قهرمانی پرسپولیس به شرط ها و شروط ها!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از ایران ورزشی، نقطه سر خط. پرسپولیس دوباره مدعی شد. در این چند هفته هیچ امیدی در دلش حتی سوسو نمی‌زد. امروز اما دوباره مدعی است و یک چشمش دنبال رد پای رقیبان و امتیازهایی که ناخواسته بر زمین می‌ریزند تا پرسپولیس را رهنمون کند به سوی قهرمانی.

یکی از بلیت‌های قهرمانی در جیب دایی است و به نام پرسپولیس؛ و این قهرمانی تنها یک شرط دارد و آن اینکه پرسپولیس هر 5 بازی باقی‌‌مانده را به پیروزی بگذراند اما دیگر بالانشین‌ها به اندازه این تیم امتیاز نگیرند.

پرسپولیس با 15 امتیاز دیگر داشته‌هایش را به عدد 59 می‌رساند و اگر استقلال صدرنشین و فولاد هر کدام 4 امتیاز از امتیازهای پیش‌رو را از کف بدهند، آن وقت جام «سرخ» می‌شود.

آنچه پرسپولیس را به لمس این جام امیدوارتر کرده، حریفانی هستند که امتیاز دادن را از هر کاری بهتر بلدند و با همین شیوه چنان پیش رفته‌اند که پاهایشان از لبه پرتگاه لیگ برتر آویزان است.

پرسپولیس باید با فجرسپاسی بازی کند که تنها برای مس قعرنشین دست نیافتنی می‌نماید و دیگر همسایه فجر یعنی راه‌آهن سورینت هم حریف دیگری است برای تیم دایی که باید یک هفته مانده به سوت پایان فصل در نبرد با پرسپولیس برای ماندنش زورآزمایی کند. تا پیش از آن اما دایی و شاگردان قرمزپوشش یک بار در آزادی از صبا پذیرایی خواهند کرد و بازی دیگری را هم در رشت به میهمانی می‌گذرانند. بازی با استقلال صنعتی خوزستان هم پایانی است برای فصل پر حادثه پرسپولیس.

نکته مهم اینکه رتبه همه حریفان پیش‌رو، دورقمی است و کار پرسپولیس و دایی آسان‌تر از دیگر بالانشین‌هایی است که برای رسیدن به جام باید از سر و کول هم بالا بروند. منظور، استقلال و فولاد و نفت و سپاهان است که پرسپولیس را دوره کرده‌اند.

تراکتورسازی هم اگر چه به اندازه تیم‌های بالادستی‌اش امیدوار نیست اما بیش از هر یک از آنها در تعیین قهرمان نقش دارد؛ از آن جهت که باید با همه مدعیان- غیر از سپاهان- چشم در چشم شود.

تراکتورسازی با استقلال و نفت در تهران بازی می‌کند و با فولاد، در اهواز. کافی است از هر سه تیم امتیاز بگیرد تا پرسپولیس امیدوارتر شود. پرسپولیسی‌ که بدون درگیر کردن خود در جنگ بالانشین‌ها دنبال جام می‌دود باید البته همه امتیازهای ممکن را بگیرد؛ آن هم به شرط امتیاز دادن مدعیان.

توشه این مدعیان از داشته‌های پرسپولیس سنگین‌تر است و شانس‌شان برای قهرمانی، کمرنگ‌تر. چرایش را در برنامه 5 هفته آخر باید جست جایی که استقلال باید با رقیبانی به اندازه خودش مدعی یعنی تراکتورسازی و نفت و فولاد بازی کند و البته در بندرانزلی با ملوان که معمولا خوب یقه تهرانی‌ها را می‌گیرد.

سایپا هم دیگر حریف پیش‌روی آبی‌هاست. فولاد هم اگر بازی مستقیمش با استقلال را کنار بگذاریم، مثل این تیم باید هم با تراکتورسازی بازی کند و هم با نفت و ملوان. بازی با گسترش فولاد در تبریز را هم البته از الان نمی‌تواند به نام خود بنویسد.

تیمی که پیش از فولاد، باید با نفت بازی کند. نفتی که آن هم تراکتورسازی و فولاد و استقلال را پیش‌رو دارد؛ و همچنین سپاهان را که نمی‌توان مدعی نخواندش. غیر از بازی با نفت، سپاهان یک دربی را هم در انتظار خود می‌بیند و مس و سایپا و ملوان هم دیگر حریفانش هستند.

تیم اصفهانی نه به اندازه استقلال با مدعیان درگیر است و نه به اندازه پرسپولیس، دور از آنها. به اندازه آنها اما به جام نزدیک است. هر چند که شاید نتواند به اندازه پرسپولیس و پرسپولیسی‌ها به روزهای نیامده امیدوار باشد.

پرسپولیس باید با پایین‌ جدولی‌ها بازی کند و بالانشین‌ها با یکدیگر. یعنی که هر نتیجه‌ای در تقابل‌های مدعیان رقم بخورد به سود پرسپولیس است و گامی برای راندنش به سوی هت‌تریک قهرمانی در این لیگ سیزده ساله.

پرسپولیس قهرمان می‌شود؛ اگر همه بازی‌های باقی مانده‌اش را ببرد و استقلال، دست کم چهار امتیاز از دست بدهد و البته این چهار امتیاز شامل حال بازی‌اش با فولاد- فولاد و استقلال هم امتیازند- نشود.