آیت الله کعبی:
2 سناتور آمریکایی اعلام کردند برای حمایت از جریان میانه‌رو در ایران، فعلا نباید تحریم‌ها را گسترش داد چرا که این امر تبعات زیان‌باری برای اسرائیل به همراه خواهد داشت.
به گزارش پایگاه 598، کارل لوین وانگوس کینگ در تحلیلی که از سوی نیویورک‌تایمز منتشر شده
خاطرنشان کردند تحریم‌های جدید، همچنان که بهانه به دست تندروها در ایران
می‌دهد، هم‌پیمانان آمریکا را نیز پراکنده می‌سازد.در تحلیل نیویورک‌تایمز
آمده است: نگرانی ما این است که این اقدام [تحریم‌های جدید] به فروپاشی
روند گفت‌وگو منجر شده و تبعات زیان‌باری برای آمریکا و نیز شرکا و
هم‌پیمانان منطقه‌ای ما به ویژه اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به همراه داشته
باشد.
این دو سناتور آمریکایی در ادامه افزودند: تحریم‌های اقتصادی فزاینده سه دهه گذشته علیه جمهوری اسلامی، موثر واقع شدهاند.دولت جدید چند ماه پیش با تکیه به وعده بهبود اوضاع اقتصادی روی کار آمد و به نظر می‌رسد دریافته که تنها راه برای تحقق این وعده خلاص شدن از حلقه تحریم‌هاست. ایران باتائید آیت‌الله خامنه‌ای رهبر عالی این کشور سرانجام - هر چند با اکراه- پای میز مذاکره حاضر شد.این تحلیل ادامه می‌دهد: اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که اگر این تحریم‌ها موثر واقع شدهاند، آیا نمی‌توان چنین استدلال کرد که تحریم‌های بیشتر موثرتر خواهند بود؟ آیا اگر فشار را افزایش دهیم، نتیجه‌ای مطلوب‌تر حاصل نخواهد شد؟ این منطق تنها در صورتی معنی می‌داد که ایران منطقه‌ای فاقد سیاست بود که در آن درباره حمایت از مذاکرات برای پایان دادن برنامه هستهای این کشور اجماع‌نظر وجود داشت. اما همه شواهد- اعم از اظهارات علنی و اطلاعات موجود- گویای آن است که چنین اجماع‌نظری وجود ندارد.
دو سناتور آمریکایی خاطرنشان کردند: در واقع، عوامل تندرو در داخل دولت و ارتش ایران حضور دارند که با نظریه مذاکره میانه خوشی ندارند و چندان نگران تحریم‌های جدید نیستند و حتی برنامه هستهای ایران را مسئله غرور و حتی شاید بقای ملی می‌دانند. از نگاه ما اعمال تحریم‌های جدید در این شرایط (و یا حتی تهدید به اعمال تحریم‌های جدید) می‌تواند فرصتی برای سرزنش کردن و بهانه‌ای برای برهم زدن مذاکرات در اختیار تندروها قرار دهد؛ مذاکراتی که بهترین فرصت برای حل و فصل این بحران بدون توسل به اقدام نظامی است.در ادامه این مقاله آمده است: از دیدگاه ما (نویسندگان مقاله) به عنوان سناتورهایی که در کمیته اطلاعات و نیروهای مسلح سنا خدمت می‌کنند، تحلیل خطر، امری ساده و بدیهی است. جنبه مثبت تحریم‌های بیشتر، امید به افزایش فشاری است که ممکن است به امتیازات بیشتر از سوی ایران و یا رسیدن به توافقی مطلوب‌تر منتهی شود؛ دستاوردی که تحقق آن بعید به نظر می‌رسد.
با این حال جنبه منفی احتمالی این اقدام بسیار محتمل و خطرناک‌تر است، سیاست‌گذاران ایران می‌توانند به این نتیجه برسند که دولت آمریکا در مذاکرات صداقت ندارد- دیدگاهی که تندروهای ایران همواره بدان استناد می‌کنند - و همین نتیجه‌گیری می‌تواند ایران را به کناره‌گیری از مذاکرات و طرح مجموعه جدیدی از تقاضاها و مضاعف کردن تلاش‌های هسته‌ای‌اش وادار سازد. چنین قانونی به جای کند کردن سرعت برنامه هستهای ایران ممکن است در عمل سرعت آن را تند کند.سناتورهای آمریکایی ادامه می‌دهند: حتی از این هم بدتر، اقدام مذکور ممکن است شرکای بین‌المللی‌مان را از ما بیگانه سازد.
تحریم‌ها تاکنون به دلیل همکاری فعالانه بسیاری کشورها، موثر واقع شده است. وقتی فقط آمریکا نفت ایران را خریداری نکند، اقتصاد ایران چندان تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت، اما وقتی اتحادیه اروپا هم از خرید نفت ایران خودداری کند و دیگر مشتریان نفتی مهم جمهوری اسلامی نیز، نظیر چین، ژاپن، کره‌جنوبی، هند و ترکیه خرید خود را کاهش دهند، که اکنون همین کار را می‌کنند، ایران دچار دردسر خواهد شد.قانون وضع تحریم‌های بیشتر علیه ایران می‌تواند از طرف شرکای ما به عنوان عاملی در جهت تضعیف مذاکرات قلمداد شود. این وضعیت با ترساندن شرکای ما و وارد کردن خلل در تعهدات آنها می‌تواند به کاهش تاثیر منفی فشارهای اقتصادی جامعه بین‌الملل بر ایران منتهی شود.
