حکم رقص و موسیقی از دید مراجع
در خصوص حرمت موسیقی و رقص مراجع نظرات متفاوتی دارند و مکلف باید به مرجع خود رجوع کند.
حضرات آیات عظام امام (ره)، خامنه ای، سیستانی، فاضل لنکرانی (ره) و مکارم شیرازی،
می فرمایند: گوش دادن و یا نواختن هر نوع موسیقی که مطرب باشد جایز نیست.
[و] ملاک در حرمت شاد یا غمناک بودن موسیقی نیست بلکه ملاک مطرب بودن یا
نبودن آن است.
گلپایگانی: شنیدن موسیقی و یا نواختن آن مطلقاً [چه لهوی و مطرب باشد یا نباشد] حرام است.
صافی گلپایگانی: آن چه عرف مردم موسیقی می دانند. استماع آن و ساخت و تعلیم و تعلم و فروش آلات آن [مطلقا] حرام است.
نوری همدانی: گوش دادن به هر آهنگی که مطرب و لهوی و مناسب مجالس گناه و خوش گذرانی است جایز نیست.
وحیدخراسانی: گوش دادن به هر آهنگ لهوی که مناسب مجالس گناه و خوش گذرانی است جایز نیست.
بهجت: استعمال
[نوازندگی با] آلات مختص به لهو در غیر لهو بنابر احتیاط واجب جایز نیست و
استعمال آنها در لهو مطلقاً حرام است و موسیقی مطرب استماع آن هم حرام
است.
تبریزی: موسیقی مناسب مجالس خوش گذرانی موسیقی لهوی است و نواختن و گوش دادن به آن حرام است.
بنابراین
به اتفاق همۀ مراجع اگر موسیقی از نوع حرام آن باشد، تحریک یا عدم آن،
غمگین یا شاد بودن آن مرکز پخش آن نیز هر کجا باشد و … هیچ اثری در حرام
بودن آن ندارد.
بر
این اساس هر چند ورزش فی نفسه اشکال ندارد، اما گوش دادن به موسیقی حرام
در همین ورزش ها هم جایز نیست هر چند هدف از ورزش تندرستی و امثال آن باشد.
اما
در بارۀ حرکات ورزشی و رقص باید گفت، اگر این حرکات ورزشی مصداق رقص محسوب
گردند حکم رقص را دارند و حرمت موسیقی جدای از حرمت رقص است و رقص حکم خاص
خود را داراست.
براین اساس، اگر در جایی رقص صدق کند، حکم آن از دیدگاه مراجع عظام تقلید به شرح زیر است:
امام خمینی (ره): بنابر احتیاط واجب رقصیدن خانم ها در هر کجا اعم از مجلس عقد و عروسی و یا مولودی ها جایز نیست مگر رقصیدن زن برای همسر خود.
گلپایگانی: فقط رقصیدن زن برای شوهرش جایز است و در غیر این مورد حرام است.
اراکی: رقص اشکال دارد.
بهجت: رقص مطلقاً اشکال دارد.
صافی گلپایگانی: فقط رقص زن برای شوهرش جایز است و در غیر این صورت حرام است.
وحید خراسانی: رقصیدن مطلقاً ـ با قطع نظر از ترتب هر گونه خلاف شرع و عنوان محرم دیگری ـ بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
سیستانی: به احتیاط واجب جایز نیست به جز رقص زن و شوهر در جایی که دیگری نباشد.
مکارم: تنها رقص زن برای شوهرش جایز است و بقیه اشکال دارد.
مقام معظم رهبری: اصل
رقصیدن اشکال ندارد مگر این که مستلزم فعل حرامی باشد. [مانند تحریک شهوت
حرام، استماع موسیقی و ...] و در این مسئله فرقی بین انواع رقص ها نیست.
ایشان
می فرمایند: به طور کلی اگر رقص به گونه ای باشد که منجر به تحریک شهوت
شود یا مستلزم فعل حرام یا ترتب مفسده ای باشد، حرام است. اگر رقص زن برای
شوهرش یا بر عکس، همراه ارتکاب حرامی نباشد، اشکال ندارد.
هم
چنین پاسخ مراجع عظام به این سؤال که آیا زن یا مرد می تواند به تنهائی و
به دور از چشم دیگران (حتی از نگاه همسر خود) برای ورزش بدن برقصد؟ به این
شرح است:
آیات عظام امام، تبریزی، خامنه ای و سیستانی: اشکال ندارد ولی سزاوار است مؤمن از لهو اجتناب کند.
آیات عظام بهجت، فاضل، نوری و وحید: بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
آیات عظام صافی و مکارم: حرام است.
نتیجه
این که اگر عنوان رقص یا استماع موسیقی حرام بر حرکات ورزشی صدق کند اشکال
دارد و الا اشکالی ندارد و در این گونه امور لازم است هر مکلفی به مرجع
تقلید خود رجوع نماید.
اضافه شدن مواد مخدر به این معجون حرام
حضور
در این مراکز ورزشی که صرف فعال بودنشان نشان از عدم نظارت بر فعالیت آنها
دارد آسیب های دیگری را نیز به همراه دارد. یکی از این آسیب ها که شاهد
نتایج نامبارک آن هستیم توزیع و پخش انواع مواد مخدر نوین است که متأسفانه
آمارها نشان می دهد یکی
از مراکزی که جوانان با این گونه مواد آشنا شده و یا برای نخستین بار به
آن دست یافته اند مراکز غیرموجه و باشگاه های لاغری اندام است.
مجید
ابهری در گفت و گو با تهران پرس در رابطه با ارائه و فروش پودرها و قرص
های حاوی مواد مخدر در باشگاه های فعال غیرقانونی تهران اظهار داشت: بیش از
۸۰ درصد از دارو هایی که در ماهواره ها تبلیغ و در باشگاه های زنانه برای
لاغری و رفع چین و چروک فروخته می شوند، دارای مواد مخدر به خصوص شیشه
هستند.
این
آسیب شناس اجتماعی و متخصص علوم رفتاری افزود: تقویت عضلات، آماده سازی
بدن برای پذیرش انواع ورزش های مناسب برای بدنسازی، ایجاد انرژی و مقابله
با چین و چروک پوست و…از جمله تبلیغات کاذب و فرینده ای هستند که توسط
سودجویان در سالن های بدنسازی زنانه مورد استفاده قرار می گیرند.
دین
مبین اسلام اهمیت ویژه ای برای ورزش و سلامتی جسم و روح قائل است تا جایی
که رسول اکرم(ص) آموزش تیر اندازی و شنا را حقی می داند که فرزند بر گردن
پدر دارد. اسلام به هیچ عنوان مخالفتی با شادی ، تفریح و ورزش ندارد ولی به
هیچ عنوان اجازه نمی دهد برای شادی آنی و زیبا شدن تن، روح را که
گرانبهاترین امانتی خداوند به انسان است آلوده شود.