رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
سایت اسپورت مول در آستانه جام جهانی اسامی ۱۰ بازیکن پرآوازه بوسنی و هرزگوین را منتشر کرد.
به گزارش سرویس ورزشی پایگاه 598، بوسنی و هرزگوین کشوری نوپا است. آنها یکی از کشورهای استقلال
یافته از یوگسلاوی سابق هستند. نخستین دیدار ملی آنها سال 1995 مقابل
آلبانی انجام شد اما یک سال دیگر طول کشید تا آنها عضو رسمی فیفا شوند.
از آن پس بوسنی در مسابقه‌های مقدماتی زیادی برای راهیابی به تورنمنت‌های معتبر شرکت کرد که در هر کدام از آنها با اختلاف بسیار کمی موفق به حضور در آن رقابت‌ها نشد اما اکنون آنها توانسته‌اند به جام جهانی 2014 برزیل راه پیدا کنند و در گروه F این مسابقه‌ها به همراه ایران، آرژانتین و نیجریه قرار گرفته‌اند.
سایت اسپورت مول به بررسی بازیکنان بزرگ این تیم پرداخته و 10 تن از بهترین‌های آنها را معرفی کرده است.
10. الویر رحیمیچ (2007 تاکنون) - 40 بازی ملی، بدون گل زده
حتی در سن 38 سالگی، او باز هم یکی از بهترین‌های زسکا مسکو روسیه است. او سال 2001 از آنژی ماخاچکالا راهی زسکا شده و در این تیم به یکی از بهترین‌های تاریخ بوسنی و هرزگوین بدل شد. او که لقب «مرد آهنی» را با خود یدک می‌کشد، چهار قهرمانی در لیگ برتر روسیه، هفت قهرمانی در جام حذفی این کشور و یک قهرمانی در جام یوفا در سال 2005 را در کارنامه دارد. او تا پیروزی بوسنی مقابل ترکیه در سال 2007 هیچگاه در ترکیب ثابت تیم ملی کشورش حضور نیافته بود اما پس از آن به بازیکنی کلیدی در این تیم بدل شد.
9. مهو کودرو (1996 تا 2000) - 13 بازی ملی، 3 گل
باید بازیکن خاصی باشید تا مورد تمجید یوهان کرویف قرار بگیرید اما این بازیکن در سال 1995 مورد توجه سرمربی وقت کاتالان‌ها قرار گرفت و راهی این تیم شد. او در فصل نخست حضور در ترکیب بارسلونا موفق شد 9 بار دروازه حریفان را باز کند. یکی از گل‌های او به رئال مادرید بود. کرویف 12 ماه بعد از بارسا جدا شد و کودرو هم به دنبال وی همین کار را انجام داد. او در تیم‌های رئال سوسیداد، تنریف و آلاوز هم بازی کرد و به شهرتی برای خود در لیگ اسپانیا دست یافت.
بدشانسی کودرو این بود که بوسنی تا سال‌های پایانی دوران فوتبال وی از یوگسلاوی جدا نشده بود و او نتوانست بازی‌های ملی زیادی در کارنامه‌اش داشته باشد. این بدان معنا است که کودرو تنها 13 بار برای بوسنی به میدان رفت. او در سال 2008 با پیشنهاد مربیگری در تیم ملی بوسنی روبه‌رو شد اما به دلیل اختلاف با فدراسیون فوتبال این کشور پس از پنج ماه اخراج شد.
8. آسمیر بگوویچ (2009 تاکنون) - 28 بازی ملی، بدون گل
او در آلمان و کانادا بزرگ شد و به راحتی می‌توانست در برای تیم ملی این کشورها نیز به میدان برود. او حتی در تیم جوانان کانادا هم به میدان رفت اما در نهایت بوسنی را ترجیح داد. حضور او در باشگاه پورتسموث انگلیس در سال 2005 که با حضور قرضی در تیم استوک سیتی (باشگاه کنونی وی) همراه بود موجب شد تا کادر فنی بوسنی نظرشان به وی جلب شود. نمایش او در ترکیب استوک موجب شده تا تیم‌هایی چون بارسلونا، منچستریونایتد و لیورپول به دنبال خرید وی باشند.
