عنایت امام رضابه علامه طباطبایی

حاج سید محمد حسن مرتضوى لنگرودى، فرزند مرحوم آیة الله حاج سید مرتضى مرتضوى لنگرودى كه در درس اسفار و شفاى بوعلى و جلسات تفسیرى علامه طباطبایى (رضى ) و نیز در جلسات خصوصى كه به صورت سیار در شب هاى پنج شنبه و جمعه در منزل یكى از حاضرین در بحث، منعقد مى گردید شركت مى نمود. گفت: علامه طباطبایى (رضى الله ) اهل مراقبه بود، یك وقت خدمت آن بزرگوار رسیدیم كه دستورالعملى به ما بدهد فرمود: «مراقبه و محاسبه» این دو حالت را، شخص سالك باید از ابتداى سیر و سلوك تا انتهاء ملتزم باشد. سپس فرمود: آخر شب ، قبل از خواب ، اعمالى را كه در روز انجام داده اید بررسى كنید هر یك از اعمال تان كه خوب بود خدا را براى آن حمد و سپاس گویید و توفیق انجام بهتر از آن را در روز بعد، از خداوند مسألت كنید. اگر خداى ناكرده تقصیر و یا خطایى مرتكب شده بودید، فورا توبه كنید و تصمیم بگیرید دیگر آن را انجام ندهید، اگر دیدید خلاف هاى شما متعدد است، تصمیم بگیرید، فردا آن را كم كنید، خلاصه فرمود: مراقبه و محاسبه باید همیشه باشد. حتى در این اواخر كه نمى‌توانست درست حرف بزند، یكى از رفقاء از ایشان خواسته بود توصیه هایى بفرماید؛ باز فرموده بود: مراقبه، محاسبه.

(پندهای حکیمانه علامه حسن زاده آملی ، پند 227)

 
عیدى علامه طباطبایی به علامه حسن‌زاده آملی

 

علامه حسن زاده آملی با نقل خاطره‌ای از علامه طباطبایی، می‌گوید: شب جمعه هفتم ماه شعبان 1387 ه ق در محضر مبارک جناب استاد علامه طباطبایى صاحب المیزان تشرف حاصل کرده‌ام، عرض نمودم: حضرت آقا! امشب شب جمعه و شب عید است، لطفى بفرمایید!

علامه طباطبایی فرمودند: سوره مبارکه «ص و القرآن ذى الذکر» را در نمازهاى وتیره (نافله عشا)بعد از حمد بخوانید که در حدیث است سوره ص از ساق عرش نازل شده است.

(منبع: پندهاى حکیمانه علامه حسن زاده آملى ، پند 387)

 
عنایت امام رضا(ع)در حق علامه طباطبائی

 

مرحوم آیت الله شیخ محمد تقی انصاری همدانی میفرمودند : در حرم امام هشتم حضرت رضا علیه السلام ، مرحوم علامه طباطبایی را ملاقات کردم و این در حالی بود که تازه به فراق مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد جواد انصاری همدانی رحمه الله علیه گرفتار شده بودیم لذا در آن ایام و در همان ملاقات با عطش خاصی از مرحوم علامه خواستم که از الطافی که امام رضا علیه السلام به ایشان داشته اند مطلبی را بیان فرمایند مرحوم علامه امتناع کردند .

پس از آنکه ایشان را به حق امام قسم دادم فرمودند : دو تا از الطافی که حضرت داشته اند بیان میکنم ،

 اول اینکه : مدتی است که نمیتوانم بخوابم چون میبینم تمام اشیاء اطراف مشغول به ذکر پروردگار هستند در نتیجه حیا میکنم بخوابم ( یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض ) .

کم ز خروسی مباش مشت پری بیش نیست از دل شب تا سحر خدا خدا میکند

دوم اینکه : وقتی نماز میخوانم یک سید محمد حسین دیگری در عالم بالا نظاره گر به نمازم در پایین است ( این است معنای الصلاه معراج المومن

منبع: پندهاى حکیمانه علامه حسن زاده آملى

تهیه و تنظیم : گروه حوزه علمیه تبیان