بولتن نیوز: عده ای از روزنامه نگاران، که ظاهرا تعداد انجمن های صنفی روزنامه نگاران موجود را کافی نمی دانند با هدف ایجاد تشکیلات متفاوتی نسبت به انجمن صنفی روزنامه نگاران مسلمان، به دنبال آن هستند که انجمنی به نام "انجمن صنفی روزنامه نگاران و خبرنگاران ایران" را راه اندازی کنند و در حال حاضر در حال عضو گیری هستند و فعالیت آنها اخیرا افزایش یافته است.
اما تنها اثری که از اعضای موسس و فعالان این انجمن در شرف تاسیس وجود دارد یک وبلاگ است و یک ایمیل. طبیعی است که از این طریق نمی توان به سوالات مختلف روزنامه نگاران پاسخ داده شود واین موضوع باعث شده که اکثر خبرنگاران چه در روزنامه های اصلاح طلب مانند شرق و چه در روزنامه های اصول گرا و خبرگزاری ها، اطلاعی در مورد این انجمن نداشته باشند. در وبلاگ انجمن نیز وعده داده شده که این انجمن در ماه های آینده آغاز به کار خواهد کرد و تا پایان مهرماه توافق نهایی در مورد ایجاد این انجمن و آغاز به کار آن به نتیجه خواهد رسید.
اکثر کسانی که در انتخابات انجمن جدید برگزیده شده اند، قبلا عضو "انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" بوده اند. شنیده ها حاکی از آن است که ۲۵۰ عضو این انجمن در نخستین جلسه مجمع عمومی، اساسنامه انجمن را به تصویب رساندند. برخی رسانه ها اعلام کرده اند که اعضای اصلی و علی البدل هیأت مدیره این انجمن در رسانه هایی چون ایرنا، جام جم، همشهری، باشگاه خبرنگاران جوان، خبرگزاری فارس، روزنامه رسالت، روزنامه خبر، خبرگزاری مهر و روزنامه کیهان شاغل هستند. ظاهرا عده ای که از فعالیت انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران ناامید شده اند از فضای موجود استفاده کرده اند و تلاش می کنند که انجمن صنفی دیگری را جایگزین کنند.
انتخابات انجمن روزنامه نگاران مسلمان
عده ای از ناظران روزنامه نگاری ایران معتقدند که تلاش برای تاسیس انجمن جدید، پس از رای دیوان عدالت اداری آغاز شد که با طی موازین حقوقی و قانونی از سوی وزارت کار موفق به اخذ مجوز فعالیت شده است. دیوان عدالت اداری ایران هم در پی بررسی شکایت انجمن صنفی روزنامه نگاران، علیه این انجمن رأی داد.
اما رجبعلی مزروعی که هنوز دچار توهم است و فراموش کرده که انجمن صنفی روزنامه نگاران منحل شده،می گوید: "در دولت جدید خیلی تلاش کردند انجمن صنفی را منحل کنند، نامه ای هم نوشتند که انجمن ‘واجد شرایط انحلال' است. اما در عمل هیچ مصداق حقوقی و قانونی در دست نداشتند. انجمن با حضور ۹۳۲ عضو انتخابات برگزار کرد و بدون ایراد قانونی، به فعالیت خود ادامه می دهد! برخی منتقدان معتقدند که نباید تجربه تلخ انجمن صنفی روزنامه نگاران تکرار شود زیرا آنها فعالیت سیاسی را بر فعالیت صنفی ترجیح دادند و باعث دلسردی روزنامه نگاران شدند.
انتخابات انجمن صنفی روزنامه نگاران در دوره اصلاحات
در حال حاضر 5 انجمن روزنامه نگاری شامل انجمن روزنامه نگاران مسلمان، انجمن نویسندگان و عکاسان ورزشی ایران، عکاسان مطبوعات، انجمن روزنامه نگاران زن ایران و انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در عرصه مطبوعات کشور حضور دارند و نیازی نیست که انجمن جدیدی تشکیل شود بلکه باید سوال کرد که این انجمن های موجود تا چه اندازه توانسته اند رضایت نسبی روزنامه نگاران و نویسندگان عضو خود را به دست آورند؟ و پاسخ این است که اگر قرار است کاری انجام شود باید به تقویت انجمن صنفی موجود یعنی انجمن صنفی مسلمانان پرداخته شود که می تواند طیف بزرگی از روزنامه نگاران را جذب کند. درحال حاضر نیز موسسان انجمن جدید باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا قرار است تجربه شکست خورده گذشته و رفتار غیر متعارف و غیر صنفی را دنبال کنند و باعث دلسردی روزنامه نگاران شوند یا این که می خواهندکار صنفی کنند و اگر قرار است کار صنفی انجام دهند چرا به انجمن های موجود توجه ندارند واز امکانات موجود بهره نمی برند وچرا به تقویت انجمن های موجود کمک نمی کنند؟
هدف از تشكيل انجمن صنفي روزنامه نگاران باید فعاليت صنفي باشد و اگر هدف پیگیری موضوعات صنفی است در حال حاضر،چند انجمن صنفی وجود دارد که می توانند مسائل صنفی روزنامه نگاران را پیگیری کنند و اگر موضوع اصلی، مسائل سیاسی است که به نوعی در کنار مسائل صنفی باید مورد توجه باشد، باید هشدار دهیم که تجربه تلخ و بی نتیجه انجمن صنفی روزنامه نگاران با مدیریت علی مزروعی و سایر اصلاح طلبان را باید به یاد آوریم .