بگوویچ از سال 2012 به دروازه‌بان شماره یک بوسنی بدل شده و در سال 2013 هم موفق شد عنوان بهترین بازیکن سال کشورش را کسب کند.
7. الویر بولیچ (1996 تا 2006) - 51 بازی ملی، 22 گل
بدون شک هواداران منچستریونایتد بولیچ را با آن ادا و اطوارهایش خیلی خوب به خاطر می‌آورند. وقتی این بازیکن به همراه فنرباغچه به اولدترافورد آمد، یونایتدها 40 سال بود که در دیدارهای اروپایی در زمین‌شان شکست نخورده بودند. بولیچ توپ برگشتی از دفع پیتر اشمایکل را بدل به تنها گل مسابقه کرد تا به رکورد شکست ناپذیری یونایتدها پایان دهد.
دوران فوتبال بولیچ کمی پر تلاطم بود. او برای 11 باشگاه مختلف بازی کرد که بهترین دوران آن حضور پنج ساله در فنرباغچه ترکیه بود. بولیچ به این تیم کمک کرد تا بار دیگر عنوان قهرمانی ترکیه را به دست آورد. از نظر حضور در تیم ملی بوسنی نیز تنها دو بازیکن هستند که گل‌های بیشتری نسبت به او برای تیم ملی این کشور به ثمر رسانده‌اند.
6. وداد ایبیشویچ (2007 تاکنون) - 51 بازی ملی، 20 گل
درست همانند بگوویچ، ایبیشویچ هم دوران کودکی‌اش را در کشورهای دیگر سپری کرد. سوییس و آمریکا کشورهایی بودند که ایبیشویچ می‌توانست برای آنها به میدان برود. از زمان حضور در ترکیب تیم ملی فوتبال بوسنی، این بازیکن به شکل متناوب در این تیم به میدان رفته است. 20 گلی که او برای تیم ملی بوسنی به ثمر رسانده شامل هت‌تریک مقابل لیختن اشتاین در مقدماتی راهیابی به جام جهانی و دو گل مقابل اسلوونی بوده است.
ایبیشویچ بار دیگر به پاری سن ژرمن فرانسه بازگشت اما در این تیم نتوانست مربی خود را تحت تاثیر قرار دهد اما در لیگ آلمان و در تیم‌های آلمانیا آخن، هوفنهایم و اشتوتگارت بازی‌های خوبی از خود به نمایش گذاشت.
5. ژردان میسیموویچ (2004 تاکنون) - 80 بازی ملی، 25 گل
کل دوران فوتبال وی مملو از درگیری با هم‌تیمی‌ها و مربیان بوده است. او در جریان بازی هم نمی‌تواند رفتارش را کنترل کند اما زمانی که توپ زیر پاهای وی قرار دارد کمتر کسی می‌تواند کیفیت او به عنوان یک هافبک تهاجمی را مورد انتقاد قرار دهد.
او سه بازی برای بایرن مونیخ انجام داد و سپس راهی تیم‌هایی چون گالاتاسرای و دینامو مسکو شد. او در سال 2011 به خاطر آنکه گئورگی حاجی، اسطوره فوتبال رومانی را یک دروغگو خوانده بود از گالاتاسرای اخراج شد.
میسیموویچ اکنون در گوانگژو رنهه چین حضور دارد و در 31 سالگی یکی از مهره‌های کلیدی بوسنی به شمار می‌آید. هیچ بازیکنی بیشتر از میسیموویچ برای بوسنی به میدان نرفته است. زدن 25 گل با آنکه در خط هافبک حضور دارد نیز او را به بازیکن مورد علاقه هواداران این تیم بدل کرده است.
