به گزارش پایگاه 598، فارس به نقل از هفتهنامه اکونومیست نوشت: بعد از هفتهها مذاکرات سخت و شدید، ایران و 1+5 در 12 ژانویه 2014 به توافقی دست یافتند که جزئیات «طرح اقدام مشترک» برای توقف برنامه هستهای ایران به مدت 6 ماه را مشخص میکند. راستیآزمایی این موضوع که آیا ایران به تعهدات خود در قبال توافقنامه موقت عمل کرده یا خیر، به عهده آژانس بینالمللی انرژی اتمی است. در عوض، ایران نیز ماهانه بخشی از دارایی بلوکه شده خود در بانکهای غربی به ارزش 4.2 میلیارد دلار را دریافت میکند و بخش اندکی از تحریمهای مالی آن نیز به حالت تعلیق در میآید. با این حال، تلاشها برای رسیدن به توافقنامه جامع ادامه دارد. اما حتی حامیان توافقنامه موقت نیز شانس موفقیتِ رسیدن به توافقنامه جامع را اندک میبینند.
اکونومیست در بخش دیگری از مطلب خود نوشت: گری سامور، مشاور سابق باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در موضوع کنترل سلاح و عضو مرکز «بلفر» درباره توافقنامه موقت گفته، هیچ یک از طرفین از مواردی که با آنها معامله کرده، به طور کامل دست نکشیده است و بیشتر اقداماتی که انجام خواهند شد، برگشت پذیر هستند.
به نوشته این نشریه، اوباما گفته، «ایران باید محدودیتها بر برنامه هستهای خود را بپذیرد؛ محدودیتهایی که تولید تسلیحات هستهای را غیرممکن میسازد». اما واقعیت این است که اگر ایران واقعا بخواهد بمب هستهای تولید کند، هیچ توافقنامهای نمیتواند به طور دائم مانع توانایی ایران شود. میتوان تاسیسات ایران را فلج کرد اما نمیتوان دانش فنی را از آنها گرفت.
در ادامه این مطلب آمده: یکی دیگر از شروط آمریکا برای رسیدن به توافق جامع با ایران، بستن تاسیسات غنیسازی فردو و منحل کردن راکتور آب سنگین اراک است. اما بر خلاف این انتظار، حسن روحانی، رئیسجمهور ایران متعهد شده هیچ یک از تاسیسات هستهای ایران تخریب نخواهند شد و از راکتور آب سنگین اراک برای تولید ایزوتوپهای دارویی استفاده خواهد شد و علاوه بر این، ایران حق غنیسازی در مقیاس صنعتی را خواهد داشت.
مارک فیتزپاتریک، کارشناس مسائل امنیت هستهای و گسترش تسلیحاتی در موسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک در لندن بر این باور است، اختلافات کنونی میان ایران و آمریکا و قدرت نهادهای مخالف داخلی که معتقدند از مذاکرات چیز خوبی بیرون نمیآید، دستیابی به توافقنامه جامع را غیر ممکن میسازد.