اگر روزنامه نگاران جوان به این تجربه و رفتار غیر حرفه ای وغیر صنفی انجمن صنفی روزنامه نگاران توجه کنند بهتر می توانند تصمیم بگیرند که امروز چه باید کنند.اگر هدف آنها کار صنفی است چرا در انجمن صنفی روزنامه نگاران مسلمان ثبت نام وفعالیت نمی کنند.متاسفانه انجمن صنفی به جاي فعاليت صنفي بيشتر به فعاليت سياسي روي آورد اين در حالي بود كه اين تشكل مورد نياز تمام روزنامه نگاران بود ولي به علت بي توجهي اعضاي هيئت مديره حق روزنامه نگاران ضايع شد. و همین کار باعث بی میلی اعضا و انحلال آن و به رسمیت نرسیدن جلسات و ... شد
انجمن صنفي روزنامه نگاران همچنين علاوه بر فعاليت غيرصنفي و سياسي در مواردی نماينده وزارت كار را به مجمع دعوت نمی كرد و اين بهانه اي شد تا وزارت كار پروانه اين انجمن را ابطال كند. انجمن روزنامه نگاران مسلمان در مقابل و موازي با هيچ تشكلي راه اندازي نشده و كلمه مسلمان به لحاظ اينكه نگاه جهان شمول بوده انتخاب شده چرا كه نگاه اسلام مرز و خاك نمي شناسد لذا انجمن روزنامه نگاران مسلمان به مامن و مرجعي براي همه روزنامه نگاران مسلمان در اقصي نقاط تبديل شده است.
رجبعلی مزروعی، رئیس هیأت مدیره "انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" که اعضای هیأت مدیره آن را عمدتا روزنامه نگاران نزدیک به جناح اصلاح طلب تشکیل می دهند، به بی بی سی گفت که موسسان انجمن جدید همان کسانی هستند که پیش تر هم انجمن روزنامه نگاران مسلمان را تشکیل داده بودند. مزروعی گفت: "این افراد حالا می خواهند از فرصت روزهای آخر فعالیت دولت دهم استفاده کنند و یک انجمن صنفی را به ثبت برسانند که به لحاظ قوانین داخلی ایران امکان ثبتش وجود ندارد، چون بر اساس این قوانین فقط یک انجمن صنفی می تواند ثبت شود و فعالیت کند. این افراد می خواهند از فرصت روزهای آخر فعالیت دولت استفاده کنند و یک انجمن صنفی را به ثبت برسانند که به لحاظ قوانین داخلی ایران امکان ثبتش وجود ندارد. این در حالی است که وزارت کار ایران اوایل تابستان ۱۳۸۷ "انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" را که آقای مزروعی رئیس هیأت مدیره آن است، "واجد شرایط انحلال" اعلام کرده بود."انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" که به گفته آقای مزروعی حدود ۴۰۰۰ عضو دارد در سال ۱۳۷۶ و چند ماه پس از آغاز به کار دولت محمد خاتمی، تأسیس شد.
ظاهرا مشکل سیاسی کردن انجمن صنفی درطول تاریخ تکرار شده و تلاش ها برای پیگیری خواسته های صنفی روزنامه نگاران در 100 سال اخیر، بارها با شکست ودلسردی و انحراف تشکل ها مواجه بوده است و دراین مسیر هم دولت ها وهم برخی فعالان سیاسی موثر بوده اند. در شرایطی که 85 سال از تشکیل نخستین تشکل صنفی مطبوعاتی روزنامه نگاران ایران با نام انجمن مطبوعات در تهران می گذرد، روزنامه نگاران باید در فعالیت های صنفی خود دقت بیشتری کنند و هدف صنفی از تشکیل انجمنهای صنفی توجه کنند نه اهداف خاص سیاسی.