4. امیر اسپاهیچ (2003 تاکنون) - 72 بازی ملی، 3 گل
از سال 2003 که نخستین بازی خود برای بوسنی را مقابل رومانی انجام داد همواره یکی از بازیکنان ثابت این تیم بوده است. او اکنون بازوبند کاپیتانی را نیز به بازو می‌بندد. او یک مدافع میانی با تجربه فراوانی است و در ترکیب تیم‌های لوکوموتیو مسکو، NK زاگرب، مون‌پلیه، سویا و بایر لورکوزن در لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا به میدان رفته است.
با توجه به اینکه اسپاهیچ گلزن قهاری نیست اما سه بار برای تیم ملی کشورش گلزنی کرده که یکی از آنها در دیدار مقدماتی راهیابی به جام جهانی مقابل ارمنستان بوده است.
3. میرالم پیانیچ (2008 تاکنون) - 46 بازی ملی، 8 گل
به نظر می‌رسد اگر پیانیچ در پایان فصل جاری باشگاه رم را ترک کند می‌تواند به گرانقیمت‌ترین بازیکن تاریخ بوسنی بدل شود. نام این هافبک تهاجمی که در ژانویه به شدت در ارتباط با منچستریونایتد شنیده می‌شد مورد توجه بارسلونا هم قرار دارد.
او سال 2008 از متز راهی لیون شد تا جانشین جونینیو پرنامبوکانو شود. فصل نخست حضور وی در لیون همراه با شکستگی پایش بود اما او بازگشت و با گلی که به ثمر رساند موجب شد تا تیمش راهی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا شود.
اکنون و در 24 سالگی او در باشگاهی چون رم به میدان می‌رود و یکی از ارکان اصلی بوسنی و هرزگوین به شمار می‌رود. او در سنین نوجوانی برای تیم ملی فوتبال لوگزامبورگ نیز به میدان رفته است. پیانیچ در دو سال اخیر در ترکیب تیم ملی کشورش چهار گل زده و هشت پاس گل هم داده است.
2. حسن صالیحمیدزیچ (1996 تا 2006) - 43 بازی ملی، 6 گل
6 قهرمانی در بوندسلیگا و چهار قهرمانی در جام حذفی آلمان چیزی است که حمیدزیچ می‌تواند به آن ببالد. او عضو تیم بایرن مونیخ در سال 1999 بود که در فینال لیگ قهرمانان اروپا به شکلی دراماتیک از منچستریونایتد شکست خورد اما دو سال بعد و با ضربه پنالتی که تبدیل به گل کرد موفق شد مقابل والنسیا به برتری رسیده و جام قهرمانی در اروپا را بالای سر ببرد.
او دو بار به عنوان بهترین بازیکن سال بوسنی انتخاب شده و عضو باشگاه یوونتوس در سال 2007 بود که با رسیدن به عنوان قهرمانی در سری B به سطح نخست فوتبال ایتالیا بازگشت. در دوران حضور در یوونتوس او با دو بار گلزنی در پیروزی 3 بر 2 مقابل میلان تبدیل به بازیکن محبوب هواداران شد.
او نیز به خاطر مستقل نشدن بوسنی نتوانست دوران اوج فوتبال خود را در تیم ملی بگذراند. به همین خاطر در هیچ تورنمنت معتبری برای تیم ملی کشورش به میدان نرفته است.
1. ادین ژکو (2007 تاکنون) - 60 بازی ملی، 33 گل
میانگین گلزنی بیش از یک گل در هر مسابقه تعجب همه را برمی‌انگیزد. نه تنها او گل‌های زیادی در دیدارهای دوستانه تیمش به ثمر رسانده بلکه او 19 گل هم در مقدماتی جام‌های جهانی زده است. ژکو برای رساندن تیم ملی بوسنی به جام جهانی برزیل نیز 10 بار دروازه حریفان را باز کرد.
او اکنون بهترین گلزن تیم ملی بوسنی با اختلافی هشت گله است. این بدان معناست که ژکو 28 ساله پیش از پایان دوران فوتبالش می‌تواند اختلاف با نفر دوم را بیشتر هم بکند.
