به گزارش پایگاه 598، وبلاگ قلمدون نوشت: در ایران با نزدیک شدن به سال نو جنب و جوش زیادی بین مردم به وجود میآید؛ در خانه خانمهای خانهدار از کف تا سقف خانه را تمیز میکنند؛ ظروف و وسایل کهنه را دور ریخته و با جارو و دستمالهای گردگیری که امروزه از نوع نانو است و جای هیچ لکی باقی نمیگذارند، به جنگ گرد و غبار دیوارها، در و پیکر خانه میروند.
اما به راستی، لازمه استقبال از بهار و داشتن یک عید خوب دوری از تجملات و چشم و هم چشمیهاست؛ هزینههای گزاف خرید مجدد برخی از وسایل چندان خوشحال کننده نیست؛ معمولاً خانمها با چشم وهم چشمی کردن نه بهتر است بگویم: در رقابتی تنگاتنگ در بالا بردن صفرهای کنار عددها جهت هزینه خرید دست به انتخاب میزنند و آقایان با ناباوری از قیمتهایی که صرفاً باید برای چشم وهم چشمی بپردازند، دست در جیب میمانند!
باید از پرده اتاق تا روی مبلی، کاغذ دیواری، تابلوهای چسبیده به دیوار و ظروف پذیرایی نو شود؛ وای که اگر خانه تکانی با جابه جایی از منزلی به منزل نو تقارن داشته باشد، آن وقت است که دیگر سمسار محل برای خرید کل اسباب دسته دوم در این بازار مکاره صاحب درآمدی خوب خواهد شد.
اما زنان و مردان باید بدانند که بهار فرصت شادیهای ناب و باهم بودن صمیمانه در کنار اعضای خانواده مان است؛ اگر بخواهیم به دلیل زیاده خواهیها عرصه را بر یکدیگر تنگ کنیم، عیدی واقعی نخواهیم داشت.
بهتر این است که به جای نمایش ویترینهای پر از کریستالهای آنچنانی، ویترین دلمان را با کریستال درخشان محبت و یکرنگی به معرض نمایش اطرافیان بگذاریم.
صدالبته بچهها از این تغییر و تحولات بیشتر از همه خوشحالند؛ اصلاً بنا بر قولی «عید برای بچههاست»؛ لباس نو، کفش نو، گفتوگو درباره سمت و سوی سفر و از همه بهتر تعطیلی مدارس برای بچهها هیجان آفرین است.
صحبت از لباس و کفش و کیف که میشود، بچهها سریع به دنبال مد سال میگردند؛ حتی اگر چند ماه پیش کیفی خریده باشد دیگر مد نیست و خدای نکرده جایی دستش بگیرد آبرویش میرود! مادر هم دل به دل او میدهد تا فرزند بهارش را با شگون داشتن بهترین و قشنگترین وسایل آغاز کند؛ اما اگرچه نباید برای بچهها کم گذاشت، اما والدین عملکردشان نباید به صورتی باشد که مادیگرایی نقشبند ذهن فرزندانمان شود.
در خیابانهای اصلی شهر که از کنار هم قرار گرفتن فروشگاهها و مغازههای پوشاک شکل گرفته است اگر گذری کوتاه داشته باشیم، گویی کار از فستیوال کاغذهای رنگی و بنرهای تبلیغاتی گذشته و عدهای هم در تب و تاب خریدهای عید آتش به مالشان زدهاند و برخی تا 75 درصد تخفیف میدهند! که این بسیار عجیب است.
یادمان باشد؛ عید نوروز به عنوان کهنترین عیدهای ایرانیان با شکوه بسیاری جشن گرفته میشود؛ ایرانیان برای استقبال از بهار، عروس زیبای فصلها تدارکات بسیاری میبینند و برای انجام هر کدام از این کارها دلیلی زیبا میآورند.
تمیز کردن خانه باعث میشود که میکروب از خانه خارج شده و شیطان بیماریها دور و بر خانواده چیره نگردد؛ دور انداختن کوزههای سفالی در سالیان گذشته، دور کردن کهنگی و شروع زندگی جدید را رقم میزد که اکنون این کوزه سفالی به دور انداختن بسیاری از وسایل برقی و... تغییر شکل داده است.
خرید لوازم نو در دل خود شگون آوردن تازگی و بیرون بردن غمها و کهنگی دارد از این رو خانمهای خانه در نو کردن وسایل بسیار دقت عمل دارند.
اما تمام این کارها وقت بسیاری از ما میگیرد و مبالغ هنگفتی را بر اقتصاد خانواده تحمیل میکند؛ بیماریهایی مانند حساسیت به شویندهها و کمر درد و آرتروز ارمغان زیاد کار کردن در خانه است؛ خلق تنگ مرد خانه در تأمین مایحتاج خانه و پوشاک بچهها که گاه خیلی هم گران است از دیگر دردسرهای خانواده به حساب میآید.
بالأخره اینکه از اسفند تا آخرین دقایق تحویل سال نو زن و مرد در تلاش هستند تا با چیدمان و خرید وسایل نو سال جدید را آغاز کنند؛البته این کارها که در بسیاری از خانهها رواج دارد با نوعی اسراف و تجمل گرایی همراه شده که دین مبین اسلام آن را نهی کرده است.
باید به جای خانه تکانیهای ظاهری به فکر خانه تکانی قلبمان از کینهها و ناراحتیها باشیم و با شروع مستحکمتر روابط انسانی و خانوادگی قلب و دل خود را با انواع مکارم اخلاقی و زیباییهای عاطفی مزین کنیم.
شستوشوی چشم دل برای جور دیگر دیدن و شنیدن هم از دیگر کارهایی است که باید به آن همت کرد که هرچه در این زمینه تلاش کنیم و وقت صرف کنیم هزینهای کمتر از بهرهای که بردهایم تقبل کردهایم که این خود برد بزرگی است.
باید در این بهار که دل تمامی کائنات شاد است و خدا از پنجره دیگری به بشر نگاه می کند، به فکر مستضعفین هم باشیم و خانه دل و ظاهر آراستهای برای آنها بخواهیم و کمک کنیم که آنها هم احسن الحال را داشته باشند.