طاهره را روز جمعه اول فروردین پس از این حادثه، به بیمارستان انتقال دادند. او که به سختی صحبت میکند، میگوید که هیچ مشکلی با همسر اول شوهرش نداشته، اما همیشه از او کتک خورده است.
او میگوید در حال شستن لباسها بوده که هوویش به او حمله کرده است. وی ادامه می دهد: "هر چه داد زدم و کمک خواستم هیچ کس صدایم را نشنید. از همسایههایم کمک خواستم، آنها هم صدایم را نشنیدند. همسر اول شوهرم با دخترش مرا کتک زدند و سپس بینیام را با چاقو بریدند. به من کمک کنید . عدالت می خواهم . این زن را مجازات کنید.”
طاهره میگوید پیش از این نیز بارها همسر شوهرش او را کتک زده بود و شوهرش هم در جریان است.
به نوشته بی بی سی، خانواده طاهره میگویند او با رضایت خود با این مرد ازدواج کرد و پیش از این در زندگی خانوادگیاش هیچ مشکلی نداشته است. یعقوب، پدر طاهره از دولت افغانستان خواسته که عامل این خشونت را مجازات کند.
ابوذر همسر طاهره نیز میگوید که هنگام وقوع حادثه در محل کارش بوده است. او مدعی شده که پیش از این هیچ مشکلی میان همسرانش وجود نداشته و او برای هر دو به طور مساوی حقوق و امکانات زندگی را مهیا کرده است.
در همین حال مدیر جنایی فرماندهی پلیس دایکندی میگوید همسر اول ابوذر، بازداشت شده و تحقیق از او جریان دارد.
پزشکان بیمارستان زهرا بیات در شهر دایکندی اعلام کرده اند که اکنون وضعیت طاهره خوب است، اما امکانات لازم برای مداوای بیشتر او را در اختیار ندارند.
میرویس مهمند، جراح این بیمارستان میگوید :”علایم و جراحات در صورت مریض نشان میدهد که او با چاقو مورد حمله قرار گرفته و او از ناحیه بینی حدود پنجاه درصد جراحت برداشته و نیاز به جراحی پلاستیک دارد که در بیمارستان ما امکان پذیر نیست.”
بنا بر اعلام وزارت امور زنان افغانستان، در این کشور در هر سال، از هر هزار زن ۳۵ نفر مورد خشونت قرار میگیرند.
این وزارت که وضعیت زنان را در سال ۱۳۹۲ در ۳۲ ولایت افغانستان بررسی کرده، گزارش داد که در سراسر این کشور ۴ هزار و ۵۰۵ مورد خشونت علیه زنان ثبت شده و این وزارت قادر به دریافت گزارش خشونتها در ولایتهای پکتیکا در جنوب و نورستان در شرق نشده است.
بر اساس این گزارش، ضرب و شتم حدود ۴۰ درصد، قتل حدود ۷ درصد، دشنام، توهین و تحقیر حدود ۵ درصد، ازدواج اجباری و عدم پرداخت نفقه هرکدام حدود ۵ درصد از خشونتها علیه زنان را در افغانستان تشکیل میدهد.
این بررسی نشان میدهد که در ولایتهای فقیر، موارد کمتری از خشونت علیه زنان گزارش شده است و این به معنی آن است که زنان در این ولایتها یا کمتر موفق شدهاند خشونتها را گزارش دهند و یا اینکه مجبورند خشونتها را براساس سنتهای قبیلهای تحمل کنند.