به گزارش پایگاه 598، اخضر ابراهیمی، نماینده سازمان ملل در امور سوریه، استعفای رسمی خود را اعلام و به تایید بان کیمون، دبیر کل این سازمان ملل رساند. هر چند که رسانههای غربی بر آنند تا این استعفا را به دلیل عدم همکاری سوریه با این سازمان عنوان دارند، بررسی روند تحولات حقایق دیگری را آشکار میسازد. به اذعان سازمان ملل، سوریه در اجرای تعهدات خود مبنی بر انهدام تسلیحات شیمیایی تمام همکاریها را داشته است. همچنین ناکامی مذاکرات ژنو نیز به دلیل عدم جدیت گروههای معارض بوده که نه تنها برنامهای برای این مذاکرات نداشتهاند بلکه اختلافات درونی به جنگ داخلی سیاسی آنها مبدل شده است. نکته بسیار مهم آنکه ابراهیمی در طول دوران حضور در این سمت بارها بر لزوم توجه به طرحهای کشورهای تأثیرگذار در حل مسئله سوریه تاکید و در این راه نیز دیدارهای مکرری از ایران کرده است. وی مانند کوفی عنان، نماینده سابق سازمان ملل در امور سوریه، طرحهای ایران را راهکار پایان بحران سوریه دانسته است، حال آنکه کشورهای غربی نه تنها به این امر توجه نکردهاند بلکه حتی از حضور ایران در نشست ژنو درباره سوریه نیز جلوگیری کردند.
از سوی دیگر یکی از طرحهای ابراهیمی را عدم تسلیح گروههای تروریستی تشکیل میداد حال آنکه غرب، آشکارا به حمایت از این گروهها پرداخت. چنانکه در نشست پنجشنبه به اصطلاح دوستان سوریه در لندن، میلیونها دلار برای این گروهها در نظر گرفته شد. با توجه به این شرایط میتوان گفت که ریشه اصلی استعفای ابراهیمی را عملکردهای کشورهای غربی تشکیل میدهد که استقلال سازمان ملل و حتی طرحهای آن را قربانی مطالبات خود ساختند. جالب توجه آنکه این کشورها هنوز نیز به دنبال سوء استفاده از ابراهیمی میباشند چنانکه با برجستهسازی مسئله استعفای وی و نسبت دادن آن به عملکردها سوریه و حامیانش برآنند تا از یک سو بر شکستهای سیاسی و نظامی خود در سوریه سرپوش گذارند و از سوی دیگر با ادعای حمایت از سازمان ملل و به بنبست رسیدن راهکار سیاسی، تشدید فشارها بر سوریه را با تقویت گروههای تروریستی را اجرایی سازند. به هر تقدیر استعفای اخضر ابراهیمی ناکامی دیگر برای سازمان ملل است که به جای استقلال در سیاست، در مسیر خواست غرب قرار گرفت که نتیجه آن نیز شکست در سوریه و رسوایی دیگر برای این سازمان نزد افکار عمومی جهان است . با توجه به عملکرد غرب میتوان گفت که هر فردی به جای اخضر ابراهیمی معرفی شود در نهایت توان انجام کاری را نخواهد داشت و محکوم به استعفاست چرا که غرب صرفاً یک اصل را در نظر دارد و آن تأمین منافعش است و در این راه حتی حاضر به قربانی ساختن سازمان ملل و کل نظام بینالملل است.