در دوره اصلاحات، انجمن صنفی روزنامه نگاران با حضور پر رنگ تعدادی از فعالان سیاسی عضو جبهه مشارکت و سایر فعالان سیاسی افراطی شکل گرفت. اما همین رفتارهای سیاسی باعث دلسردی روزنامه نگاران و انحراف انجمن شد و جالب این بود که با وجود 4 هزار عضو، انجمن صنفی در بهترین حضور اعضای خود به زحمت 300 تا 400 نفر را برای رای گیری جمع می کرد و با این که در برخی جلسات، تعدادی از اعضا به وکالت از دیگران، کارت عضویت را نشان می دادند و چند رای به صندوق می ریختند، اما با این وجود، جلسات به حد نصاب نمی رسید وهمین عامل انحلال انجمن صنفی شد.
اصلاح طلبان در دوره دولت آقای خاتمی، برای تشکیل انجمن صنفی روزنامه نگاران، هر کسی را به عنوان روزنامه نگار ثبت نام کردند واز کارمندان روزنامه، حروفچین و صفحه بند و نیروهای خدماتی گرفته تا کسانی که به صورت حق التحریری از راه دور به روزنامه های اصلاح طلب مطلب می دادند را ثبت نامه کردند و تعداد بیش از 1000 نفر را به عنوان روزنامه نگار برای عضویت ثبت نام کردند.
با این هدف که تعداد اصلاح طلبان را زیاد نشان دهند و هیات مدیره و کادر اجرایی را از اصلاح طلبان انتخاب کنند و از این طریق یک پاتوق برای بحث ها و نظرات خود درست کنند و تریبونی داشته باشند تا هر چه می خواهند در انتقاد از نظام بگویند و هر چند وقت یکبار جلسه ای برگزار می کردند و مسائل اصلاح طلبان و ماجراجویی های خود را دنبال کردند.
اما همین نحوه عملکرد غیر حرفه ای و غیر منطقی و برخورد سیاسی آنها به جای عملکرد صنفی و رسیدگی به مشکلات روزنامه نگاران، باعث شد که اقبال اعضای انجمن به تشکیل جلسات سالانه برای انتخاب هیات مدیره به شدت کاهش یابد.گاهی سه جلسه با فاصله چند هفته ای برگزار می شد اما نتیجه ای نداشت و به حد نصاب نمی رسید تا هیات مدیره انتخاب شود. در نتیجه هیات مدیره بعد از مدتی غیر قانونی شد و وزارت کار خواستار تغییر اساسنامه انجمن شد.
اما جالب این جا بود که اعضای انجمن که در روزهای اول شکل گیری انجمن، با عملکرد نامناسب هیات موسس، به شدت لیست بزرگی را تشکیل دادند، حاضر به شرکت در انجمن نبودند وهمین موضوع باعث شد که انجمن صنفی عملا منحل شود وبعدها به خاطر برخورد و عملکرد برخی اعضای آن وهیات مدیره در جریان فتنه بعد از انتخابات، دادگستری نیز دستورپلمپ انجمن را صادر کرد.
بسیاری از روزنامه نگاران مستقل و اصول گرا که امیدوار بودند که انجمن مسائل صنفی آنها را دنبال کند، با مشاهده رفتار سیاسی هیات مدیره و سفرهای خارجی آنها و موضع گیری سیاسی آنها، متوجه شدند که مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان.
این دلسردی اعضای انجمن، مهمترین عامل کاهش تعداد حاضرین درجلسات بود وحتی بسیاری از روزنامه نگاران روزنامه های اصلاح طلب نیز با مشاهده نوع رفتار هیات مدیره انجمن، از پرداخت حق عضویت سالانه وشرکت درجلسات سالانه خودداری کردند.
جالب این جا بود که انجمن صنفی روزنامه نگاران دردوره خاتمی، تلاش می کرد که با همکاری شهرداری، معرفی نامه برای مجوز طرح ترافیک را صادر کند وبرای این کار، اعضا را مجبور می کرد که با وجود بی میلی آنها، حق عضویت پرداخت نشده چند سال قبل خود را پرداخت کنند تا معرفی نامه طرح ترافیک را بگیرند! در تجربه انجمن صنفی روزنامه نگاران با حضور اصلاح طلبان نیز به خاطر تقدم اهداف سیاسی، به نتیجه مورد نظر نرسید و باعث دلسردی روزنامه نگاران شد و در نهایت منحل شد.
به یاد آوریم که اصلاح طلبان در ابتداي تشكيل دولت خود با واژه جامعه مدني وارد عرصه قدرت شدند و از طريق بنيادهاي فرهنگي،احزاب،گروه ها و تشكل هاي حامي خود به دنبال تحقق جامعه مدني از نوع اصلاح طلبي بودند. اما نتیجه آنها باعث دلسردی روزنامه نگاران و بسیاری از فرهنگیان جامعه شد زیرا آنها توسعه سیاسی را به قول خودشان، محور قرار داده و مقدم بر توسعه فرهنگی و اقتصادی می دانستند و هدف آنها این نبود که مسائل صنفی و فرهنگی و همراهی و همدلی را گسترش دهند بلکه به دنبال جنجال سیاسی وحذف رقبای سیاسی خود بودند و از هر امکانی از جمله انجمن صنفی روزنامه نگاران در این جهت بهره بردند.
انديشه هاي گمراهانه دوران اصلاحات پس از گذشت شش سال هنوز هم بر فرهنگ جامعه باقي مانده است و روزنامه نگاران هوشیار و باهوش امروز جامعه،نباید روند اشتباه گذشته را تکرار کنند و باعث هدر رفتن انرژی روزنامه نگاران در چارچوب شکل گیری انجمن صنفی دیگری شوند. زیرا عده ای منتظر هستند تا با تشکیل انجمن صنفی جدید، پاتوق دیگری را بیابند و مسائل سیاسی و اهدف انحرافی خود را دنبال کنند.اگر نهادهاي فرهنگي مبناي به جز اسلام داشته باشند يقيناً به انحراف كشيده خواهند شد. لذا افراد نبايد با اقدامات سليقه اي و خارج از قانون موجب ايجاد انحراف شوند.
در شرایط کنونی، از روزنامه نگاران هوشیار در مقابل اقدامات دشمنان و فتنه انگیزان، انتظار می رود که اشتباهات و نقايص خود را اصلاح نموده و افراط و تفريط را كنار بگذارند تا بتوانند در مسير عدالت و حقيقت حركت كنند.اگر به همدلی و وحدت می اندیشیم باید خواسته های صنفی خود را از طریق انجمن صنفی روزنامه نگاران مسلمان دنبال کنیم و از ایجاد اختلاف پرهیز کنیم زیرا مسائل جدی و واجب زیادی داریم که فرصتی برای کارهای سلیقه ای و رقابت سیاسی درچارچوب انجمن صنفی باقی نمی گذارد و اگر روزنامه نگاران در مقابل مردم و نظام خود را متعهد می دانند باید به تقویت انجمن صنفی و تقویت رسانه ها مشغول باشند نه شکل گیری یک تشکل جدید و ایجاد اختلاف و...
رسانه ها در گام اول بايد توجه ويژه اي به جايگاه افكار عمومي و ديدگاه مردم داشته باشند و همواره در قالب كارشناس از زبان مردم حرف نزنند.زيرا كه ملت به همان اندازه كه دو گوش براي شنيدن دارند يك دهان براي بيان نظرات خود دارند.رسانه ها و مسئولان رسانه هاي ديداري، شنيداري و مكتوب نيز بايد به مطالبات ملت توجه كنند. رسانه ها مي توانند علاقه مردم را به نظام افزايش دهند
رسانه ها مي توانند با افكار سنجي نقش دماسنج را براي جامعه بازي كنند،و با بهره گيري از كارشناسان مطالبات مردم را مهندسي و با استفاده از افكار عمومي همانند يك پزشك تب ملت را اندازه گيري و به ميزان تب جامعه نسخه صحيح بپيچند.تمام آن مجموعه هايي كه زير بيرق نظام قرار دارند با هر ديدگاه ها و سليقه اي بايد در مقتدر نشان دادن نظام تلاش كنند.
انجمن روزنامه نگاران مسلمان نگاه آسيب شناسانه به رسانه ها دارد. آنچه كه در انجمن روزنامه نگاران مسلمان اتفاق افتاده هم نگاه آسيب شناسانه انجمن هم تطبيق با آنچه كه در قانون اساسي است بوده و در چارچوب قانون اساسي به دنبال آسيب شناسي مطبوعات است.در آينده در اين انجمن مركز آموزش تخصصي روزنامه نگاري اسلامي راه اندازي مي شود.ايجاد كتابخانه تخصصي با گرايشات اسلامي از برنامه هاي انجمن است كه مباحث مختلف با موضوع روزنامه نگاري اسلامي آموزش و مطرح خواهد كرد.
در نتیجه اگر قرار است که بودجه و امکاناتی برای روزنامه نگاران در نظر گرفته شود باید متمرکز باشد تا تقویت شود وهمه از آن استفاده کنند نه این که هزینه های جدیدی به دولت و وزارت ارشاد و روزنامه نگاران تحمیل کنیم تا ساختمان و امکانات جدیدی را راه اندازی کنیم.انجمن روزنامه نگاران مسلمان محلي براي تبادل افکار است و اهداف انجمن در ماده 2 اساسنامه آورده شده كه حداقل يازده مورد را مكتوب آورده است مانند وحدت و همدلي بين تشكل ها،بين دست اندركاران مطبوعات،تلاش براي سالم سازي فضاي مطبوعاتي،تبادل افكار وانديشه هاي مختلف،ارتقاي سطح كيفي رسانه و مطبوعات كشور،حضور فعال در عرصه هاي سياسي،دفاع از آزادي بيان و حقوق مطبوعات البته در چارچوب قانون،حل مشكلات صنفي،توجه به ارتقاي دانش حرفه اي،كمك به ايجاد ارتباط و گسترش همكاري بين المللي با مطبوعات و رسانه ها كه ايجاد تفاهم داخلي مي تواند مقدمه و مبنايي براي ايجاد تفاهم بين المللي باشد.
دستيابي به شيوه هاي نوين روزنامه نگاري منطبق بر ارزش هاي اسلام و انقلاب،فعاليت هاي آموزشي و پژوهشي براي ارتقاي سطح علمي و بالا بردن بصيرت در جامعه از ديگر اهداف اين انجمن است.
اما تنها اثری که از اعضای موسس و فعالان این انجمن در شرف تاسیس وجود دارد یک وبلاگ است و یک ایمیل. طبیعی است که از این طریق نمی توان به سوالات مختلف روزنامه نگاران پاسخ داده شود واین موضوع باعث شده که اکثر خبرنگاران چه در روزنامه های اصلاح طلب مانند شرق و چه در روزنامه های اصول گرا و خبرگزاری ها، اطلاعی در مورد این انجمن نداشته باشند. در وبلاگ انجمن نیز وعده داده شده که این انجمن در ماه های آینده آغاز به کار خواهد کرد و تا پایان مهرماه توافق نهایی در مورد ایجاد این انجمن و آغاز به کار آن به نتیجه خواهد رسید.
اکثر کسانی که در انتخابات انجمن جدید برگزیده شده اند، قبلا عضو "انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" بوده اند. شنیده ها حاکی از آن است که ۲۵۰ عضو این انجمن در نخستین جلسه مجمع عمومی، اساسنامه انجمن را به تصویب رساندند. برخی رسانه ها اعلام کرده اند که اعضای اصلی و علی البدل هیأت مدیره این انجمن در رسانه هایی چون ایرنا، جام جم، همشهری، باشگاه خبرنگاران جوان، خبرگزاری فارس، روزنامه رسالت، روزنامه خبر، خبرگزاری مهر و روزنامه کیهان شاغل هستند. ظاهرا عده ای که از فعالیت انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران ناامید شده اند از فضای موجود استفاده کرده اند و تلاش می کنند که انجمن صنفی دیگری را جایگزین کنند.
انتخابات انجمن روزنامه نگاران مسلمان
عده ای از ناظران روزنامه نگاری ایران معتقدند که تلاش برای تاسیس انجمن جدید، پس از رای دیوان عدالت اداری آغاز شد که با طی موازین حقوقی و قانونی از سوی وزارت کار موفق به اخذ مجوز فعالیت شده است. دیوان عدالت اداری ایران هم در پی بررسی شکایت انجمن صنفی روزنامه نگاران، علیه این انجمن رأی داد.
اما رجبعلی مزروعی که هنوز دچار توهم است و فراموش کرده که انجمن صنفی روزنامه نگاران منحل شده،می گوید: "در دولت جدید خیلی تلاش کردند انجمن صنفی را منحل کنند، نامه ای هم نوشتند که انجمن ‘واجد شرایط انحلال' است. اما در عمل هیچ مصداق حقوقی و قانونی در دست نداشتند. انجمن با حضور ۹۳۲ عضو انتخابات برگزار کرد و بدون ایراد قانونی، به فعالیت خود ادامه می دهد! برخی منتقدان معتقدند که نباید تجربه تلخ انجمن صنفی روزنامه نگاران تکرار شود زیرا آنها فعالیت سیاسی را بر فعالیت صنفی ترجیح دادند و باعث دلسردی روزنامه نگاران شدند.
