پایگاه 598 ،وداع براى كسی است، كه با ماه مبارك رمضان مأنوس بوده و اين ماهْ دوست او باشد وگرنه آن كس كه با اين ماه نبوده، وداعی ندارد.
انسان از دوستش و يا كسي كه مدّتي با او مأنوس بوده خداحافظی میكند. كسی كه اصلا ً نمی داند چه وقت ماه مبارك رمضان آمد و چه وقت سپري شد، چرا آمد و چرا سپري شد وداعي ندارد.
امام سجاد (سلاماللهعليه) آخر ماه مبارك رمضان كه مىشد، با سوز و گداز اين دعا را مىخواند و مىفرمود: ماه رمضان در بين ما اقامت داشت و جاى حمد و ثنا بود؛ زيرا به همراه خود رحمت آورد. و رفيق بسيار خوبى براى ما بود. ما در صحبت و همراهى با او به فضايل و نعمتهايى رسيديم. دوستى بود كه به همراهش رحمت و مغفرت و بركت آورد.
رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نيز در خطبه شعبانيّه فرمود: «قد أقبل إليكم شهر الله بالبركة والرحمة والمغفرة»، يعنى اين ماه، بركت و رحمت و مغفرت مىآورد، كسى كه رفيق اين ماه بوده و باشد، بركت و رحمت و مغفرت اين ماه را هم دريافت مىكند.
مأخذ: (حكمت عبادات، ص 168)
منبع: پایگاه اطلاع رسانی بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء