به گزارش سرویس ورزشی پایگاه 598، در طول دومين جنگ جهاني،
معاون ايتاليايي فيفا دکتر "اوتورينو باراسي" کاپ قهرماني جام جهاني را در
يک جعبه کفش زير تختخواب خود پنهان کرد تا آن را از افتادن به چنگ نيروهاي
اشغالگر نجات دهد.
رقابت هاي مقدماتي جام جهاني 1950 برزيل به صحنه‌اي تبديل شد که تيم‌هاي راه يافته به مسابقات انصراف مي‌دادند و تيم‌هاي حذف شده دعوتنامه دريافت مي‌کردند.
** جام جهاني در سرزمين طلايي پوشان
در اين دوره فدراسيون بين‌المللي فوتبال به بازيکنان تيم هند اجازه نداد با پاي برهنه بازي کنند و به همين دليل هند از دور رقابت‌ها کناره‌گيري کرد.
بنابراين تنها 13 تيم در چهارمين دوره جام جهاني به رقابت پرداختند.
مرحله نخست اين پيکارها در 4 گروه (دو گروه چهار تيمي، يک گروه سه تيمي و يک گروه دو تيمي) برگزار شد.
در اين دوره، اروگوئه در فينالي که فينال نبود، جام را برد. رقابت ها به صورت ميني ليگ برگزار شد و برزيل، سوئد، اسپانيا و اروگوئه مدعيان قهرماني بودند.
برزيل سوئد را 7 - 1 و اسپانيا را 6 - 1 شکست داد و تنها به يک تساوي نياز داشت تا قهرماني را جشن بگيرد اما، طلايي پوشان برزيل در نهايت شگفتي و در حضور 174 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ماراکانا شهر ريودوژانيرو به اروگوئه‌اي که با اسپانيا مساوي کرده بود، 2 - 1 باختند.
** فوتبال زنده ماند
اولين کنگره فيفا که بعد از جنگ جهاني دوم، روز 25 ژوئيه 1946 در لوکزامبورگ برگزار شد، به دلايل متعدد اهميت بسياري داشت.
به خاطر اداي احترام و قدرداني از رييس فيفا که در طول جنگ تمام تلاش و توان خود را به کار بست تا روح فوتبال را زنده نگه دارد، کاپ قهرماني جام جهاني از اين پس به نام "جام ژول ريمه" نامگذاري شد. در اين کنگره همچنين بازگشت فدراسيون فوتبال بريتانيا که از سال 1929غايب بود، اعلام شد. کنفدراسيون ورزش برزيل نيز به خاطر درخشش در دوره قبلي جام جهاني (1938) به عنوان ميزبان رقابت‌هاي سال 1950 انتخاب شد.
دوازده سال بعد از برگزاري مسابقات جام جهاني در فرانسه، اين پيکارها با چهره‌اي جديد در ورزشگاه مشهور ماراکانا در ريودوژانيرو و ساير شهرهاي برزيل برگزار شد.
** بزرگترين ورزشگاه جهان
فوتبال در برزيل به چنان محبوبيتي دست يافته بود که تصميم گرفته شد ورزشگاهي کاملا مدرن با ظرفيت 220 هزار نفر در حومه شهر ريودوژانيرو ساخته شود. احداث ورزشگاه روز 2 اوت سال 1948 آغاز شد.
تعيين تاريخ اتمام کار ظاهر معقولانه نبود. پنج هفته قبل از انجام اولين مسابقه، برزيلي‌ها به خاطر تمام نشدن ساخت ورزشگاه دچار سردرگمي شدند به همين دليل فيفا تصميم گرفت دکتر اوتورينو باراسي را که تجربه بسيار موفقي در برگزاري رقابت هاي سال 1934 داشت، به ريودوژانيرو بفرستد.
روز 24 ژوئن 1950 ورزشگاه ماراکانا رسما افتتاح شد گرچه بيشتر به يک ساختمان شبيه بود و سايت ويژه رسانه‌ها هم نداشت اما، براي برگزاري مسابقات و ميزباني 13 تيم راه يافته به مرحله اصلي جام جهاني آماده بود.
** يک ملت پشت سر يک تيم
بعد از يک پيروزي بي‌دردسر مقابل مکزيک (4 بر 0)، برزيلي‌ها در کمال شگفتي همگان با تساوي 2 - 2 مقابل سوييس متوقف شدند. يوگسلاوي که دو بازي قبل خود را برده بود، تنها به يک تساوي مقابل ميزبان نياز داشت تا به مرحله بعد صعود کند اما برزيل در حضور 150هزار تماشاگر مشتاق با پيروزي 2 بر 0 از زمين خارج شد.
به اين ترتيب برزيل، سوئد، اسپانيا و اروگوئه به مرحله بعد که به جاي نيمه نهايي، فينال بود راه يافتند. مرحله فينال بايد به صورت ليگي برگزار مي شد و مدعياني مثل ايتاليا و انگليس نيز حضور نداشتند. طلايي پوشان برزيل بعد از يک هفته استراحت با آمادگي کامل، سوئد (7 - 1) و اسپانيا (6 - 1) را سيل آسا درو کردند.
هيچکس حتي براي لحظه‌اي ترديد نداشت که برزيل همين روند خيره‌کننده را مقابل اروگوئه نيز ادامه خواهد داد. ميزبان در حضور تماشاگران مشتاق خود، بعد از شروع نيمه دوم گل نخست را وارد دروازه اروگوئه کرد اما بازيکنان عصبي به نظر مي‌رسيدند و هرگز نتوانستند استيل مشهور سامباي برزيلي را اجرا کنند.
اروگوئه بدون اينکه از جو سنگين ورزشگاه ميزبان هراسيده باشد، نتيجه را مساوي کرد و سپس درحاليکه تنها 11 دقيقه به پايان مانده بود، به گل برتري دست يافت. تمام برزيل در عزا فرورفت حتي مسوولان فوتبال اين کشور فراموش کردند جام قهرماني را به تيم اروگوئه اهدا کنند بنابراين ژول ريمه ناگزير شد شخصا وارد زمين شده و دنبال کاپيتان تيم قهرمان بگردد تا مراسم جشن را برگزار کند.
برزيل فقط مي‌توانست با اين ذهنيت خود را تسلي دهد که "تاکا دي موندو" (فوتبال) ورزشي فوق‌العاده و پولساز است. فوتبال از اين جا به بعد به وادي تازه‌اي قدم گذارد.
** اسطوره‌هاي جام جهاني 1950:
"مارکوئز دي منسس ادمير" (برزيل، تولد 1922، مرگ 1996)
وي برترين گلزن مسابقات 1950 با هفت گل زده براي تيم ملي برزيل بود. ادمير فيزيک خوب، تعادل، سرعت فوق‌العاده و مهارت بالايي در کنترل توپ داشت.
او مي‌توانست در هر جاي خط حمله بازي کند اما بهترين عملکرد را در جناح چپ يا در نقش مهاجم داشت.
"خوآن شيافينو" (اروگوئه، تولد 1925)
بازيکني با روحيه جنگندگي که ابتدا به دليل جثه کوچکش زياد نمي‌توانست موثر باشد اما، اندکي بعد با نشان دادن توانايي خود در به ثمر رساندن گل تحسين همه را برانگيخت.
وي در مسابقات 1950 گل تساوي اروگوئه برابر برزيل را به ثمر رساند تا ميزبان جام جهاني با گل "گيگيا" در 11 دقيقه مانده به پايان مسابقه به يک پيروزي غير منتظره برسد.
شيافينو سپس در اين‌باره گفت: فوتبال برزيل فوق‌العاده بود و واقعا ارزش تماشا کردن دارد اما ما هم بي‌نظير عمل کرديم.
شيافينو دوباره در جام جهاني 1954 نيز علمکرد درخشاني از خود به نمايش گذاشت اما، در اين مسابقات مجارستان بدون حضور پوشکاش مصدوم، با پيروزي برابر اروگوئه موجب حذف آنها در نيمه نهايي شد.
شيافينو بلافاصله پس از جام جهاني 1954 در ازاي 72 هزار پوند که يک رکورد جهاني به شمار مي‌رفت، به آث ميلان پيوست و به سرعت به ستاره اين تيم تبديل شد. وي آث ميلان را به فينال جام باشگاه‌هاي اروپا در سال 1958 رساند اما، با وجود گلزني در اين مسابقه آث ميلان 3 بر 2 مقابل رئال مادريد شکست خورد.
"جاير دا روسا پينتو" (برزيل، تولد 1921، مرگ 2005)
بسياري وي را در کنار آدمير و زيزينيو، آماده‌ترين مثلث تاريخ تيم برزيل مي دانستند. جاير پيش از اينکه به دليل آسيب ديدگي پا از فوتبال خداحافظي کند، در اکثر باشگاه‌هاي برزيل در دهه 1960 توپ زده بود اما فوتبال ملي با جام جهاني 1950 به پايان رسيد.
جاير هافبکي با قدرت شوت زني با پاي چپ، متخصص در زدن شوت‌هاي بلند بود.
** برترين گلزنان جام جهاني 1950:
ادمير مارکوئز دي منزز (برزيل) 9 گل
خوآن شيافينو (اروگوئه) 5 گل
استانيسلائو باسورا (اسپانيا) 5 گل
** آيا ميدانيد؟
رکورد بيشترين تماشاگر در يک مسابقه فوتبال، 174 هزار نفر در ورزشگاه ماراکاناي شهر ريودوژانيرو است که بعيد به نظر ميرسد يک بار ديگر تکرار شود.
برخي منابع غير رسمي مي‌گويند اين آمار در ديدار روز 16 ژوئيه 200 هزار نفر بوده است.
در حاليکه مسابقه فينال اروگوئه - برزيل 1 - 1 مساوي بود، "گيگيا" با به ثمر رساندن گل برتري ميهمان در 11 دقيقه مانده به پايان مسابقه، قلب تماشاگران ميزبان را شکست.
به استثناي رقابت‌هاي جام جهاني سال 1958، سال 1950 تنها دوره‌اي بود که ميزبان به فينال اين پيکارها رسيد اما نتوانست جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
در اين دوره براي نخستين بار از سال 1930، مسابقات مقدماتي به جاي ديدارهاي حذفي برگزار شد.
اروگوئه در پايان تصميم به حضور در مسابقات گرفت و به همراه تيم‌هاي بوليوي، شيلي و پاراگوئه بدون انجام مسابقه به مرحله نهايي راه يافت.
چهار فدراسيون فوتبال بريتانيا که دوباره به فيفا پيوسته بودند حق حضور در مسابقات را پيدا کردند اما فقط انگليس شرکت کرد.
انگليس در اين دوره که اولين تجربه حضورش در جام جهاني بود در کنار برزيل و ايتاليا به مدعيان قهرماني تبديل شد.
انگليس در اولين پيروزي خود در جام جهاني، با دو گل "استان مورتنسن" و "ويلف مانيون" 2 بر 0 شيلي را شکست داد.
در مجموع 1/337نفر 22مسابقه اين جام را از نزديک تماشا کردند. اين اولين باري بود که بيش از يک ميليون تماشاگر مسابقات جام جهاني را در ورزشگاه تماشا کردند.
در فينال اين جام براي اولين بار هيچ بازيکني اخراج نشد.
ترکيب بازيکنان قهرمان جام جهاني 1950:
دروازه‌بانان: روکه ماسپولي، آنيبال پاز
مدافعان: ماتياس گونزالز، اسبيو تجرا، ويليام مارتينز، هکتور ويلچز هافبک‌ها: خوآن کارلوس گونزالس، اوبدوليو وارلا (کاپيتان)، واشنگتون اورتونو، رودولفو پيني، ويکتور رودريگز آندراده، شوبرت گامبتا
مهاجمان: آلسيدس ادگاردو گيگيا، خوليو سزار بريتوس، خوليو پرز، کارلو رومرو، اوماس اوسکار ميگوئز، خوآن شيافينو، لوييس آلبرتو توريو، خوآن بروگوئنو، ارنستو خوزه ويدال، روبن موران
سرمربي : خوآن لوپز
رقابت هاي مقدماتي جام جهاني 1950 برزيل به صحنه‌اي تبديل شد که تيم‌هاي راه يافته به مسابقات انصراف مي‌دادند و تيم‌هاي حذف شده دعوتنامه دريافت مي‌کردند.
** جام جهاني در سرزمين طلايي پوشان
در اين دوره فدراسيون بين‌المللي فوتبال به بازيکنان تيم هند اجازه نداد با پاي برهنه بازي کنند و به همين دليل هند از دور رقابت‌ها کناره‌گيري کرد.
بنابراين تنها 13 تيم در چهارمين دوره جام جهاني به رقابت پرداختند.
مرحله نخست اين پيکارها در 4 گروه (دو گروه چهار تيمي، يک گروه سه تيمي و يک گروه دو تيمي) برگزار شد.
در اين دوره، اروگوئه در فينالي که فينال نبود، جام را برد. رقابت ها به صورت ميني ليگ برگزار شد و برزيل، سوئد، اسپانيا و اروگوئه مدعيان قهرماني بودند.
برزيل سوئد را 7 - 1 و اسپانيا را 6 - 1 شکست داد و تنها به يک تساوي نياز داشت تا قهرماني را جشن بگيرد اما، طلايي پوشان برزيل در نهايت شگفتي و در حضور 174 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ماراکانا شهر ريودوژانيرو به اروگوئه‌اي که با اسپانيا مساوي کرده بود، 2 - 1 باختند.
** فوتبال زنده ماند
اولين کنگره فيفا که بعد از جنگ جهاني دوم، روز 25 ژوئيه 1946 در لوکزامبورگ برگزار شد، به دلايل متعدد اهميت بسياري داشت.
به خاطر اداي احترام و قدرداني از رييس فيفا که در طول جنگ تمام تلاش و توان خود را به کار بست تا روح فوتبال را زنده نگه دارد، کاپ قهرماني جام جهاني از اين پس به نام "جام ژول ريمه" نامگذاري شد. در اين کنگره همچنين بازگشت فدراسيون فوتبال بريتانيا که از سال 1929غايب بود، اعلام شد. کنفدراسيون ورزش برزيل نيز به خاطر درخشش در دوره قبلي جام جهاني (1938) به عنوان ميزبان رقابت‌هاي سال 1950 انتخاب شد.
دوازده سال بعد از برگزاري مسابقات جام جهاني در فرانسه، اين پيکارها با چهره‌اي جديد در ورزشگاه مشهور ماراکانا در ريودوژانيرو و ساير شهرهاي برزيل برگزار شد.
** بزرگترين ورزشگاه جهان
فوتبال در برزيل به چنان محبوبيتي دست يافته بود که تصميم گرفته شد ورزشگاهي کاملا مدرن با ظرفيت 220 هزار نفر در حومه شهر ريودوژانيرو ساخته شود. احداث ورزشگاه روز 2 اوت سال 1948 آغاز شد.
تعيين تاريخ اتمام کار ظاهر معقولانه نبود. پنج هفته قبل از انجام اولين مسابقه، برزيلي‌ها به خاطر تمام نشدن ساخت ورزشگاه دچار سردرگمي شدند به همين دليل فيفا تصميم گرفت دکتر اوتورينو باراسي را که تجربه بسيار موفقي در برگزاري رقابت هاي سال 1934 داشت، به ريودوژانيرو بفرستد.
روز 24 ژوئن 1950 ورزشگاه ماراکانا رسما افتتاح شد گرچه بيشتر به يک ساختمان شبيه بود و سايت ويژه رسانه‌ها هم نداشت اما، براي برگزاري مسابقات و ميزباني 13 تيم راه يافته به مرحله اصلي جام جهاني آماده بود.
** يک ملت پشت سر يک تيم
بعد از يک پيروزي بي‌دردسر مقابل مکزيک (4 بر 0)، برزيلي‌ها در کمال شگفتي همگان با تساوي 2 - 2 مقابل سوييس متوقف شدند. يوگسلاوي که دو بازي قبل خود را برده بود، تنها به يک تساوي مقابل ميزبان نياز داشت تا به مرحله بعد صعود کند اما برزيل در حضور 150هزار تماشاگر مشتاق با پيروزي 2 بر 0 از زمين خارج شد.
به اين ترتيب برزيل، سوئد، اسپانيا و اروگوئه به مرحله بعد که به جاي نيمه نهايي، فينال بود راه يافتند. مرحله فينال بايد به صورت ليگي برگزار مي شد و مدعياني مثل ايتاليا و انگليس نيز حضور نداشتند. طلايي پوشان برزيل بعد از يک هفته استراحت با آمادگي کامل، سوئد (7 - 1) و اسپانيا (6 - 1) را سيل آسا درو کردند.
هيچکس حتي براي لحظه‌اي ترديد نداشت که برزيل همين روند خيره‌کننده را مقابل اروگوئه نيز ادامه خواهد داد. ميزبان در حضور تماشاگران مشتاق خود، بعد از شروع نيمه دوم گل نخست را وارد دروازه اروگوئه کرد اما بازيکنان عصبي به نظر مي‌رسيدند و هرگز نتوانستند استيل مشهور سامباي برزيلي را اجرا کنند.
اروگوئه بدون اينکه از جو سنگين ورزشگاه ميزبان هراسيده باشد، نتيجه را مساوي کرد و سپس درحاليکه تنها 11 دقيقه به پايان مانده بود، به گل برتري دست يافت. تمام برزيل در عزا فرورفت حتي مسوولان فوتبال اين کشور فراموش کردند جام قهرماني را به تيم اروگوئه اهدا کنند بنابراين ژول ريمه ناگزير شد شخصا وارد زمين شده و دنبال کاپيتان تيم قهرمان بگردد تا مراسم جشن را برگزار کند.
برزيل فقط مي‌توانست با اين ذهنيت خود را تسلي دهد که "تاکا دي موندو" (فوتبال) ورزشي فوق‌العاده و پولساز است. فوتبال از اين جا به بعد به وادي تازه‌اي قدم گذارد.
** اسطوره‌هاي جام جهاني 1950:
"مارکوئز دي منسس ادمير" (برزيل، تولد 1922، مرگ 1996)
وي برترين گلزن مسابقات 1950 با هفت گل زده براي تيم ملي برزيل بود. ادمير فيزيک خوب، تعادل، سرعت فوق‌العاده و مهارت بالايي در کنترل توپ داشت.
او مي‌توانست در هر جاي خط حمله بازي کند اما بهترين عملکرد را در جناح چپ يا در نقش مهاجم داشت.
"خوآن شيافينو" (اروگوئه، تولد 1925)
بازيکني با روحيه جنگندگي که ابتدا به دليل جثه کوچکش زياد نمي‌توانست موثر باشد اما، اندکي بعد با نشان دادن توانايي خود در به ثمر رساندن گل تحسين همه را برانگيخت.
وي در مسابقات 1950 گل تساوي اروگوئه برابر برزيل را به ثمر رساند تا ميزبان جام جهاني با گل "گيگيا" در 11 دقيقه مانده به پايان مسابقه به يک پيروزي غير منتظره برسد.
شيافينو سپس در اين‌باره گفت: فوتبال برزيل فوق‌العاده بود و واقعا ارزش تماشا کردن دارد اما ما هم بي‌نظير عمل کرديم.
شيافينو دوباره در جام جهاني 1954 نيز علمکرد درخشاني از خود به نمايش گذاشت اما، در اين مسابقات مجارستان بدون حضور پوشکاش مصدوم، با پيروزي برابر اروگوئه موجب حذف آنها در نيمه نهايي شد.
شيافينو بلافاصله پس از جام جهاني 1954 در ازاي 72 هزار پوند که يک رکورد جهاني به شمار مي‌رفت، به آث ميلان پيوست و به سرعت به ستاره اين تيم تبديل شد. وي آث ميلان را به فينال جام باشگاه‌هاي اروپا در سال 1958 رساند اما، با وجود گلزني در اين مسابقه آث ميلان 3 بر 2 مقابل رئال مادريد شکست خورد.
"جاير دا روسا پينتو" (برزيل، تولد 1921، مرگ 2005)
بسياري وي را در کنار آدمير و زيزينيو، آماده‌ترين مثلث تاريخ تيم برزيل مي دانستند. جاير پيش از اينکه به دليل آسيب ديدگي پا از فوتبال خداحافظي کند، در اکثر باشگاه‌هاي برزيل در دهه 1960 توپ زده بود اما فوتبال ملي با جام جهاني 1950 به پايان رسيد.
جاير هافبکي با قدرت شوت زني با پاي چپ، متخصص در زدن شوت‌هاي بلند بود.
** برترين گلزنان جام جهاني 1950:
ادمير مارکوئز دي منزز (برزيل) 9 گل
خوآن شيافينو (اروگوئه) 5 گل
استانيسلائو باسورا (اسپانيا) 5 گل
** آيا ميدانيد؟
رکورد بيشترين تماشاگر در يک مسابقه فوتبال، 174 هزار نفر در ورزشگاه ماراکاناي شهر ريودوژانيرو است که بعيد به نظر ميرسد يک بار ديگر تکرار شود.
برخي منابع غير رسمي مي‌گويند اين آمار در ديدار روز 16 ژوئيه 200 هزار نفر بوده است.
در حاليکه مسابقه فينال اروگوئه - برزيل 1 - 1 مساوي بود، "گيگيا" با به ثمر رساندن گل برتري ميهمان در 11 دقيقه مانده به پايان مسابقه، قلب تماشاگران ميزبان را شکست.
به استثناي رقابت‌هاي جام جهاني سال 1958، سال 1950 تنها دوره‌اي بود که ميزبان به فينال اين پيکارها رسيد اما نتوانست جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
در اين دوره براي نخستين بار از سال 1930، مسابقات مقدماتي به جاي ديدارهاي حذفي برگزار شد.
اروگوئه در پايان تصميم به حضور در مسابقات گرفت و به همراه تيم‌هاي بوليوي، شيلي و پاراگوئه بدون انجام مسابقه به مرحله نهايي راه يافت.
چهار فدراسيون فوتبال بريتانيا که دوباره به فيفا پيوسته بودند حق حضور در مسابقات را پيدا کردند اما فقط انگليس شرکت کرد.
انگليس در اين دوره که اولين تجربه حضورش در جام جهاني بود در کنار برزيل و ايتاليا به مدعيان قهرماني تبديل شد.
انگليس در اولين پيروزي خود در جام جهاني، با دو گل "استان مورتنسن" و "ويلف مانيون" 2 بر 0 شيلي را شکست داد.
در مجموع 1/337نفر 22مسابقه اين جام را از نزديک تماشا کردند. اين اولين باري بود که بيش از يک ميليون تماشاگر مسابقات جام جهاني را در ورزشگاه تماشا کردند.
در فينال اين جام براي اولين بار هيچ بازيکني اخراج نشد.
ترکيب بازيکنان قهرمان جام جهاني 1950:
دروازه‌بانان: روکه ماسپولي، آنيبال پاز
مدافعان: ماتياس گونزالز، اسبيو تجرا، ويليام مارتينز، هکتور ويلچز هافبک‌ها: خوآن کارلوس گونزالس، اوبدوليو وارلا (کاپيتان)، واشنگتون اورتونو، رودولفو پيني، ويکتور رودريگز آندراده، شوبرت گامبتا
مهاجمان: آلسيدس ادگاردو گيگيا، خوليو سزار بريتوس، خوليو پرز، کارلو رومرو، اوماس اوسکار ميگوئز، خوآن شيافينو، لوييس آلبرتو توريو، خوآن بروگوئنو، ارنستو خوزه ويدال، روبن موران
سرمربي : خوآن لوپز
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