مهاجم کنونی منچسترسیتی در 142 بازی برای ولفسبورگ موفق شد 85 بار گلزنی کند. او در سال 2011 به سیتی پیوست و تاکنون 61 بار گلزنی کرده است. او قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و جام حذفی این کشور را نیز در کارنامه دارد و سه بار نیز عنوان بهترین بازیکن سال بوسنی را از آن خود کرده است.
از آن پس بوسنی در مسابقه‌های مقدماتی زیادی برای راهیابی به تورنمنت‌های معتبر شرکت کرد که در هر کدام از آنها با اختلاف بسیار کمی موفق به حضور در آن رقابت‌ها نشد اما اکنون آنها توانسته‌اند به جام جهانی 2014 برزیل راه پیدا کنند و در گروه F این مسابقه‌ها به همراه ایران، آرژانتین و نیجریه قرار گرفته‌اند.
سایت اسپورت مول به بررسی بازیکنان بزرگ این تیم پرداخته و 10 تن از بهترین‌های آنها را معرفی کرده است.
10. الویر رحیمیچ (2007 تاکنون) - 40 بازی ملی، بدون گل زده
حتی در سن 38 سالگی، او باز هم یکی از بهترین‌های زسکا مسکو روسیه است. او سال 2001 از آنژی ماخاچکالا راهی زسکا شده و در این تیم به یکی از بهترین‌های تاریخ بوسنی و هرزگوین بدل شد. او که لقب «مرد آهنی» را با خود یدک می‌کشد، چهار قهرمانی در لیگ برتر روسیه، هفت قهرمانی در جام حذفی این کشور و یک قهرمانی در جام یوفا در سال 2005 را در کارنامه دارد. او تا پیروزی بوسنی مقابل ترکیه در سال 2007 هیچگاه در ترکیب ثابت تیم ملی کشورش حضور نیافته بود اما پس از آن به بازیکنی کلیدی در این تیم بدل شد.
9. مهو کودرو (1996 تا 2000) - 13 بازی ملی، 3 گل
باید بازیکن خاصی باشید تا مورد تمجید یوهان کرویف قرار بگیرید اما این بازیکن در سال 1995 مورد توجه سرمربی وقت کاتالان‌ها قرار گرفت و راهی این تیم شد. او در فصل نخست حضور در ترکیب بارسلونا موفق شد 9 بار دروازه حریفان را باز کند. یکی از گل‌های او به رئال مادرید بود. کرویف 12 ماه بعد از بارسا جدا شد و کودرو هم به دنبال وی همین کار را انجام داد. او در تیم‌های رئال سوسیداد، تنریف و آلاوز هم بازی کرد و به شهرتی برای خود در لیگ اسپانیا دست یافت.
بدشانسی کودرو این بود که بوسنی تا سال‌های پایانی دوران فوتبال وی از یوگسلاوی جدا نشده بود و او نتوانست بازی‌های ملی زیادی در کارنامه‌اش داشته باشد. این بدان معنا است که کودرو تنها 13 بار برای بوسنی به میدان رفت. او در سال 2008 با پیشنهاد مربیگری در تیم ملی بوسنی روبه‌رو شد اما به دلیل اختلاف با فدراسیون فوتبال این کشور پس از پنج ماه اخراج شد.
8. آسمیر بگوویچ (2009 تاکنون) - 28 بازی ملی، بدون گل
او در آلمان و کانادا بزرگ شد و به راحتی می‌توانست در برای تیم ملی این کشورها نیز به میدان برود. او حتی در تیم جوانان کانادا هم به میدان رفت اما در نهایت بوسنی را ترجیح داد. حضور او در باشگاه پورتسموث انگلیس در سال 2005 که با حضور قرضی در تیم استوک سیتی (باشگاه کنونی وی) همراه بود موجب شد تا کادر فنی بوسنی نظرشان به وی جلب شود. نمایش او در ترکیب استوک موجب شده تا تیم‌هایی چون بارسلونا، منچستریونایتد و لیورپول به دنبال خرید وی باشند.
بگوویچ از سال 2012 به دروازه‌بان شماره یک بوسنی بدل شده و در سال 2013 هم موفق شد عنوان بهترین بازیکن سال کشورش را کسب کند.
