سرویس سیاسی پایگاه 598 - هادی آیت / گفتگوی جنجال برانگیز "مولوی عبدالحمید" -که بارها موضع گیری های اصلاحطلبانه داشته- نشان داد که بار دیگر دولت "تدبیر و امید" در دام بی تدبیری های خود گرفتار شده است. بخشی از صحبت های عبدالحمید صحیح به نظر میرسد! آنجا که حرف از وحدت میزند و نگران آن است که برخی صحبت ها و شایعات، وحدت جامعه اسلامی را برهم بزند.
اما کمی بعد خودش سخنانی بر زبان می آورد که میشود آتش بیار معرکهی اختلاف شیعه و سنی! او با لحنی توهین آمیز نسبت به آیت الله مکارم میگوید که ایشان کهولت سن پیداکرده و زود باور شده اند(!) به همین خاطر اخیرا صحبت های نادرستی میکنند.
آیا عبدالحمید نمیداند که سخنان او خشم شیعیان به ویژه مقلدین آیت الله مکارم –که کم هم نیستند- را بر می انگیزد! آیا نمیداند مواضع اشتباهش نسبت به آیت الله علم الهدی موجب ناراحتی مردم میشود و به قول خودش وحدت اسلامی را بر هم میزند؟ آیا این اشتباه ناخواسته بوده و یا عمدا صورت گرفته است؟
به نظر جواب این سوال در بخشی از سخنان خود عبدالحمید نهفته است "البته خوشبختانه چنین سخنانی در دولت "اعتدالگرا" و حتی در محافل اصولگرایان معتدل جایگاهی نداشته و اکثر مردم ایران از این قبیل سخنان خوششان نمیآید، اما این نگرانی وجود دارد که این حرفها در میان افراطیون اثرگذار بوده و برای اهلسنت مشکلاتی ایجاد شود و افراد افراطی تحت تاثیر این حرفها قرار بگیرند"
برای پاسخ بهتر به این سوال باید بر برخی وقایع 9 ماه اخیر – پس از آمدن دولت یازدهم- مروری کنیم:
1- روزنامه قانون: با توهین به احکام اسلام، آنها را تبعیض آمیز خوانده و نوشت " با دقت در ماده 199 قانون مجازات اسلامی جدید تبعیض آشکار جنسیتی میان مردان و زنان در بحث ارزش شهادت و گواهی آنان مجددا آشکار و هویدا می شود".
2- روزنامه آرمان: روزنامه یاد شده در شماره روز سه شنبه مورخ 29/11/1392 با انتشار مطلبی احکام اسلام را زیر سوال برد و نوشت که حکم قصاص غیر انسانی است.
3- روزنامه بهار: مطلبی در روز چهارشنبه مورخ 1/8/1392 «با عنوان امام؛ پیشوای سیاسی یا الگوی ایمانی» منتشر کرد و در آن نصب ولایت امیرالمومنین در غدیر را مورد خدشه قرار داد.
4- مولوی عبدالحمید: عبدالحمید در گفتگو با یک نشریه تندرو محلی، سخنان توهین آمیزی نسبت به مراجع و علمای شیعه ایراد کرد.
زمانی که دولت روحانی و تیم رسانه ای اصلاح طلبان، تلاش بی وقفه ای برای مطرح نمودن "عبدالحمید" داشتند و او را به عنوان فردی مطرح و اثرگذار در منطقه و حتی سطح بین الملل معرفی میکردند، کمتر کسی به ذهنش خطور میکرد که او قرار است قطعه دیگری از پازل توهین به عقاید و مقدسات شیعه را بازی کند! آن هم نه از نگاه اعتقادی، بلکه در یک بازی سیاسی چرا که واژه های "دولت اعتدال" "اصولگرایان" "افراصیون (منتقدین دولت)" واژگان سیاسی مورد استفاده اصلاح طلبان است، نه واژگان دینی که نشان دهنده یک بحث اعتقادی و علمی باشد.
از همین رو به نظر میرسد که این سخنان تحریک آمیز عبدالحمید، تنها و تنها با انگیزه سیاسی بیان شده و قرار است معترضین به خود (که انگیزه دینی دارند) را با برچسب سیاسی "افراطیون" از صحنه خارج کرده و قطعه ای دیگر از پازل اصلاح طلبان تندرو را تکمیل نماید.
علی ای حال، رسانه ها و چهره های اثر گذار سیاسی و دینی باید در این زمان بصیرت خود را نشان داده و با جلو گیری از طرح مسائل تنش زا و اختلاف آفرین، ریشه طرح این مسایل را مورد هدف قرار دهند، نه آنکه با جو زده شدن، در زمین دشمن بازی نموده و به آنها در رسیدن به مقاصدشان کمک کنند./ تمت