یأس و ناامیدی آمریکا از امضای بدون قید و شرط پیمان امنیتی توسط «حامد کرزی»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، «چاک هیگل»، وزیر دفاع آمریکا، در یک سفر غیرمنتظره، روز گذشته وارد کابل شد و هدف از این سفر را دیدار با نظامیان آمریکایی و وزیر دفاع افغانستان اعلام کرد.

اطمینان وزیر دفاع افغانستان به هیگل

هیگل روز گذشته پس از دیدار با نظامیان آمریکایی در افغانستان، با «بسم الله محمدی»، وزیر دفاع این کشور ملاقات کرد.

در همین حال، وب سایت وزارت خارجه آمریکا به نقل از هیگل نوشته است که مقام‌های افغانستان به وی اطمینان داده‌اند که موافقت‌نامه امنیتی را امضا می‌کنند.

براساس این منبع، بسم الله محمدی، به او اطمینان داده است که توافقنامه امنیتی که به نیروهای ارتش آمریکا اجازه می‌دهد پس از سال 2014 در افغانستان باقی بمانند، امضا خواهد شد.

آمریکا اصرار دارد که تا پایان سال جاری میلادی، این توافقنامه امضا شود، اما حامد کرزی، امضای این توافقنامه را مشروط به پایان عملیات نظامیان آمریکایی در منازل مردم افغانستان و همکاری صادقانه آمریکا برای از سرگیری گفت‌وگو با طالبان کرده است.

ملاقات وزیر دفاع آمریکا با همتای افغانی وی در حالی صورت می گیرد که در گذشته آمریکا از امکان امضای این توافقنامه توسط وزیر دفاع افغانستان نیز سخن گفته بود،  اما دولت افغانستان درواکنش به این اظهارات، تاکید کرده است که به هیچ مقام دولت افغانستان اجازه داده نخواهد شد تا این پیمان را امضا کند.

به نظر می رسد که آمریکا از امضای این پیمان توسط حامد کرزی، ناامید شده و به این باور رسیده است که نمی‌تواند خواسته‌های خود را بر دولت افغانستان تحمیل کند.

گزینه‌های دیگر آمریکا

اگر دولت افغانستان بر نظر کنونی خود باقی مانده و از امضا پیمان امنیتی خودداری کند، آمریکا چه سیاستی را در پیش خواهد گرفت.

به اعتقاد کارشناسان، یکی از گزینه‌های که آمریکا برای امضای این پیمان در نظر گرفته است، تغییر در مهره و یا فردی است که باید این پیمان را امضا کند.

مقامات آمریکایی در آخرین اظهارات خود از وزیر دفاع افغانستان برای امضای این پیمان نام بردند، اما با واکنش حامد کرزی مبنی بر این که به هیچ مقام افغان اجازه امضای این پیمان داده نخواهد شد، به نظر می‌رسد که آمریکا برای رسیدن به هدف این این طریق نیز به بن بست رسید.

گزینه صفر

یکی از دیگر گزینه‎ها، دست کشیدن از امضای این پیمان با افغانستان است، اما با در نظر داشت، سیاست خارجی توسعه طلبانه آمریکا و تمایل این برای حضور در منطقه به نظر نمی‌رسد که آمریکا از هزینه‌های مالی و انسانی که در افغانستان کرده است، گزینه صفر را انتخاب کند.

چنانچه تلاش بسیار برای متقاعد کردن کرزی به منظور امضای این پیمان، شاهدی بر این مدعا است.

همچنین اظهارات اخیر مقامات آمریکایی مبنی بر امضای این پیمان توسط، ریئس جمهور آینده افغانستان، نشان دهنده آن است که آمریکا به هیچ صورتی از افغانستان دست بردار نیست.

گزینه رئیس جمهور بعدی

اکنون تنها راهی که برای امضای این پیمان برای آمریکا باقی می‌ماند، انتظار کشیدن و امضای این پیمان توسط رئیس جمهور بعدی افغانستان است.

اما این گزینه نیز نمی‌تواند انتخاب دقیق و قابل اطمینان باشد، زیرا روشن نیست که رئیس جمهور بعدی افغانستان، حاضر به امضای چنین پیمانی با آمریکا خواهد بود یا خیر.