انتخابات انجمن صنفی روزنامه نگاران در دوره اصلاحات
در حال حاضر 5 انجمن روزنامه نگاری شامل انجمن روزنامه نگاران مسلمان، انجمن نویسندگان و عکاسان ورزشی ایران، عکاسان مطبوعات، انجمن روزنامه نگاران زن ایران و انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در عرصه مطبوعات کشور حضور دارند و نیازی نیست که انجمن جدیدی تشکیل شود بلکه باید سوال کرد که این انجمن های موجود تا چه اندازه توانسته اند رضایت نسبی روزنامه نگاران و نویسندگان عضو خود را به دست آورند؟ و پاسخ این است که اگر قرار است کاری انجام شود باید به تقویت انجمن صنفی موجود یعنی انجمن صنفی مسلمانان پرداخته شود که می تواند طیف بزرگی از روزنامه نگاران را جذب کند. درحال حاضر نیز موسسان انجمن جدید باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا قرار است تجربه شکست خورده گذشته و رفتار غیر متعارف و غیر صنفی را دنبال کنند و باعث دلسردی روزنامه نگاران شوند یا این که می خواهندکار صنفی کنند و اگر قرار است کار صنفی انجام دهند چرا به انجمن های موجود توجه ندارند واز امکانات موجود بهره نمی برند وچرا به تقویت انجمن های موجود کمک نمی کنند؟
هدف از تشكيل انجمن صنفي روزنامه نگاران باید فعاليت صنفي باشد و اگر هدف پیگیری موضوعات صنفی است در حال حاضر،چند انجمن صنفی وجود دارد که می توانند مسائل صنفی روزنامه نگاران را پیگیری کنند و اگر موضوع اصلی، مسائل سیاسی است که به نوعی در کنار مسائل صنفی باید مورد توجه باشد، باید هشدار دهیم که تجربه تلخ و بی نتیجه انجمن صنفی روزنامه نگاران با مدیریت علی مزروعی و سایر اصلاح طلبان را باید به یاد آوریم .
اگر روزنامه نگاران جوان به این تجربه و رفتار غیر حرفه ای وغیر صنفی انجمن صنفی روزنامه نگاران توجه کنند بهتر می توانند تصمیم بگیرند که امروز چه باید کنند.اگر هدف آنها کار صنفی است چرا در انجمن صنفی روزنامه نگاران مسلمان ثبت نام وفعالیت نمی کنند.متاسفانه انجمن صنفی به جاي فعاليت صنفي بيشتر به فعاليت سياسي روي آورد اين در حالي بود كه اين تشكل مورد نياز تمام روزنامه نگاران بود ولي به علت بي توجهي اعضاي هيئت مديره حق روزنامه نگاران ضايع شد. و همین کار باعث بی میلی اعضا و انحلال آن و به رسمیت نرسیدن جلسات و ... شد
انجمن صنفي روزنامه نگاران همچنين علاوه بر فعاليت غيرصنفي و سياسي در مواردی نماينده وزارت كار را به مجمع دعوت نمی كرد و اين بهانه اي شد تا وزارت كار پروانه اين انجمن را ابطال كند. انجمن روزنامه نگاران مسلمان در مقابل و موازي با هيچ تشكلي راه اندازي نشده و كلمه مسلمان به لحاظ اينكه نگاه جهان شمول بوده انتخاب شده چرا كه نگاه اسلام مرز و خاك نمي شناسد لذا انجمن روزنامه نگاران مسلمان به مامن و مرجعي براي همه روزنامه نگاران مسلمان در اقصي نقاط تبديل شده است.
رجبعلی مزروعی، رئیس هیأت مدیره "انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" که اعضای هیأت مدیره آن را عمدتا روزنامه نگاران نزدیک به جناح اصلاح طلب تشکیل می دهند، به بی بی سی گفت که موسسان انجمن جدید همان کسانی هستند که پیش تر هم انجمن روزنامه نگاران مسلمان را تشکیل داده بودند. مزروعی گفت: "این افراد حالا می خواهند از فرصت روزهای آخر فعالیت دولت دهم استفاده کنند و یک انجمن صنفی را به ثبت برسانند که به لحاظ قوانین داخلی ایران امکان ثبتش وجود ندارد، چون بر اساس این قوانین فقط یک انجمن صنفی می تواند ثبت شود و فعالیت کند. این افراد می خواهند از فرصت روزهای آخر فعالیت دولت استفاده کنند و یک انجمن صنفی را به ثبت برسانند که به لحاظ قوانین داخلی ایران امکان ثبتش وجود ندارد. این در حالی است که وزارت کار ایران اوایل تابستان ۱۳۸۷ "انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" را که آقای مزروعی رئیس هیأت مدیره آن است، "واجد شرایط انحلال" اعلام کرده بود."انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران" که به گفته آقای مزروعی حدود ۴۰۰۰ عضو دارد در سال ۱۳۷۶ و چند ماه پس از آغاز به کار دولت محمد خاتمی، تأسیس شد.
ظاهرا مشکل سیاسی کردن انجمن صنفی درطول تاریخ تکرار شده و تلاش ها برای پیگیری خواسته های صنفی روزنامه نگاران در 100 سال اخیر، بارها با شکست ودلسردی و انحراف تشکل ها مواجه بوده است و دراین مسیر هم دولت ها وهم برخی فعالان سیاسی موثر بوده اند. در شرایطی که 85 سال از تشکیل نخستین تشکل صنفی مطبوعاتی روزنامه نگاران ایران با نام انجمن مطبوعات در تهران می گذرد، روزنامه نگاران باید در فعالیت های صنفی خود دقت بیشتری کنند و هدف صنفی از تشکیل انجمنهای صنفی توجه کنند نه اهداف خاص سیاسی.
در دوره اصلاحات، انجمن صنفی روزنامه نگاران با حضور پر رنگ تعدادی از فعالان سیاسی عضو جبهه مشارکت و سایر فعالان سیاسی افراطی شکل گرفت. اما همین رفتارهای سیاسی باعث دلسردی روزنامه نگاران و انحراف انجمن شد و جالب این بود که با وجود 4 هزار عضو، انجمن صنفی در بهترین حضور اعضای خود به زحمت 300 تا 400 نفر را برای رای گیری جمع می کرد و با این که در برخی جلسات، تعدادی از اعضا به وکالت از دیگران، کارت عضویت را نشان می دادند و چند رای به صندوق می ریختند، اما با این وجود، جلسات به حد نصاب نمی رسید وهمین عامل انحلال انجمن صنفی شد.
اصلاح طلبان در دوره دولت آقای خاتمی، برای تشکیل انجمن صنفی روزنامه نگاران، هر کسی را به عنوان روزنامه نگار ثبت نام کردند واز کارمندان روزنامه، حروفچین و صفحه بند و نیروهای خدماتی گرفته تا کسانی که به صورت حق التحریری از راه دور به روزنامه های اصلاح طلب مطلب می دادند را ثبت نامه کردند و تعداد بیش از 1000 نفر را به عنوان روزنامه نگار برای عضویت ثبت نام کردند.
با این هدف که تعداد اصلاح طلبان را زیاد نشان دهند و هیات مدیره و کادر اجرایی را از اصلاح طلبان انتخاب کنند و از این طریق یک پاتوق برای بحث ها و نظرات خود درست کنند و تریبونی داشته باشند تا هر چه می خواهند در انتقاد از نظام بگویند و هر چند وقت یکبار جلسه ای برگزار می کردند و مسائل اصلاح طلبان و ماجراجویی های خود را دنبال کردند.
اما همین نحوه عملکرد غیر حرفه ای و غیر منطقی و برخورد سیاسی آنها به جای عملکرد صنفی و رسیدگی به مشکلات روزنامه نگاران، باعث شد که اقبال اعضای انجمن به تشکیل جلسات سالانه برای انتخاب هیات مدیره به شدت کاهش یابد.گاهی سه جلسه با فاصله چند هفته ای برگزار می شد اما نتیجه ای نداشت و به حد نصاب نمی رسید تا هیات مدیره انتخاب شود. در نتیجه هیات مدیره بعد از مدتی غیر قانونی شد و وزارت کار خواستار تغییر اساسنامه انجمن شد.
اما جالب این جا بود که اعضای انجمن که در روزهای اول شکل گیری انجمن، با عملکرد نامناسب هیات موسس، به شدت لیست بزرگی را تشکیل دادند، حاضر به شرکت در انجمن نبودند وهمین موضوع باعث شد که انجمن صنفی عملا منحل شود وبعدها به خاطر برخورد و عملکرد برخی اعضای آن وهیات مدیره در جریان فتنه بعد از انتخابات، دادگستری نیز دستورپلمپ انجمن را صادر کرد.
بسیاری از روزنامه نگاران مستقل و اصول گرا که امیدوار بودند که انجمن مسائل صنفی آنها را دنبال کند، با مشاهده رفتار سیاسی هیات مدیره و سفرهای خارجی آنها و موضع گیری سیاسی آنها، متوجه شدند که مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان.
