واقعیتی که باید در مورد بوسنی درک کنیم

علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال به محض قرعه‌کشی جام‌جهانی‌ می‌گوید: «از گروه بالا می‌رویم…» خیلی‌های دیگر هم این حرف را می‌زنند ولی آیا کسی از روی واقعیت‌ها، قضاوت می‌کند؟ بازی جمعه​شب ساحل‌عاج و بوسنی نشان داد در خوشبینانه‌ترین حالت اگر ایران بتواند مقابل این تیم قدرتمند مساوی بگیرد، فوق‌‌العاده عمل کرده است. فراموش نکنیم ساحل‌عاج قدرت اول قاره آفریقا است. این تیم ترکیبی از لژیونرهای مختلف دارد که در سطح اول اروپا توپ می‌زنند. از کولو توره (لیورپول) بگیرید تا یحیی توره (منچستر)، چیک تیوته (نیوکاسل)، دیدیه دروگبا (گالاتاسرای ترکیه)، کسینا ترائوره (اورتون)، گروینهو (رم)، سالمون کالو (لیل) و… آیا ممکن است چنین تیمی با این بازیکنان در طول بازی فقط یک ضربه کاشته نصیبش شود؟ این اتفاق افتاد!

بازی بوسنی و ساحل‌عاج، کاملاً یک​طرفه بود. تیم تدافعی قدرت اول قاره سیاه و تیم هجومی، بوسنی حریف ایران در جام جهانی. آنها در طول بازی حتی یک بار هم به ساحل​عاج فرصت حمله ندادند. نیمه اول، بازی کاملاً یک طرفه بود. ساحل​عاج دفاع می‌کرد و بیم گل خوردن داشت. در دقیقه 17 ادین ژکو ستاره منچستر‌یونایتد بعد از چند حمله خطرناک روی دروازه حریف، توانست روی یک توپ برگشتی دروازه را باز کند. بازیسازی بوسنی از خط دفاع، فوق‌‌العاده بود. بازیکنان با توپ‌های بلند، فوق‌‌العاده جناح بازی را عوض می‌کردند.

روی یکی از همین توپ‌ها بود که ژکو گل اول را زد. مهاجمان بوسنی در عمق دفاع ساحل​ عاج فوق‌‌العاده خطرناک بودند. درگیری‌های فیزیکی کاملاً به نفع بوسنی بود و آنها در این بازی نزدیک به 5 موقعیت از دست دادند. نیمه دوم هم بازی ابتدا یک گله بود و سپس متعادل. دوباره قدرت بوسنی چربید و اتفاقاً با شوت استثنایی ژکو در دقیقه 53 دوباره به گل رسید. ساحل ​عاج در طول 90 دقیقه تنها یک کاشته نصیبش شد و آن را توسط دیدیه دروگبا به گل تبدیل کرد. روی این ضربه، گلر بوسنی مقصر بود و چه بسا اگر دقت می‌کرد، ساحل​ عاج همان یک گل را هم نمی‌زد.

با این کیفیت بالای بوسنی، آیا نباید از ذهن‌های ساده ​باور و ساده ​بین که می‌گویند «بوسنی را شکست می‌دهیم» ایراد گرفت؟!