گناه ناکرده او و خطای‌ما و خنده بدخواهان

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فرهنگ نیوز، انتشار خبر تیراندازی در یکی از اتوبان های تهران در یک هفته گذشته به سوژه جنجالی برخی از رسانه ها مبدل شد. اما واقعیت قضیه چیست و چه باید کرد؟

 

مقدمه اول: المومن یمکن الخطا

مقدمه دوم: یکی از اهل عامه خدمت امام صادق علیه السلام رسید و یکی یکی گناهان را شمرد که آیا امکان دارد پیرو شما فلان گناه را انجام دهد؟ فلان گناه را چطور؟ ... و حضرت به غیر از دروغ دیگر گناهان را قبول می کند و البته قید توبه را هم می زند.

مقدمه سوم: ماجرای تیراندازی یکی از مداحان یا در اصل، همراه او:

1. گناهی از سوی مداح صورت گرفته

 

2. هجمه رسانه ای به شخصیت مداح و مداحان

 

3. دفاع رسانه ای با دروغ از گناه مداح

 

4. هجمه حداکثری رسانه ای به شخصیت مداح و رسانه های حامی و مداحان و تبادلات مالی و ...

 

 

آقا قبول،

 

دست های همه جماعت حزب اللهی بالا،

 

به فرض شلیک از سوی او، خطا کرده و مجازات دارد، اما نکته ای در مورد سرمایه معنوی و سرمایه اجتماعی یک ملت وجود دارد. وقتی افکار عمومی در یک جامعه برای مدت زمان خاصی به یک شخص توجه می کند[1]، از او الگو برداری می کند، در جلسات او حاضر می شود، نوارها و سخنان او را می شنود، در بین مسئولین و نخبگان او را می بیند.... این شخص تبدیل به یک رهبر افکار عمومی می شود، تبدیل به یک سرمایه اجتماعی می شود، تبدیل به یک پیشبرنده حرکت جامعه می شود،...  چون می تواند بر دیگران تأثیر داشته باشد. چون می تواند به دیگران جهت دهد.

 

حال اگر این شخص در حوزه معنویات مورد توجه افکار عمومی باشد، وضع کمی حساس تر می شود. زیرا او به سرمایه معنوی یک جامعه تبدیل می شود که باید خیلی مراقب گفتارها و کردارهای خود باشد. خطای او گناهی بزرگ محسوب می شود[2] زیرا مورد توجه احساسات مردم است. اگر هم خطایی مرتکب شد، رسانه ها نباید بگذارند شخصیت او خراب شود، بلکه گناه او را متذکر شوند.[3]

 

نکته دیگر در باب امر به معروف و نهی از منکر وجود دارد و آن احترام به شخصیت فرد در عین نهی او از منکر است. در این فریضه فراموش شده، به قول شهید بهشتی قاعده لطف مستتر است. یعنی آمر و ناهی، چه فرد باشد و چه رسانه، از جهت خیرخواهی به مرتکب گناه و خطا امر و نهی می کند.

 

نکته آخر هم اینکه اصلا در تحقیقات دادستانی مشخص شده که همراه وی تیراندازی کرده است و دادستانی از گمانه زنی های رسانه ها به شدت انتقاد کرده.

 

 

 

با این سه نکته:

 

آقا قبول نیست،

 

دست های همه جماعت حزب اللهی پایین

 

او خطا کرده و مجازات دارد، به شخصیت او چرا توهین می کنند؟

 

اتفاقا جماعت حزب اللهی مدعی اند، از تمام جریان رسانه ای که آتش به پا می کنند برای شخصیت کشی ... برای کشت و کشتاری که رسانه ها در یک حادثه به پا کردند و هزاران مداح عزیز را ذبح کردند.

 

همین را بهانه کردند تا دوباره از جریان پول دادن مردم به منبری ها و مداحان انتقام بگیرند.

 

عجیب است که در این دوازده قرن هیچ کس در این تبادلات مالی هیئات که مردمی اداره می شود ناراضی نیست جز همین جریان روشنفکری با ابزار رسانه ای پر زرق و برقشان.

 

در جلسه ای یک روحانی عنوان می کرد که در یکی از روستاهای فقیر چارمحال و بختیاری بعد از 30روز تبلیغ در ایام ماه محرم یا صفر (خطا از بنده است) بسته پولی از پول های 200تومانی تا 2000تومانی به بنده دادند که جمع اش حدودا 50هزار تومان می شد. معلوم بود که از مردم این پول جمع شده. من که از همان اول انتظار پول گرفتن از این مردم را نداشتم، شوکه شده و رد کردم، اما بعد از سه- چهار بار استنکاف از قبول این پول متوجه قدری ناراحتی در ایشان شدم که بعد قبول کردم.

 

همه کسانی که در جلسه نشسته بودیم او را توبیخ کردیم که باید همان اول قبول می کردی، زیرا این پول از عقیده و ایمان این مردم درآمده...

 

بله، مردم از سر ایمان و عقیده به منبری و مداح شان پول می دهند[4] و البته انتظار دارند ایشان هم با دقت و مطالعه و هنر سبب ارتقای معنویت مردم شود. مردم برای دستگاه امام حسین علیه السلام خرج می کنند و مداح و منبری هم باید از وقت و جان اش خرج کند و از آبرویش...

 

 

 

 

نگذاریم این رسانه های نامرد شخصیت او را پایمال کنند که محل توجه احساسات معنوی جوانان است. او سرمایه معنوی و سرمایه اجتماعی کشور ماست که در طول 20 سال به دست آمده؛ با یک گناه اش ، نباید بگذاریم او را دور بریزند.

 

مگر با مداح دیگر این کار را نکردند که جرم و گناه هم نبود و مگر پخش آن فیلم موبایلی گناه شرعی و جرم حقوقی نداشت!!

 

و مگر همان مداح الان یکی از مداحان خوب و محبوب عزاداران نیست؟

 

اگر این جریان رسانه ای، جرم و گناه حجر بن عدی را می دانستند همین الان او را تکفیر می کردند...

 

اگر عتاب های امیرالمومنین بر کمیل را می دانستند نام دعای کمیل را هم عوض می کردند...

 

اگر خطای جابر بن عبدالله انصاری را می دانستند همین الان او را خوارج می خواندند...

 

چه راحت دور می ریزند و چه راحت سکوت می کنیم و ... غصه را که می خورد؟؟

 

 

 

 

[1] این توجه به هر دلیلی اعم از علم و هنر و قدرت و ثروت فرد است که البته تا حدودی هم قابل سیاستگذاری از سوی حکومت هست.

 

[2] امام صادق علیه السلام به یكى از اصحاب به نام شقرانى فرمود:

 

«ان الحسن من كل احد حسنٌ و انّه منك احسن لمكانك منّا، و انّ القبیح من كل احد قبیح و انّه منك اقبح» سفینة البحار، ج‏1 ص‏708

 

[3] اینکه باید این افراد خوب تربیت شوند تا خطاهایشان حداقلی شود درست است اما خوب امکان دارد به هر صورتی خطایی مرتکب شوند.

 

[4] نگارنده متوجه برخی هیئت هایی که از سر چشم و هم چشمی مبلغ های نجومی پرداخت می کنند یا مداحان و منبری هایی که در همان اول دعوت به تبلیغ، شرط مبلغ می کنند، هست، اما این حداقل را چه به قضاوت حداکثر؟