خبرنامه دانشجویان ایران: ابوالقاسم طالبی// تجربه نشان داده با اندک فاشیست های سینما صحبت کردن کار بیهودهای است.
تکبر به واسطه بعضا شناخته شدن در کوچه و بازار باعث بیماری خودشیفتگی در آنها شده و به هیچ چیز به خودشان توجه ندارند، نه وطن نه آزادی عقیده، نه ابراز آن نه امنیت ملی و نه تعاملات صنفی و نه غیره.
برایشان مهم نیست اینها کوتولههای کم ظرفیتند که با پک اول توهم میزنند و توقع می کنند دیگران باید در مقابل پوچگراییشان کُرنش کنند.
علیالخصوص اگر موقع موضعگیری مسئولی مواد را آوردزو کند و توهم قدرت هم بکند آنگاه جز قلع و قمع دیگران راضی نمیشود و برخورد با خانم چرخنده تست است چون رسما گفتهاند دستگاههای نظارت فرهنگی دیگر عرضه برخورد ندارد، البته میداند اگر این دستگاهها بخواهند میتوانند نعشهگی را چنان از سرشان بپراند که مادرشان الیزابت در بیبیسی هم نتواند خماریشان را دوا کند اما این فرزندان موسیلینی فعلا عقیده دارند که قضات با غیرت در دستگاه قضایی این ملک دیگر جرأت صدور حکم ممنوعیت توهینکنندگان و معارضان تمامیت خواه ضد انقلاب را در هنر ایران زمین ندارد.
آنها باور دارد مجلس و کمیسیون فرهنگی مرعوب آنهاست، البته بنده انگارههای این کوتولههای بیوطن و بیدین را قبول ندارم و معتقدم دادستان و دستگاه قضا و مجلس بزودی حرکتی در خور با این لاابالیها انجام خواهند داد در روزهای آینده و با عملکرد دستگاه قضا و مجلس معلوم می شود که حق با فاشیستها است و یا بنده و قضاوت با رسانهها و مردم...