در
بيانيهاي که محمد رويانيان در اختيار رسانهها قرار داده است، آمده:
«نزديک به يک ماه ميگذرد از روزي که به ناچار از باشگاه محبوبم، پرسپوليس
دل کندم. يک ماه دشوار و پر از ناملايمات که ديگر علاقه اي به واگويي آنها
ندارم.
در تمام اين روزها و شبها، اگرچه ديگر مسئوليتي در پرسپوليس
دوست داشتني نداشتم، قلبم با بازيکنان، مربيان و هواداران باشگاه محبوبم
بود. در همه اين روزها و هفتهها آروز کردم پرسپوليس ما همچنان سربلند
بماند. آروز کردم که خداوند منان به همه ما لطفي عنايت کند که بتوانيم شادي
دل طرفداران پرسپوليس را بر دلخوشيهاي شخصيمان ترجيح دهيم. بتوانيم
فراموش کنيم. بتوانيم ببخشيم و صبر پيشه کنيم و ايمان داشته باشيم که
خداوند هميشه با صابران است.
نيازي نيست توضيح دهم که شرايط
پرسپوليس امروز چه اندازه حساس است. نيازي نيست توضيح دهم که هوادار
پرسپوليس، پس از ماهها خون دل خوردن همه اميدش به همين چند بازي آخر است.
همين چند قدم پاياني که اگر خدا بخواهد و بتوانيم با صلابت برداريم، پاداشي
شايسته در انتظارمان خواهد بود.
اميدوارم دوستان رسانهايام اين
چند خط نوشته را "بيانيه" و "خطابه" نخوانند. نامش را نميدانم اما ايمان
داشته باشيد که حرفهاي دلم است.
من محمد رويانيان، مديرعامل سابق
باشگاه پرسپوليس، امروز قلبم را از هر کينهاي پاک ميکنم و خاضعانه از
همه پرسپوليسيها ميخواهم تنها به موفقيت تيم محبوبشان فکر کنند.
شعار
نميدهم که همه چيز را فراموش کردهام يا همه آنهايي را با من و پرسپوليس
بد کردهاند، بخشيدهام، اما تلاش ميکنم در اين شرايط حساس، به خاطر
موفقيت پرسپوليس، در کنار دوستان و حتي منتقدانم، براي سربلندي تيم محبوبم
بکوشم. انتظار هم ندارم اگر به کسي بد کردهام، يا کسي را با کارهاي
اشتباهم آزردهام مرا به يکباره ببخشد، اما بسيار بسيار خوشبينم که دوستان و
منتقدان پرسپوليسي ام، امروز به جاي تسويه حسابهاي شخصي، به موفقيت تيم
بيانديشند.
راه زيادي نمانده. تيم محبوب ما 4 نبرد سرنوشتساز دارد.
غرورانگيز خواهد بود اگر فرزندان پرسپوليس عزيز در پايان اين 4 بازي، جام
قهرماني را بالاي سر ببرند يا دست کم سهميه حضور در ليگ قهرمانان آسيا را
کسب کنند. بگذاريد دست در دست هم براي رسيدن به اين موفقيتها تلاش کنيم.
قلبم گواهي ميدهد که پيروز خواهيم شد، اما اگر هم خداي ناکرده، موفقيتي به
دست نيامد، شرمسار نخواهيم بود چرا که وجدانمان گواهي خواهد داد که آب به
آسياب رقيبان نريختهايم.
تلاش کردم اين چند خط را صادقانه بنويسم.
تلاش کردم از کسي نامي نبرم، گذشته را به ميان نکشم و گلايهاي نکنم چون
ايمان دارم که همه آگاهيد که وقت گلايه نيست. امروز وقت با هم بودن است.
بگذاريد لذت در کنار هم بودن در روزهاي دشوار را تجربه کنيم. بگذاريد به
هدف مشترکمان فکر کنيم. به سربلندي پرسپوليس عزيز.
من محمد
رويانيان، هوادار کوچک پرسپوليس، بار ديگر به همه اطمينان ميدهم که از
نوشتن اين کلمات هدفي جز موفقيت تيم محبوبم نداشتهام. به همه اطمينان
ميدهم که در برابر همه کارهايي که کردهام و تصميماتي که گرفتهام پاسخگو
خواهم بود.
منتقدان من ميتوانند از فرداي پايان ليگ، دوباره کارشان
را با جديت پي بگيرند. ميتوانند دوباره پيکان حملاتشان را به سوي من
بگيرند. همه گناهان کرده و ناکرده را به گردن ميگيرم، مشروط به آنکه در
اين روزهاي سرنوشتساز بگذارند پرسپوليس آرام باشد.
جمله آخر را
خطاب به عادل فردوسيپور عزيز مينويسم. او که وجدان بيدار فوتبال است:
هفته گذشته به بينندگان وعده دادي که در برنامه آينده مسائل پرسپوليس را
مفصل بررسي خواهي کرد. نميخواهم در کار رسانهايات که انصافا کم عيب و
ايراد است، دخالت کنم، اما کاش ميشد اجازه دهي که اين چند هفته پاياني ليگ
بازيکنان و مربيان تمرکزشان را از دست ندهند. پرسپوليس، استقلال، فولاد،
سپاهان، نفت و حتي تيمهاي پايين جدول امروز بيش از هميشه به آرامش نياز
دارند. کاش ميشد دست به دست هم دهيم که اين آرامش بر هم نخورد تا خداي
ناکرده حقي از کسي ضايع نشود.
با احترام فراوان براي جامعه ورزش ايران
محمد رويانيان
مديرعامل پيشين پرسپوليس»