص است؟ یا ، یا ، یا ؟

از هر چه هست، وقتی خود فعالان سیاسی-اجتماعی همدیگر را تحمل و درک نمی کنند و قاعده ای برای رقابت یا رفاقت ندارند، چه انتظاری از مردم عادی می رود که به فعالیت تشکیلاتی و سیاسی-اجتماعی اعتماد کنند و با علاقه به آن رو آوردند.

معتقدم نفس شکایت های سیاسیون از هم در دادگاه های عمومی، به انزجار بیش از پیش توده های مردم از حضور دغدغه مندانه در فضای اجتماع می انجامد و حتی المقدور می بایست با صبوری و تحمل نقد، فرصت مباحثه را ایجاد کرد.

شاید مناسب باشد مانند روحانیت، نیروهای مسلح و مطبوعاتی ها که دادگاه هایی خاصی دارند -که ضمن حفظ حرمت اجتماعی طرفین دعوا، در محیطی غیر ملتهب و هم دلانه تر مسایل حل و فصل می شود- شورای حل اختلاف یا دادگاه هایی خاصی برای دعاوی فعالان اجتماعی پیش بینی شود تا در کشاکش این جدال عموما شخصی یا شخصی شده، بیش از این، بدنه ی نحیف و رنجور فعالیت های اجتماعی به زوال نگراید.