7. الویر بولیچ (1996 تا 2006) - 51 بازی ملی، 22 گل
بدون شک هواداران منچستریونایتد بولیچ را با آن ادا و اطوارهایش خیلی خوب به خاطر می‌آورند. وقتی این بازیکن به همراه فنرباغچه به اولدترافورد آمد، یونایتدها 40 سال بود که در دیدارهای اروپایی در زمین‌شان شکست نخورده بودند. بولیچ توپ برگشتی از دفع پیتر اشمایکل را بدل به تنها گل مسابقه کرد تا به رکورد شکست ناپذیری یونایتدها پایان دهد.
دوران فوتبال بولیچ کمی پر تلاطم بود. او برای 11 باشگاه مختلف بازی کرد که بهترین دوران آن حضور پنج ساله در فنرباغچه ترکیه بود. بولیچ به این تیم کمک کرد تا بار دیگر عنوان قهرمانی ترکیه را به دست آورد. از نظر حضور در تیم ملی بوسنی نیز تنها دو بازیکن هستند که گل‌های بیشتری نسبت به او برای تیم ملی این کشور به ثمر رسانده‌اند.
6. وداد ایبیشویچ (2007 تاکنون) - 51 بازی ملی، 20 گل
درست همانند بگوویچ، ایبیشویچ هم دوران کودکی‌اش را در کشورهای دیگر سپری کرد. سوییس و آمریکا کشورهایی بودند که ایبیشویچ می‌توانست برای آنها به میدان برود. از زمان حضور در ترکیب تیم ملی فوتبال بوسنی، این بازیکن به شکل متناوب در این تیم به میدان رفته است. 20 گلی که او برای تیم ملی بوسنی به ثمر رسانده شامل هت‌تریک مقابل لیختن اشتاین در مقدماتی راهیابی به جام جهانی و دو گل مقابل اسلوونی بوده است.
ایبیشویچ بار دیگر به پاری سن ژرمن فرانسه بازگشت اما در این تیم نتوانست مربی خود را تحت تاثیر قرار دهد اما در لیگ آلمان و در تیم‌های آلمانیا آخن، هوفنهایم و اشتوتگارت بازی‌های خوبی از خود به نمایش گذاشت.
5. ژردان میسیموویچ (2004 تاکنون) - 80 بازی ملی، 25 گل
کل دوران فوتبال وی مملو از درگیری با هم‌تیمی‌ها و مربیان بوده است. او در جریان بازی هم نمی‌تواند رفتارش را کنترل کند اما زمانی که توپ زیر پاهای وی قرار دارد کمتر کسی می‌تواند کیفیت او به عنوان یک هافبک تهاجمی را مورد انتقاد قرار دهد.
او سه بازی برای بایرن مونیخ انجام داد و سپس راهی تیم‌هایی چون گالاتاسرای و دینامو مسکو شد. او در سال 2011 به خاطر آنکه گئورگی حاجی، اسطوره فوتبال رومانی را یک دروغگو خوانده بود از گالاتاسرای اخراج شد.
میسیموویچ اکنون در گوانگژو رنهه چین حضور دارد و در 31 سالگی یکی از مهره‌های کلیدی بوسنی به شمار می‌آید. هیچ بازیکنی بیشتر از میسیموویچ برای بوسنی به میدان نرفته است. زدن 25 گل با آنکه در خط هافبک حضور دارد نیز او را به بازیکن مورد علاقه هواداران این تیم بدل کرده است.
4. امیر اسپاهیچ (2003 تاکنون) - 72 بازی ملی، 3 گل
از سال 2003 که نخستین بازی خود برای بوسنی را مقابل رومانی انجام داد همواره یکی از بازیکنان ثابت این تیم بوده است. او اکنون بازوبند کاپیتانی را نیز به بازو می‌بندد. او یک مدافع میانی با تجربه فراوانی است و در ترکیب تیم‌های لوکوموتیو مسکو، NK زاگرب، مون‌پلیه، سویا و بایر لورکوزن در لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا به میدان رفته است.
