بمناسبت یادواره سیامین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
داود پيامبر در چنين مبارك سحري برخاست و گفت: اين ساعتي است كه در آن هر بندهاي خدا را بخوانَد پاسخ مثبت شنود مگر آن كه «باج گير»، يا «خبرچين»، يا «دستيار ظلمه» و يا «اهل لهو و لعب» باشد.
«نَوف بِكالي» گويد: اميرالمؤمنين-درود
خدا بر او-را در شبي ديدم كه از بستر فاصله گرفته به ستارگان نظر افكند و
به من فرمود: اي نوف، در خواب فرو رفتهاي يا بيداري عرض كردم: بيدارم اي
امير مؤمنان.
آنگاه چنين ادامه داد: اي نوف، خوشا آنان كه از دنيا بريدند و به آخرت پيوستند. اينان مردمي هستند كه پهنه زمين را خانه، و خاك آن را بستر، و آب آن را شربت گواراي خويش ساختند.
«قرآن» را راه و رسم زندگي، و «دعا» را اوج بندگي قرار دادند و آنگاه به روش عيسي مسيح خود را از وابستگي به دنيا وارهاندند.
يا نوف، داوود پيامبر در چنين مبارك سحري برخاست و گفت: اين ساعتي است كه در آن هر بندهاي خدا را بخوانَد پاسخ مثبت شنود مگر آن كه «باج گير»، يا «خبرچين»، يا «دستيار ظلمه» و يا «اهل لهو و لعب» باشد. (برخی گويند «عرطبه» طبل است و «كوبه» طنبور)
متن حدیث:
وَ عَنْ نَوْفٍ الْبِكَالِيِّ قَالَ رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ إِلَى النُّجُومِ فَقَالَ يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ (يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ) قَالَ يَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا الرَّاغِبِينَ فِي الْآخِرَةِ أُولَئِكَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِيحِ يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ عليه السلام قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا سَاعَةٌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ (وَ هِيَ الطُّنْبُورُ) أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ (وَ هِيَ الطَّبْلُ وَ قَدْ قِيلَ أَيْضاً إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَ الْكَوْبَةَ الطُّنْبُورُ)
آنگاه چنين ادامه داد: اي نوف، خوشا آنان كه از دنيا بريدند و به آخرت پيوستند. اينان مردمي هستند كه پهنه زمين را خانه، و خاك آن را بستر، و آب آن را شربت گواراي خويش ساختند.
«قرآن» را راه و رسم زندگي، و «دعا» را اوج بندگي قرار دادند و آنگاه به روش عيسي مسيح خود را از وابستگي به دنيا وارهاندند.
يا نوف، داوود پيامبر در چنين مبارك سحري برخاست و گفت: اين ساعتي است كه در آن هر بندهاي خدا را بخوانَد پاسخ مثبت شنود مگر آن كه «باج گير»، يا «خبرچين»، يا «دستيار ظلمه» و يا «اهل لهو و لعب» باشد. (برخی گويند «عرطبه» طبل است و «كوبه» طنبور)
متن حدیث:
وَ عَنْ نَوْفٍ الْبِكَالِيِّ قَالَ رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ إِلَى النُّجُومِ فَقَالَ يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ (يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ) قَالَ يَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا الرَّاغِبِينَ فِي الْآخِرَةِ أُولَئِكَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِيحِ يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ عليه السلام قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا سَاعَةٌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ (وَ هِيَ الطُّنْبُورُ) أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ (وَ هِيَ الطَّبْلُ وَ قَدْ قِيلَ أَيْضاً إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَ الْكَوْبَةَ الطُّنْبُورُ)
«نهج البلاغه، حکمت 101»
اخبار ویژه
از ایران تا لبنان، صدای همدلی و کمکرسانی
تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
