در سالی که گذشت با حفظ یکپارچگی سازمان فضایی ایران و قرار گرفتن آن در ذیل معاونت اجرایی ریاست جمهوری، سیاستها و برنامه های بلندمدت نظام در عرصه فناوری فضایی در دستور کار قرار گرفت.
براین اساس گامی دیگر در جهت پروژه اعزام انسان به فضا برداشته شد و در نیمه دوم سال 92 دومین محموله موجود زنده به فضا پرتاب شد.
برگی دیگر از موفقیت ایران در اعزام فضانورد به فضا
پس از آنکه در یازدهم بهمن ماه سال 91 نخستین محموله زیستی حامل موجود زنده با موفقیت به فضا پرتاب شد و این موفقیت توانست ایران را در زمره 15 کشور نخست دنیا در زمینه این موفقیت فضایی جای دهد، دومین موجود زنده در اولین روز هفته پژوهش در مهرماه سال 92 توسط دانشمندان فضایی کشورمان با کاوشگر "پژوهش" و با موفقیت به فضا پرتاب شد و به زمین بازگشت؛ براین اساس گامی دیگر در راستای نزدیک شدن به پروژه اعزام انسان به فضا برداشته شد.
سال 91 نخستین محموله زیستی با کاوشگر پیشگام و میمونی از نژاد "رزوس" که آمریکاییها نیز نخستین بار از همین نژاد، میمون به فضا پرتاب کردند تحت عنوان "آفتاب" با گاز جامد و در ارتفاع 120 کیلومتری زیر مداری به فضا پرتاب شد که این محموله با موفقیت به زمین بازگشت.
در سال 92 نیز دانشمندان فضایی کشورمان به موفقیت دیگری نائل آمدند و کپسول زیستی کاوشگر "پژوهش" حامل میمونی از همان نژاد تحت عنوان " فرگام" و با سوخت گاز مایع به فضا پرتاب کردند که این موجود زنده نیز با موفقیت توانست ماموریت خود را به اتمام برساند.
اعزام فضاپیمای زیرمداری حامل موجود زنده
به گزارش مهر، با دستیابی موفقیت ایران در اعزام موجود زنده 5 کیلویی به
فضا و در ارتفاع 120 کیلومتری، پروژه جدیدی برای اعزام فضاپیمای زیرمداری
حامل موجود زنده با وزن بیشتر در دستور کار دانشمندان فضایی کشورمان قرار
گرفت.
دکتر محمد ابراهیمی - رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی سازمان فضایی
ایران اعلام کرد: این پروژه جدید براساس زمان بندی های انجام شده حداکثر تا
پایان سال 93 اجرایی می شود.
وی افزود: قرار است در یک سطح کاملا جدید و در قالب یک مجموعه پیچیده و تخصصی، یک فضاپیمای زیرمداری با قطر بزرگتری نسبت به کاوشگرهای پژوهش و پیشگام و با حامل موجود زنده ای به مراتب بزرگتر از میمون هایی که به فضا اعزام شدند پرتاب شود. براین اساس این بار ممکن است موجود زنده ای که با این فضاپیما به فضا اعزام می شود میمون نباشد و یا اینکه میمونی با وزن بیشتر و یا چند رده موجود زنده مختلف را مورد آزمایش قرار دهیم اما تصمیم قطعی بعد از طراحی اولیه گرفته خواهد شد.
به گفته دکتر ابراهیمی این پروژه پرتابی زیرمداری محسوب می شود و تلاش های دانشمندان کشورمان برای افزایش این ارتفاع به ماورای جو تا زمان رسیدن موفقیت اعزام انسان به فضا همچنان ادامه خواهد داشت.
در همین حال مسئولان سازمان فضایی اظهار امیدواری کرده اند که تا 4 سال دیگر اعزام انسان به زیرمدار میسر شود.
رونمایی از ماهواره تدبیر در دولت تدبیر و امید
همزمان با روز ملی فناوری فضایی در دهه فجر 92 از ماهواره فضایی تدبیر به عنوان نخستین ماهواره دولت تدبیر و امید رونمایی و آماده پرتاب شد.
این ماهواره با مدیریت سیستمی سازمان فضایی ایران توسط مرکز تحقیقات فضایی دانشگاه علم و صنعت ایران به صورت 100 درصد بومی توسط اساتید و دانشجویان جوان و متعهد این دانشگاه با کمک صنایع داخلی در مدت پنج ماه طراحی و ساخته شد. این ماهواره توسعه یافته ماهواره نوید دانشگاه علم و صنعت است و دارای ماموریت عکسبرداری با قدرت تفکیک مکانی است.
در ماهواره تدبیر ویژگی جدید فناورانه مدنظر قرار گرفته به نحوی که برای نخستین بار در این ماهواره از سامانه ناوبری استفاده شده و دقت بالا در تصویربرداری و در تعیین موقعیت از جمله ویژگیهای این فناوری است. همچنین برای اولین بار امکان برقراری ارتباط با کاربرانی که از زمین از تجهیزات دستی مانند هندست استفاده می کنند با این ماهواره به طور مستقیم فراهم شده است.
تامین سرویس پیام رسانی با ماهواره خلیج فارس
در بهمن ماه سال 92 از ماهواره مخابراتی خلیج فارس که توسط دانشگاه صنعتی مالک اشتر طراحی و ساخته شده نیز رونمایی شد.
این ماهواره سازگار با بستر ارتباطی بیسیم زمین پایه کشور بوده و خدمات ارتباطی بیسیم ماهوارهای را به صورت امن و مطمئن با پوشش جغرافیایی ملی و یا منطقهای ارائه می کند. این سامانه مجهز به پایانههای کاربری کوچک و سبک بوده و در شرایط بحران ناشی از حوادث و بلایای طبیعی نیز توسط نیروهای امدادی مورد استفاده قرار می گیرد.
ماهواره خلیج فارس برای برقراری خدمات ارتباطی امن، اختصاص باند باریک از نوع غیربلادرنگ یا ذخیره مورد استفاده قرار گرفته و سرویس پیامرسانی کوتاه را در داخل و یا خارج مرزهای ملی تامین می کند.
افق آتی این طرح، تحقق یک منظومه ماهوارهای است که بزودی به فضا پرتاب خواهد شد.
این ماهواره با مشخصات برقراری ارتباط در مدار لئو با ایستگاههای زمینی، گامی مقدماتی برای توسعه ماهواره های موقعیت یابی و ناوبری است.