با توجه به اینکه اسپاهیچ گلزن قهاری نیست اما سه بار برای تیم ملی کشورش گلزنی کرده که یکی از آنها در دیدار مقدماتی راهیابی به جام جهانی مقابل ارمنستان بوده است.
3. میرالم پیانیچ (2008 تاکنون) - 46 بازی ملی، 8 گل
به نظر می‌رسد اگر پیانیچ در پایان فصل جاری باشگاه رم را ترک کند می‌تواند به گرانقیمت‌ترین بازیکن تاریخ بوسنی بدل شود. نام این هافبک تهاجمی که در ژانویه به شدت در ارتباط با منچستریونایتد شنیده می‌شد مورد توجه بارسلونا هم قرار دارد.
او سال 2008 از متز راهی لیون شد تا جانشین جونینیو پرنامبوکانو شود. فصل نخست حضور وی در لیون همراه با شکستگی پایش بود اما او بازگشت و با گلی که به ثمر رساند موجب شد تا تیمش راهی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا شود.
اکنون و در 24 سالگی او در باشگاهی چون رم به میدان می‌رود و یکی از ارکان اصلی بوسنی و هرزگوین به شمار می‌رود. او در سنین نوجوانی برای تیم ملی فوتبال لوگزامبورگ نیز به میدان رفته است. پیانیچ در دو سال اخیر در ترکیب تیم ملی کشورش چهار گل زده و هشت پاس گل هم داده است.
2. حسن صالیحمیدزیچ (1996 تا 2006) - 43 بازی ملی، 6 گل
6 قهرمانی در بوندسلیگا و چهار قهرمانی در جام حذفی آلمان چیزی است که حمیدزیچ می‌تواند به آن ببالد. او عضو تیم بایرن مونیخ در سال 1999 بود که در فینال لیگ قهرمانان اروپا به شکلی دراماتیک از منچستریونایتد شکست خورد اما دو سال بعد و با ضربه پنالتی که تبدیل به گل کرد موفق شد مقابل والنسیا به برتری رسیده و جام قهرمانی در اروپا را بالای سر ببرد.
او دو بار به عنوان بهترین بازیکن سال بوسنی انتخاب شده و عضو باشگاه یوونتوس در سال 2007 بود که با رسیدن به عنوان قهرمانی در سری B به سطح نخست فوتبال ایتالیا بازگشت. در دوران حضور در یوونتوس او با دو بار گلزنی در پیروزی 3 بر 2 مقابل میلان تبدیل به بازیکن محبوب هواداران شد.
او نیز به خاطر مستقل نشدن بوسنی نتوانست دوران اوج فوتبال خود را در تیم ملی بگذراند. به همین خاطر در هیچ تورنمنت معتبری برای تیم ملی کشورش به میدان نرفته است.
1. ادین ژکو (2007 تاکنون) - 60 بازی ملی، 33 گل
میانگین گلزنی بیش از یک گل در هر مسابقه تعجب همه را برمی‌انگیزد. نه تنها او گل‌های زیادی در دیدارهای دوستانه تیمش به ثمر رسانده بلکه او 19 گل هم در مقدماتی جام‌های جهانی زده است. ژکو برای رساندن تیم ملی بوسنی به جام جهانی برزیل نیز 10 بار دروازه حریفان را باز کرد.
او اکنون بهترین گلزن تیم ملی بوسنی با اختلافی هشت گله است. این بدان معناست که ژکو 28 ساله پیش از پایان دوران فوتبالش می‌تواند اختلاف با نفر دوم را بیشتر هم بکند.
مهاجم کنونی منچسترسیتی در 142 بازی برای ولفسبورگ موفق شد 85 بار گلزنی کند. او در سال 2011 به سیتی پیوست و تاکنون 61 بار گلزنی کرده است. او قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و جام حذفی این کشور را نیز در کارنامه دارد و سه بار نیز عنوان بهترین بازیکن سال بوسنی را از آن خود کرده است.
اخبار ویژه
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
رهبر انقلاب در دیدار اعضای همایش جناب «جعفر بن ابیطالب» فرمودند؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
