علی دایی استاد شادی گل + تصاویر

به گزارش پایگاه 598 به نقل از دانا، شاید در فوتبال مدرن امروز کسی رفتار علی پروین در هنگامه‌ی بازی را نپسندد، این‌که در تمام 90 دقیقه فارغ از هر نتیجه‌ای میخکوب نیمکت باشی به بهانه‌ی این‌که هرآن‌چه که باید را در رختکن و حین تمرین به بازیکنان منتقل کرده‌ای و حالا می‌شود هرآن‌چه که باید بشود. فوتبال مدرن نه‌تنها تفکر پروین را رد می‌کند، بلکه تزریق انرژی، خط دادن به بازیکن، تخریب روحیه‌ی حریف و ... از سوی سرمربی را در هنگامه‌ی بازی می‌ستاید و به نوعی تاکتیک قلمداد می‌کند؛ درست مشابه همان کارهائی که کارلوس کی‌روش در مسیر صعود ایران به جام جهانی انجام داد.

 

 

 

حال وقتی صحبت از تاکتیک می‌شود، درستی اجرای آن نیز نقد می‌شود. علی دائی، سرمربی پرسپولیس تهران یکی از مربیانی است که هیچ‌گاه شاگردانش را در کناره‌ی زمین رها نمی‌کند و همواره با داد و فریاد به بازیکنانش را به جلو دعوت می کند. روز گذشته در دیدار پرسپولیس برابر داماش گیلان نیز شاهد این ماجرا بودیم. فریادهای بی‌امان دائی و یک پیروزی ارزشمند در مسیر رو به پایان قهرمانی. دیروز اگرچه دائی و شاگردانش به لطف بی‌دقتی امین متوسل‌زاده پیروز راهی تهران شدند، اما شاید پرسیدن این سوال نیز خالی از لطف نباشد که آیا جنب و جوش دائی تمرکز حریف را راهی آسمان کرد؟ آیا دائی با همین رویه می‌تواند در دو هفته‌ی پایانی حتی در روز بد شاگردانش با داد و فریاد و بر هم زدن تمرکز حریف و ایجاد کردن یک جنگ روانی شش امتیاز بگیرد و جام را بالای سر ببرد ؟

 

 

پاسخ به این سوالات شاید کمی سخت به نظر برسد اما برآیند تمام اتفاقات دیدار داماش گیلان و پرسپولیس در رفتار و گفتار علی دائی در کنفرانس مطبوعاتی نشان از اعتقاد دائی به این دست مسائل دارد. علی دائی روز گذشته براحتی اعتراف می‌کند که فقط برای کسب سه امتیاز به رشت آمده بود و داماش تیم برتر بوده است. این اعتراف رضایت خبرنگاران از علی دائی را به دنبال دارد، اتفاقی که شاید کم‌تر شاهد آن بوده‌ایم. به هر ترتیب کسب سه امتیاز شاید با بازی متوسط پرسپولیس و برتری داماش بر سرخ‌پوشان کمی سخت به نظر می‌رسید که بالاخره ممکن شد. 

او استاد شادی گل است و هرگز شکر خدا را فراموش نمی کند . این سلاحی است که او همیشه به آن مجهز بوده است ... راستی چند عکس  از دایی به یاد می آورید که رویش به آسمان است؟