سروده آیت‌الله صافی در رثای امام هشتم

الا باد صبا اى پيك عشّاق
پيامى بر از اين مهجور مشتاق

به سوى خطّة قدس خراسان
به طور پور موسى قطب امكان

به سوى مقصد پاكان و خاصان
به سوى قبله‌ي ارباب عرفان

به سوى كعبه‌ي اصحاب حاجات
به دار معجزات و خرق عادات

مكان علم و توحيد و فضيلت
مقرّ پيكر پاك حقيقت

به درگاه رضا سبط پيمبر
غياث خلق عالم، غوث اكبر

رواقش رشك فردوس برين است
هوايش مشك بيز و عنبرين است

رضا شاهنشه ملك فضايل
ستوده سيرت و نيكو خصايل

جهان مكرمت، مصباح بينش
سپهر مرحمت، درياى دانش

امام مشرق و مغرب شه دين
مكان عزّت و اجلال و تمكين

فروزان مهر پر نور ولايت
درخشان درّ درياى امامت

جمال الله و وجه‌الله اعظم
ولىّ الله و سرّ الله اقوم

سلامم را نما تقديم كويش
مشام جان معطّر كن ز بويش

بگو «لطفى» غمين و دل فكار است
جدا از روضه‌ات محزون و زار است

ز هجرم آن چنان اندر تب و تاب
كه ماهى آن چنان در خارج از آب

الا اى مظهر الطاف بارى
ز درگاه تو خواهم رستگارى

خجسته درگهت باب نجات است
و ز آن خلق جهان را بس صلات است

خوشا حال نكوى خادمانش
خوشا حال حضور زائرانش

خوشا آنان كه آنجا در نمازند
خوشا آنان كه در راز و نيازند

الا اى معدن لطف و عنايات
الا اى مركز جود و كرامات

از اين بار غم و اين نار هجران
خلاصى ده مرا اى ركن ايمان

قبولم كن كه سر تا پا خطايم
گداى كوى احسان شمايم