این دو سناتور آمریکایی در ادامه افزودند: تحریم‌های اقتصادی فزاینده سه دهه گذشته علیه جمهوری اسلامی، موثر واقع شدهاند.دولت جدید چند ماه پیش با تکیه به وعده بهبود اوضاع اقتصادی روی کار آمد و به نظر می‌رسد دریافته که تنها راه برای تحقق این وعده خلاص شدن از حلقه تحریم‌هاست. ایران باتائید آیت‌الله خامنه‌ای رهبر عالی این کشور سرانجام - هر چند با اکراه- پای میز مذاکره حاضر شد.این تحلیل ادامه می‌دهد: اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که اگر این تحریم‌ها موثر واقع شدهاند، آیا نمی‌توان چنین استدلال کرد که تحریم‌های بیشتر موثرتر خواهند بود؟ آیا اگر فشار را افزایش دهیم، نتیجه‌ای مطلوب‌تر حاصل نخواهد شد؟ این منطق تنها در صورتی معنی می‌داد که ایران منطقه‌ای فاقد سیاست بود که در آن درباره حمایت از مذاکرات برای پایان دادن برنامه هستهای این کشور اجماع‌نظر وجود داشت. اما همه شواهد- اعم از اظهارات علنی و اطلاعات موجود- گویای آن است که چنین اجماع‌نظری وجود ندارد.
دو سناتور آمریکایی خاطرنشان کردند: در واقع، عوامل تندرو در داخل دولت و ارتش ایران حضور دارند که با نظریه مذاکره میانه خوشی ندارند و چندان نگران تحریم‌های جدید نیستند و حتی برنامه هستهای ایران را مسئله غرور و حتی شاید بقای ملی می‌دانند. از نگاه ما اعمال تحریم‌های جدید در این شرایط (و یا حتی تهدید به اعمال تحریم‌های جدید) می‌تواند فرصتی برای سرزنش کردن و بهانه‌ای برای برهم زدن مذاکرات در اختیار تندروها قرار دهد؛ مذاکراتی که بهترین فرصت برای حل و فصل این بحران بدون توسل به اقدام نظامی است.در ادامه این مقاله آمده است: از دیدگاه ما (نویسندگان مقاله) به عنوان سناتورهایی که در کمیته اطلاعات و نیروهای مسلح سنا خدمت می‌کنند، تحلیل خطر، امری ساده و بدیهی است. جنبه مثبت تحریم‌های بیشتر، امید به افزایش فشاری است که ممکن است به امتیازات بیشتر از سوی ایران و یا رسیدن به توافقی مطلوب‌تر منتهی شود؛ دستاوردی که تحقق آن بعید به نظر می‌رسد.
با این حال جنبه منفی احتمالی این اقدام بسیار محتمل و خطرناک‌تر است، سیاست‌گذاران ایران می‌توانند به این نتیجه برسند که دولت آمریکا در مذاکرات صداقت ندارد- دیدگاهی که تندروهای ایران همواره بدان استناد می‌کنند - و همین نتیجه‌گیری می‌تواند ایران را به کناره‌گیری از مذاکرات و طرح مجموعه جدیدی از تقاضاها و مضاعف کردن تلاش‌های هسته‌ای‌اش وادار سازد. چنین قانونی به جای کند کردن سرعت برنامه هستهای ایران ممکن است در عمل سرعت آن را تند کند.سناتورهای آمریکایی ادامه می‌دهند: حتی از این هم بدتر، اقدام مذکور ممکن است شرکای بین‌المللی‌مان را از ما بیگانه سازد.
تحریم‌ها تاکنون به دلیل همکاری فعالانه بسیاری کشورها، موثر واقع شده است. وقتی فقط آمریکا نفت ایران را خریداری نکند، اقتصاد ایران چندان تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت، اما وقتی اتحادیه اروپا هم از خرید نفت ایران خودداری کند و دیگر مشتریان نفتی مهم جمهوری اسلامی نیز، نظیر چین، ژاپن، کره‌جنوبی، هند و ترکیه خرید خود را کاهش دهند، که اکنون همین کار را می‌کنند، ایران دچار دردسر خواهد شد.قانون وضع تحریم‌های بیشتر علیه ایران می‌تواند از طرف شرکای ما به عنوان عاملی در جهت تضعیف مذاکرات قلمداد شود. این وضعیت با ترساندن شرکای ما و وارد کردن خلل در تعهدات آنها می‌تواند به کاهش تاثیر منفی فشارهای اقتصادی جامعه بین‌الملل بر ایران منتهی شود.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
