جنگ نرم صدا و سیما و دولت، علیه قشر مستضعف

با توجه به تبلیغات گسترده صدا و سیما مبنی بر «"انصراف" سرپرستان خانوار از دریافت یارانه نقدی» و ذکر این واقعیت که درصد قابل توجهی از مردم ، خصوصاً قشر مستضعف ، تنها رسانه‌ی در اختیارشان رسانه ملی است ، پس از اعلام دیرهنگام نحوه‌ی ثبت نام دریافت یارانه و پایین آمدن حساسیت های سرپرستان در پیگیری اخبار و امکان عدم آگاهی قشر نیازمند از روز و نحوه‌ی ثبت نام یارانه ، این احتمال قوت می گیرد که بخش اعظمی از افراد نیازمند از لیست دریافت کنندگان یارانه حذف شوند.

به گزارش سرویس نقد رسانه پایگاه 598، برخی بر این باورند که افتضاح «سبد کالا»، ابداً نمی تواند حاصل یک بی تدبیری ساده باشد. اینکه «دولت جمهوری اسلامی ایران» و نه یک نهاد یا سازمان یا حتی وزارتخانه خاص، تصمیم بگیرد به چند میلیون نفر، سبدی بدهد که برای تأمین محتوای آن لارم است قراردادهای کلان با چندین کارخانه بزرگ ایرانی و خارجی بسته شود، از طرفی برخی از این کالاها، محصولات یخ زده شش ماه و حتی یک سال قبل برخی انبارها باشد، این اتفاق درست در ایام دهه فجر اتفاق بیفتد و تقارن آن، تبدیل به تیتر یک رسانه های دنیا شود، بسیار دور از ذهن است که صرفاً حاصل یک «بی دقتی» بوده باشد.

همچنین اینکه رئیس جمهور اعلام کند «ما به این نتیجه رسیدیم که استعلام وضع مالی مردم توسط حساب های بانکی شان، سبب بی اعتمادی مردم به نهادهای اقتصادی می شود» و از آنطرف، هیچ راه جایگزینی اعلام نکند که از طریق آن بخواهند وضعیت اقتصادی مردم را بررسی و تنها به آنهایی که نیازمندند، یارانه بدهند، از همان ابتدا مشکوک و مورد پرسش تحلیلگران قرار گرفت.

از سوی دیگر در روزهای گذشته، شاهد تبلیغ گسترده صدا و سیما مبنی بر اینکه «"انصراف" از دریافت یارانه ها، کمک بزرگی به اقتصاد ملی خواهد بود» بوده ایم. تبلیغی که «ضرورت» و «چرایی این حد گسترده از آن» مورد پرسش مردم و تحلیلگران بوده است.

به راستی دولت اینقدر خوش خیال است که تصور می کند با این تعداد بالا زیرنویس و تبلیغات، مردم از دریافت یارانه مختصرشان انصراف خواهند داد؟ و آیا آن قشر مورد هدف، یعنی «مرفهین» جامعه، اصولاً چقدر مخاطب تلویزیون ما هستند که این تبلیغات بر روی ایشان مؤثر باشد؟

شاید دانستن گزاره ای دیگر درمورد برنامه دولت برای یارانه ها، بتواند «کلیدی» برای حل این پرسش ها باشد. همانطورکه سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها اعلام نموده است، قرارست از روز «20 فروردین» (روز ملی فناوری هسته ای) سرپرستان متقاضی نیازمند یارانه نقدی براساس عدد سمت راست کارت ملی خود، در یک روز خاص از طریق شبکه اینترنتی به نشانی refahi.ir مراجعه کرده و ثبت نام نمایند. اما در این مورد، تاکنون «هیچ» زیرنویس و تبلیغی در تلویزیون صورت نگرفته است.

حال این دو گزاره را در کنار یکدیگر قرار می دهیم:

1. تلویزیون دو سه هفته، هر روز مرتباً اعلام می کند از دریافت یارانه «انصراف» بدهید.
2.سرپرستان متقاضی نیازمند یارانه نقدی، نهایتاً یک روز وقت دارند که از طریق مراجعه به سایت «ثبت نام» کنند.

در گزاره تبلیغی اول، مردم تصور می کنند که به خودی خود، نام آنها برای دریافت یارانه ثبت «هست» و تنها اگر قصد دارند از ادامه دریافت، «انصراف» دهند، باید روزی به سایتی که اعلام خواهد شد و یا شایدم نخواهد شد بروند. این پیش فرض به مدت دو سه هفته در ذهن مردم شکل می گیرد. حال آنکه حقیقت ماجرا، دقیقاً عکس این است و قرار است در یک روزخاص سرپرستان متقاضی نیازمند یارانه نقدی، به آن سایت اعلامی بروند و ثبت نام کنند.

حال با توجه به تبلیغات گسترده صدا و سیما مبنی بر «"انصراف" سرپرستان خانوار از دریافت یارانه نقدی» و ذکر این واقعیت که درصد قابل توجهی از مردم ، خصوصاً قشر مستضعف ، تنها رسانه‌ی در اختیارشان رسانه ملی است ، پس از اعلام دیرهنگام نحوه‌ی ثبت نام دریافت یارانه و پایین آمدن حساسیت های سرپرستان در پیگیری اخبار و امکان عدم آگاهی قشر نیازمند از روز و نحوه‌ی ثبت نام یارانه ، این احتمال قوت می گیرد که بخش اعظمی از افراد نیازمند از لیست دریافت کنندگان یارانه حذف شوند . و این همان چیزی است که می توان آن را «جنگ نرم صدا و سیما و دولت، علیه قشر مستضعف» نامید.

و همه این مسائل فارق از این مسئله می باشد که چگونه این خیل عظیم ثبت نام کنندگان یارانه نقدی طی 10 روز و آن هم براساس رقم سمت راست کارت ملی خود به اینترنت مراجعه نمایند و ثبت نام نمایند آنهم در صورتی برای نیازمندان واقعی (روستاییان ، عشایر و ... ) دسترسی به اینترنت در یک روز خاص سخت می باشد. و باز باید از این موضوع گذر نمود که کاهش سرعت اینترنت و یا قطع شدن سرور سایت رفاهی دات سبب حذف شدن گروهی از نیازمند به یارانه نقدی می شود .

و چنانچه این مسأله را در کنار مسأله سبد کالا و برنامه گسترده دولت در تعطیلی رسانه ها و شکایت از منتقدین قرار دهیم، به شباهت هایی از یک «جنگ روانی» دست می یابیم که البته امیدواریم این شباهت، اتفاقی بوده و چنین یادداشت هایی، تبدیل به «تئوری های توهم توطئه» شوند.

گزارش خطا