«واشنگتن‌پست» با اشاره به عملکرد ضعیف تیم سیاست خارجی دولت کنونی آمریکا تصریح کرد که این یک کابوس محض برای فرمانده کل است که در جنگی گرفتار شود که دیگر به آن اعتقادی ندارد و جنگ افغانستان به طرز بدی به اوباما و تیم وی خدشه وارد کرد.
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از روزنامه واشنگتن‌پست به قلم «دیوید ایگناتیوس»، با مطالعه خاطرات مخرب «رابرت گیتس» وزیر دفاع سابق آمریکا، ممکن است این سوالات برای افراد به وجود آید که چطور فرایند سیاست خارجی دولت «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا در هم شکسته است و چطور می‌توان آن را بهبود بخشید؟
کتاب گیتس به طور قطع کمک می‌کند اولین معما پاسخ داده شود و آن این است «گناه اولیه» اوباما در سیاست خارجی، طبق اظهارات گیتس، تصمیم وی در دسامبر 2009 در اعزام 30 هزار نظامی دیگر آمریکایی به افغانستان بود اما در عین حال طول مدت حضور آنها در این کشور را محدود کرد.
«استنلی مک کریستال» فرمانده سابق نیروهای آمریکایی در افغانستان بود که پیشنهاد افزایش ناگهانی نظامیان آمریکایی در افغانستان را مطرح کرده بود.
در ژوئن 2010، اوباما به صورت محرمانه این مسئله را با گیتس در میان گذاشت: احساس نمی‌کنم که امور در افغانستان به خوبی پیش می‌رود. مک‌کریستال ظاهراً پیشرفتی حاصل نکرده است. شاید راهبرد وی واقعاً کارساز نباشد.
این گزارش سپس به اظهارات اوباما به گیتس اشاره کرد و ادامه داد که این یک کابوس محض برای فرمانده کل است که در یک جنگی گرفتار شود که دیگر به آن اعتقادی ندارد. جنگ افغانستان به طرز بدی به اوباما و تیم وی خدشه وارد کرد.
مسئله‌ای که اینجا پیش می‌آید این است که به چه دلیل گیتس حاضر شد به کار خود در چنین دولتی ادامه دهد و به چه دلیل استعفا نکرد؟ شاید پاسخ آن همان دلیلی باشد که اوباما را در سیاستی گرفتار کرد که در خصوص آن تردید داشت: جنگ برخی اوقات اجازه گزینه‌های روشن و صریح را نمی‌دهد.
بر اساس این گزارش، مقامات کاخ سفید از کتاب گیتس ناخرسند هستند اما باید از مطالب این کتاب بعنوان فرصتی برای بررسی یک سوال عمیق‌تر بهره گیرند و آن این است که چطور فرایند سیاست‌خارجی آمریکا اینگونه متحمل آسیب شده است و چه طور می‌توان آن را اصلاح کرد.
شرایط در حال حاضر بدتر از زمانی است که گیتس به عنوان وزیر دفاع آمریکا در پنتاگون بود. او بخشی از «تیم رقبا» مشهور بود که شامل رهبران قوی و با اعتماد به نفسی چون «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه سابق آمریکا، «لئون پانتا» رئیس سابق «سیا» و «دیوید پترائوس» رئیس «سیا» و «تام دانیلون» مشاور امنیت ملی آمریکا می‌شدند.
یک گروه دیگر جایگزین این تیم رویایی شدند که این گروه ضعیف‌تر هستند و اعتماد به نفس پایین‌تری دارند. «سوزان رایس» تقریباً وقتی مشاور امنیت ملی آمریکا در زمانیکه همپیمانان آمریکا تشنه ارتباط بودند، نامحسوس بود و در دسترس نبود و «چاک هیگل» وزیر دفاع آمریکا مغلوب برخی گزینه‌هایی شده است که پنتاگون با آن مواجه است.
بر اساس این گزارش، واقعیت اینجا است که اوباما باید سیاست خارجی خود را بپذیرد و باید کمتر سیاسی باشد و بیشتر راهبردی‌تر باشد. او باید چشم‌‌اندازی را معین کند و آن را به همپیمانان و دشمنان خود بیان کند. مشاور امنیت ملی وی باید به او کمک کند که بتواند بر روی تصمیمات سیاسی اش تمرکز کند و درباره آنها صحبت کند. انتقادات در زمینه‌هایی که گیتس صحبت کرد، صحت داشت.
