شعری در رثای شهید علی خلیلی

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، تیر ماه سال ۱۳۹۰ حادثه‌ای دردناک در یکی از محلات شرق تهران رقم خورد که در این حادثه جوان ۱۹ ساله‌ای به نام علی خلیلی در حین بازگشت از هیئت در حالی که همراه چند نفر از شاگردان یک مدرسه بود، به واسطه امر به معروف و نهی از منکر مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

این طلبه غیور بهمن ماه سال ۹۲ نیز مجدداً در بیمارستان بستری شد و پس از یک ماه به خانه منتقل شد اما سرانجام عصر سوم فروردین امسال و در بیمارستان بعثت دعوت حق را لبیک گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیدار اباعبدالله الحسین و یارانش شتافت.

پیکر شهید خلیلی روز گذشته در میان خیل باشکوه داغداران و مردم شهیدپرور تهران تشییع شد و در قطعه ۲۴ بهشت زهرا(س) به آغوش خاک سپرده شد.

به همین مناسبت، رحیم فردین از هموطنان ساکن سوئیس شعری سروده و با صدای خود دکلمه کرده است.

دریافت

چو علی‌نامِ خلیلی، ثمرِ عمر به آنی دادیم

حفظ ِ ناموس ترا، زور و جوانی دادیم



سخن از هجرت دل گشت به سرمنزل عشق

ما بلاقید به هر مرحله جانی دادیم



آیه اندر هنر انداخته در سطح جهان

به محبان رَهت، رمز و نشانی دادیم



فهم و دانش به دل آمیخته با حُسن عمل

از پی تجربه منشور جهانی دادیم



بهر بارآوری نهضت فرخنده سرشت

خرج توفیق بدانگونه که دانی دادیم



فتنه عالم و آدم نتوانست زدن

خدشه بر قول حراست که به بانی دادیم



ای مبادا اثر از مصلحتی در چم یار

که به هر دَم گذرش، قلبِ تپانی دادیم



کارِ با صدق و صفا، معنی پیمان ازل

طیّ این نیل امل، عمر گرانی دادیم



درد دل کردنمان با همه تشویر همان

امتحانی‌ست که در دادستانی دادیم



ناقلان بسان «فردین» به شگفتند اگر

از کلامی ست که بر عمق معانی دادیم