به گزارش پایگاه 598، سید احمد نجفی، بازیگر سینما و تلویزیون در گفتوگو با ایکنا با بیان مطلب فوق اظهار کرد: متاسفانه سینمای ایران حرکتی سینوسی دارد که با توجه به عملکرد هر مدیری دستخوش افت و خیز میشود. دلیل این مسئله نیز این است که هر مدیری که میآید سعی میکند تنها کارهایش منوط به چند سالی باشد که دوره مدیریتی خود را میگذراند؛ در کلامی دیگر مدیران تصمیم گیریهایی دارند که نتایج آن فقط در همان چند ساله مشاهده شود، رویکردی که به هیچ وجه در سینمای امروز جواب نمیدهد.
وی افزود: تقاضای من از مدیران و مسئولانی که وارد هنر هفتم میشوند این است که قبل از ورودشان بسنجند که آیا توانایی و آگاهی لازم را برای ورود به این حوزه دارا هستند یا خیر، پس با توجه به این سنجش نسبت به فعالیت در این حوزه اقدام کنند، والا اگر چنین پتانسیلی را در خود نمیبینند از آنها میخواهم که هنر هفتم را به حال خود رها کنند تا افرادی که دارای استعدادند به این عرصه ورود کنند. مطلب دیگر اینکه نگاه کهنه و قدیمی به سینما منسوخ شده به ویژه اینکه ماهوارهها و فیلمهای خارجی به شدت رواج پیدا کردند، لذا با نداشتن نگاهی دقیق و امروزی هیچ مدیری قادر به نجات سینما نخواهد بود.
سینمای دینی نیازمند نگاهی متکی به فرهنگ و تفکر اسلامی است
نجفی در پاسخ به این سوال که آیا الزاما سینمای ایدئولوژیک به معنای سینمای ضد استعماری است و آیا این رویکرد که در سینمای دهه 70 و 80 رایج بود امروز نیز قادر است در این حوزه پاسخگو باشد؟ گفت: سینما قادر است هویتی ملی و مذهبی داشته باشد، اما این به معنای ایدئولوژیک بودن آن نیست، زیرا این قبیل حرکات هیچگاه جواب لازم را به همراه نخواهد داشت. نکته دیگر اینکه برای داشتن یک سینمای دینی حتما لازم نیست ایدئولوژیک بود، بلکه قادریم با نگاه به فرهنگ و تفکر اسلامی به چنین خواستهای برسیم.
وی اضافه کرد: حتی اگر ما به درستی به مضامین دینی و اسلامی توجه کنیم به آموزههایی چون استکبارستیزی نیز دست خواهیم یافت. برای مثال بسیاری از قصص قرآنی چنین آموزههایی را در خود جای دادهاند. مطلب دیگر اینکه نگاه ایدئولوژیک به سینما سبب تشتت آرا میشود، چون هر سازمان و نهادی میخواهد تفسیر خود را از موضوعات دینی و ملی داشته باشد، بنابراین با از بین رفتن اجماع عمومی ما شاهد از بین رفتن همدلی خواهیم بود.
بازیگر فیلم «پناهنده» در پاسخ به این سوال که چرا سینمای ما محدود به گونهای خاص شده آن هم در شرایطی که فیلمهای خوب و ضد استکباری چون «طوفان شن» نیز ساخته شده است؟ بیان کرد: متاسفانه من به شدت به تک بعدی نگری در سینما معترض هستم. سینمایی که اسیر دست یک گونه سینمایی شده است؛ سینمایی که تنها خلاصه شده به کارهای اجتماعی که تصویری تاریک از جامعه را نشان میدهد. در این قبیل کارها به شدت تصویری منفی و سیاه از جامعه ترسیم میشود، به نحوی که این تصور در ذهن پیش میآید در جامعه ما انسان خوشبختی وجود ندارد.
نجفی تاکید کرد: این منفینگری در سینمای ما در شرایطی است که در امریکای امروز که به شدت با مشکلات عدیده همراه است، قهرمان سازی یکی از سیاستهای اصلی هالیوود است تا به نوعی مردم امیدوار نگاه داشته شوند، ولی در سینمای ما متاسفانه دیگر قهرمان و رویا وجود ندارد، بلکه تنها فیلمهایی مشاهده میشود که مخاطب را در اندوه فرو برده و به نوعی نسبت به جامعه بدبین میکند، البته باز هم میگویم من با فیلمهایی که در پی نشان دادن معضلات اجتماعی هستند مخالفتی ندارم، اما میخواهم بدانم در میان تولیدات سالیانه جایگاه فیلمهایی که در آن به تمدن و افتخارات کشورمان پرداخته میشود، کجاست؟
وی به سینماگران پیشنهاد داد: سینمای امریکا همیشه رسالتش را در دادن امید به مردم کشورش تعریف کرده است. این رویکرد در زمان جنگ جهانی دوم نیز به خوبی قابل مشاهده است. با این مثال میخواهم بگویم که سینماگران ما موظف هستند با توجه به شرایط نامطلوب اقتصادی که در کشورمان وجود دارد، انرژی و امید را در مردم زنده کنند نه اینکه با تشدید آن بر تضعیف روحیه عمومی جامعه کمک کنند.
نشان دادن پرچم در فیلمهای آمریکایی به بهانههای مختلف
بازیگر سریال «ولایت عشق» در تکمیل توضیح فوق گفت: من شرم دارم بگویم که در برخی مواقع ما از نشان دادن پرچم کشورمان در فیلمهای سینمایی پرهیز میکنیم. من این مسئله را عینا مشاهده کردهام. اتفاق تاسفآوری که با هیچ دلیلی نمیتوان آن را توجیه کرد، اما برخلاف ما در فیلمهای مختلف حتی سریالهای خانوادگی امریکایی میبینیم که دائما به بهانههای گوناگون پرچم کشورشان تصویر میشود تا حس قهرمانپروری را در آنان زنده کنند.
این بازیگر در پایان خاطرنشان کرد: مجلس شورای اسلامی قادر است یاری رسان سینما باشد، به شرطی که اهالی سینما با خود مشکل نداشته باشند، زیرا نمایندگان ملت اگر بدانند که سینماگران یکدل هستند به آنها توجه ویژه خواهند کرد، چون میدانند هنر هفتم بخش مهمی از زندگی امروز جوامع انسانی است که بسیاری از نیازهای روحی و فکری مردم را برآورده میکند.