این گزارش در پایان با اشاره به موارد بالا تصرحی کرد که خسارات و آسیب‌های وارده به سیاست خارجی تنها توسط خود رئیس‌جمهور قابل رفع است.
کتاب گیتس به طور قطع کمک می‌کند اولین معما پاسخ داده شود و آن این است «گناه اولیه» اوباما در سیاست خارجی، طبق اظهارات گیتس، تصمیم وی در دسامبر 2009 در اعزام 30 هزار نظامی دیگر آمریکایی به افغانستان بود اما در عین حال طول مدت حضور آنها در این کشور را محدود کرد.
«استنلی مک کریستال» فرمانده سابق نیروهای آمریکایی در افغانستان بود که پیشنهاد افزایش ناگهانی نظامیان آمریکایی در افغانستان را مطرح کرده بود.
در ژوئن 2010، اوباما به صورت محرمانه این مسئله را با گیتس در میان گذاشت: احساس نمی‌کنم که امور در افغانستان به خوبی پیش می‌رود. مک‌کریستال ظاهراً پیشرفتی حاصل نکرده است. شاید راهبرد وی واقعاً کارساز نباشد.
این گزارش سپس به اظهارات اوباما به گیتس اشاره کرد و ادامه داد که این یک کابوس محض برای فرمانده کل است که در یک جنگی گرفتار شود که دیگر به آن اعتقادی ندارد. جنگ افغانستان به طرز بدی به اوباما و تیم وی خدشه وارد کرد.
مسئله‌ای که اینجا پیش می‌آید این است که به چه دلیل گیتس حاضر شد به کار خود در چنین دولتی ادامه دهد و به چه دلیل استعفا نکرد؟ شاید پاسخ آن همان دلیلی باشد که اوباما را در سیاستی گرفتار کرد که در خصوص آن تردید داشت: جنگ برخی اوقات اجازه گزینه‌های روشن و صریح را نمی‌دهد.
بر اساس این گزارش، مقامات کاخ سفید از کتاب گیتس ناخرسند هستند اما باید از مطالب این کتاب بعنوان فرصتی برای بررسی یک سوال عمیق‌تر بهره گیرند و آن این است که چطور فرایند سیاست‌خارجی آمریکا اینگونه متحمل آسیب شده است و چه طور می‌توان آن را اصلاح کرد.
شرایط در حال حاضر بدتر از زمانی است که گیتس به عنوان وزیر دفاع آمریکا در پنتاگون بود. او بخشی از «تیم رقبا» مشهور بود که شامل رهبران قوی و با اعتماد به نفسی چون «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه سابق آمریکا، «لئون پانتا» رئیس سابق «سیا» و «دیوید پترائوس» رئیس «سیا» و «تام دانیلون» مشاور امنیت ملی آمریکا می‌شدند.
یک گروه دیگر جایگزین این تیم رویایی شدند که این گروه ضعیف‌تر هستند و اعتماد به نفس پایین‌تری دارند. «سوزان رایس» تقریباً وقتی مشاور امنیت ملی آمریکا در زمانیکه همپیمانان آمریکا تشنه ارتباط بودند، نامحسوس بود و در دسترس نبود و «چاک هیگل» وزیر دفاع آمریکا مغلوب برخی گزینه‌هایی شده است که پنتاگون با آن مواجه است.
بر اساس این گزارش، واقعیت اینجا است که اوباما باید سیاست خارجی خود را بپذیرد و باید کمتر سیاسی باشد و بیشتر راهبردی‌تر باشد. او باید چشم‌‌اندازی را معین کند و آن را به همپیمانان و دشمنان خود بیان کند. مشاور امنیت ملی وی باید به او کمک کند که بتواند بر روی تصمیمات سیاسی اش تمرکز کند و درباره آنها صحبت کند. انتقادات در زمینه‌هایی که گیتس صحبت کرد، صحت داشت.
این گزارش در پایان با اشاره به موارد بالا تصرحی کرد که خسارات و آسیب‌های وارده به سیاست خارجی تنها توسط خود رئیس‌جمهور قابل رفع است.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
