بازار دست‌بافت‌ها در دست چینی‌ها

به گزارش خبرنگار مهر، زهرا عباسی هنرمند امروز و دیروز نیست. سال‌هاست که روی ترمه، سوزن دوزی می‌کند، گره را کنار گره روی پارچه نقش می‌زند و الواح پارچه‌ای را شکل می‌بخشد. اما به اندازه تک تک این سال‌ها حرف برای گفتن دارد؛ از نبود بازارچه دائمی صنایع دستی و قول‌ها و وعده‌ها می‌گوید که هنرمندان هنوز سرگردان هستند و تمام حرف‌هایش پیرامون حمایت مسئولان است.

عباسی می‌گوید: هنرمندان رودوزی حمایت می‌خواهند، بی‌انصاف هم نیست، حمایت‌ها را برای دیگر هنرها و صنعت‌ها و هنرمندان و صنعتگران هم می‌خواهند.

معتقد است، اگر ارگان‌ها و ادارات همه با هم هماهنگ باشند، هر اداره ای، حصاری دور خودش نکشد یا محافظه کاری انجام نشود، کارها پیش می رود و نه تنها صنایع دستی شکل می گیرد و ارزش پیدا می کند، بلکه جایگاه آن در خارج از مرزهای قم شناخته می‌شود.

هنرمند رودوزی‌های سنتی قم، تبلیغات را عامل اصلی در معرفی این هنر معرفی می‌کند و از شرکت در نمایشگاه‌ها می‌گوید: حضور در نمایشگاه مفید به فایده است اما از آنجا که زمان برگزاری این دوره کوتاه است، صنایع دستی بعد از نمایشگاه دوباره از قلم می‌افتد.

عباسی می‌گوید: اگر حمایت کامل باشد می‌توانیم، کار را توسعه دهیم، استقبال‌ها خوب است. در نمایشگاه‌های خارج از استان، می‌توان تعجب را در چهره مراجعه کنندگان به وضوح دید. آنها نمی‌دانند که این هنر در قم هم یافت می‌شود.

دوخت داخلی با کیفیت است

او از نبود بستری مناسب برای ارائه هنرهای بومی و صنایع دستی قم به خارج از کشور می‌گوید: خودم تاکنون موفق نشدم در نمایشگاه‌های خارج از کشور حضور پیدا کنم اما سفارش‌ها و خریدها برای دوستانی که حضور پیدا کرده اند نشان از استقبال و علاقه به این هنر می‌دهد.

در موقعیت‌هایی که تولید کننده در نمایشگاه‌های خارج از کشور حضور دارد، به خوبی می‌تواند نوع کار را معرفی کند، چون بسیاری از خریداران متوجه تفاوت کارهای ایرانی با نمونه‌های چینی و هندی آن نمی‌شوند و همه را به یک چشم می بینند.

عباسی می‌گوید: نمونه کار سرمه دوزی، روی حریر انجام می‌شود، این شبیه کار چینی و هندی است اما دوخت ما خیلی باکیفیت است.

او می‌افزاید: در داخل کشور نیز، مردم این هنر را دوست دارند اما به دلیل توان مالی پایین، از انتخاب رودوزی های باکیفیت کم می‌شود. جنس خوب ترمه در بازار 7 هزار تومان به بالا است.

بازار در دست چینی‌ها

خیلی ساده می‌گوید: به به کردن و آفرین گفتن، از نظرات مسئولان ادارات در مورد هنرها و صنایع دستی قم است اما آن طوری که باید در حمایت‌ها، به به و آفرین وجود ندارد و اهمیت داده نمی‌شود. سرمایه گذاری نمی‌کنند و درآمدزایی هم وجود ندارد.

این هنرمند قمی از ورود دست بافت‌های چینی به بازارهای داخلی می‌گوید که با قیمت‌های زیادی به فروش می‌رسد و حتی کیفیت هم ندارند، در حالی که اگر به کار تولید کننده داخلی بها داده شود، بازار در دست چینی‌ها نخواهد بود.

به گفته عباسی، تسهیلات خیلی دیر به دست هنرمند می‌رسد. گاهی تا رسیدن وام و پول، تولید کننده از سفارش صرف نظر کرده است. هنرمند انبار برای نگهداری سفارش انبوه ندارد.

پر بی‌راه نیست که از سوی مسئولان یک صندوق حمایت مالی تعریف شود تا در مواقع اضطراری از هنرمندانی که نیاز به حمایت مالی دارند، دست گیری کند.

عباسی می‌گوید: اگر زمانی که هنرمند نیاز به حمایت دارد این امر اتفاق بیفتد و حمایت های مالی و دلگرمی های لازم صورت گیرد، هم هنر توسعه پیدا می‌کند و هم اشتغالزایی می‌شود. وقتی در مراجعه هنرمند به سادگی از نبود بودجه و وجود یک عالم قانون و مصوبه سخن گفته می‌شود، هیچ حمایتی صورت نگرفته است و دلگرمی ها و انگیزه ها نیز از بین می‌رود.

کارهای کوچک هم می‌تواند بزرگ باشد

این هنرمند قمی می‌گوید: گاهی اوقات، افرادی سرکار هستند که هنر را نمی شناسند، نگاه نمی‌کنند به اینکه، آن هنرمند 7 ماه تمام، چشم گذاشته است. بی توجه رفتار می‌کنند.

او می‌افزاید: مدیران باید توانایی‌ها را قدرت دهند، انگیزه ها را رشد و استعدادها را بارور کنند، در این صورت است که پیشرفت حاصل می‌شود.

این هنرمند قمی، خواسته‌های آغازین خود را این گونه بیان می‌کند: هماهنگی بین دستگاه ها اهمیت دارد. او معتقد است اگر همیشه کارهای بزرگ و افراد بزرگ نباشند، کارهای کوچک هم می‌توانند، موفقیت‌های بزرگی برای استان فراهم کند.