به عنوان اولین سوال چه شد که به سراغ ساخت مستند رفته اید ؟
پس از انتخابات سال گذشته بود که به پیشنهاد یکی از دوستان فیلم سینمایی سقوط کاخ سفید را دیدم ، در نگاه اول فیلم بسیار جذابی بود با آن همه جلوه های ویژه و صحنه های اکشنی که داشت اما دیالوگ ها و خط داستانی فیلم ذهنم را درگیر خود کرده بود و باعث شده بود که توجه ویژه را حتی به کوچک ترین دیالوگ ها و پلان های آن بیندازم در آن زمان بیش از اینکه بحث هسته ای هم مطرح باشد صحبت از رابطه با آمریکا در میان بود ،
پس از سفر ریس جمهور به نیویورک و اتفاقاتی که پس از این سفر رخ داده بود و تطبیق بیشتر این موضوع با فیلم سقوط کاخ سفید مقداری از ابهامات ذهنیم که در هنگام مشاهده فیلم رخ داده بود برطرف شد و طرح کلی اتفاقاتی که در حال رخ دادن بود را متوجه شدم، تا اینکه پس از گذشت یکی دو ماه ایران و 5+1 بر سرقضیه هسته ای به توافق رسیدند ، ابتدای امر بسیار متعجب بودم که چطور در ظرف این مدت کوتاه و پس از 10 سال این اتفاق رخ داده ! چند روزی گذشت تا متن ترجمه شده وزرات امور خارجه را مشاهده کردم ، اولین چیزی که نظرم را به خود جلب کرد یکی از تعهدات ایران بود که در این توافقنامه ایران آن را پذیرفته بود آنچنان ناراحت بودم از این اتفاق که با دستپاچکی هرچه تمام این خبر را به دوستانم می دادم و آن تعهد چیزی نبود جز : دادان اطلاعات ساخت راکتور اراک ظرف 3 ماه به آمریکایی ها .!!!جرقه های ساخت این مستند از آنجا در ذهنم خورده شد .
هدفتان از ساخت این مستند چیست فکر نمی کنید که باید به دولت کمی مهلت داد ؟
نمی دانم این چه فضایی است که هر کس می خواهد درباره توافقنامه ژنو صحبت کند اگر به آن نقدی داشته باشد باید ابتدای امر کلی توضیح بدهد که ای برادران و خواهران بخدا ما هم دلمان برای کشورمان می سوزد ما هم مشکلات اقتصادی داریم و .. اما حالا که نقدی می کنیم و حرفی می زنیم نه بخاطر منافع شخصیمان است و نه منافع حزبی و گروهی اصلا من دانشجو به کجا می توانم وصل باشم !!!
به نظرم اگر هر کس دیگری هم به جای من بود و متن این توافقنامه را با دقت می خواند و مشکلات آن را با دقت زیر نظر می گرفت دست به چنین کاری می زد ، من هدفی جز آگاهی رسانی به مردم و اینکه در اطرافشان دارد چه اتفاقاتی می افتد ندارم ، مگر رسالت رسانه چیزی جز آگاهی رسانی به دیگران است ؟
ساخت این مستند چقدر طول کشیده و در آن به چه مواردی پرداخته اید ؟
از اواسط آذر ماه سال گذشته و پس از توافق ژنو فکر ساخت این مستند به ذهنم رسید و کار مطالعاتی پیرامون آن را آغاز کردم.
قبل از شروع به هر اقدامی ابتدا باید روی ابعاد مختلف توافقنامه تحقیق می کردم و هم چنین کار های پژوهشی جانبی آن را انجام می دادم اما علت اصلی اینکه بیش از حد معمول برای این مستند وقت صرف شده تنهایی کار کردن من است ، یعنی از زمان پژوهش و نوشتن سناریو و تا تدوین این پروژه را تنهایی به دوش کشیده ام ، فقط در زمان فیلمبرداری از یکی از دوستان خود خواهش کردم که کمکم کند و من را در آن همراهی کند.
محور های اصلی که در این مستند به آن پرداخته شده علاوه بر توافق نامه ژنو ، بحث نرمش قهرمانانه ، کاربرد و نیاز کشور به انرژی هسته ای، تحلیلی از کلام امام خامنه ای ، و در کل اتفاقات این 100 روزه دولت که بیشتر هم حول همین توافقنامه ژنو است
از چه اساتیدی در این کار استفاده کرده اید ؟
به دلیل اینکه این کار یک مستند اپیزودیک است بنا به نیاز هر بخش از اساتید عالم و با سواد و مطلع همان بخش بهره برده ام.
مثلا در بحث تاریخی و نرمش قهرمانانه با آقای دکتر رجبی دوانی مصاحبه ای کرده ام .
به طور کل یا از سخنرانی های موجود استفاده کرده ام یا بنا به نیازی پیش اساتید مختلف رفته ام از جمله افرادی که در این مستند هستند آقایان دکتر نبویان ، زیبا کلام ، قدیری ابیانه ، ناصر نوبری ، کریمی قدوسی ، پرویز امینی ، کواکبیان ، باقری لنکرانی ، حمید رسایی ، رجبی دوانی ، حسن عباسی و ...
نحوه توزیع و اکران این مستند چکونه خواهد بود ؟
اولین اکران این مستند که بیش تر به منزله یک پیش نمایش می باشد ، 3 شنبه 16 اردیبهشت ما در سالن شیخ مفید دانشگاه قم است ، به قول حامد زمانی که می گوید آهنگ های من مثل کار نذری است که باید پخش بشود این مستند هم مثل آش نذری است که باید همه از آن استفاده کنند فکر می کنم که اول آن را در دانشگاه های اکران کنیم و بعد پخش عمومی.
نظرتان درباره موضع گیری سایت های وابسته به دولت و روزنامه ها چیست ؟ چرا به یک باره چنین اتفاقی افتاد ؟
واقعا از این جریان متاسفم. به دلیل اینکه من به درخواست خود آقای روحانی که گفته بود : چرا اساتید خاموش اند؟ چرا دانشگاه خاموش است ؟ ما شهامت سقراط وار می خواهیم . وارد این جریان شده ام ، اما نمی دانم چرا به یکباره و فقط با رونمایی از یک پوستر این چنین موضع گیری ها علیه این مستند ایجاد شده اما امیدوارم دوستان بیش از این فضا را امنیتی و سنگین نکنند.