این دلسردی اعضای انجمن، مهمترین عامل کاهش تعداد حاضرین درجلسات بود وحتی بسیاری از روزنامه نگاران روزنامه های اصلاح طلب نیز با مشاهده نوع رفتار هیات مدیره انجمن، از پرداخت حق عضویت سالانه وشرکت درجلسات سالانه خودداری کردند.
جالب این جا بود که انجمن صنفی روزنامه نگاران دردوره خاتمی، تلاش می کرد که با همکاری شهرداری، معرفی نامه برای مجوز طرح ترافیک را صادر کند وبرای این کار، اعضا را مجبور می کرد که با وجود بی میلی آنها، حق عضویت پرداخت نشده چند سال قبل خود را پرداخت کنند تا معرفی نامه طرح ترافیک را بگیرند! در تجربه انجمن صنفی روزنامه نگاران با حضور اصلاح طلبان نیز به خاطر تقدم اهداف سیاسی، به نتیجه مورد نظر نرسید و باعث دلسردی روزنامه نگاران شد و در نهایت منحل شد.
به یاد آوریم که اصلاح طلبان در ابتداي تشكيل دولت خود با واژه جامعه مدني وارد عرصه قدرت شدند و از طريق بنيادهاي فرهنگي،احزاب،گروه ها و تشكل هاي حامي خود به دنبال تحقق جامعه مدني از نوع اصلاح طلبي بودند. اما نتیجه آنها باعث دلسردی روزنامه نگاران و بسیاری از فرهنگیان جامعه شد زیرا آنها توسعه سیاسی را به قول خودشان، محور قرار داده و مقدم بر توسعه فرهنگی و اقتصادی می دانستند و هدف آنها این نبود که مسائل صنفی و فرهنگی و همراهی و همدلی را گسترش دهند بلکه به دنبال جنجال سیاسی وحذف رقبای سیاسی خود بودند و از هر امکانی از جمله انجمن صنفی روزنامه نگاران در این جهت بهره بردند.
انديشه هاي گمراهانه دوران اصلاحات پس از گذشت شش سال هنوز هم بر فرهنگ جامعه باقي مانده است و روزنامه نگاران هوشیار و باهوش امروز جامعه،نباید روند اشتباه گذشته را تکرار کنند و باعث هدر رفتن انرژی روزنامه نگاران در چارچوب شکل گیری انجمن صنفی دیگری شوند. زیرا عده ای منتظر هستند تا با تشکیل انجمن صنفی جدید، پاتوق دیگری را بیابند و مسائل سیاسی و اهدف انحرافی خود را دنبال کنند.اگر نهادهاي فرهنگي مبناي به جز اسلام داشته باشند يقيناً به انحراف كشيده خواهند شد. لذا افراد نبايد با اقدامات سليقه اي و خارج از قانون موجب ايجاد انحراف شوند.
در شرایط کنونی، از روزنامه نگاران هوشیار در مقابل اقدامات دشمنان و فتنه انگیزان، انتظار می رود که اشتباهات و نقايص خود را اصلاح نموده و افراط و تفريط را كنار بگذارند تا بتوانند در مسير عدالت و حقيقت حركت كنند.اگر به همدلی و وحدت می اندیشیم باید خواسته های صنفی خود را از طریق انجمن صنفی روزنامه نگاران مسلمان دنبال کنیم و از ایجاد اختلاف پرهیز کنیم زیرا مسائل جدی و واجب زیادی داریم که فرصتی برای کارهای سلیقه ای و رقابت سیاسی درچارچوب انجمن صنفی باقی نمی گذارد و اگر روزنامه نگاران در مقابل مردم و نظام خود را متعهد می دانند باید به تقویت انجمن صنفی و تقویت رسانه ها مشغول باشند نه شکل گیری یک تشکل جدید و ایجاد اختلاف و...
رسانه ها در گام اول بايد توجه ويژه اي به جايگاه افكار عمومي و ديدگاه مردم داشته باشند و همواره در قالب كارشناس از زبان مردم حرف نزنند.زيرا كه ملت به همان اندازه كه دو گوش براي شنيدن دارند يك دهان براي بيان نظرات خود دارند.رسانه ها و مسئولان رسانه هاي ديداري، شنيداري و مكتوب نيز بايد به مطالبات ملت توجه كنند. رسانه ها مي توانند علاقه مردم را به نظام افزايش دهند
رسانه ها مي توانند با افكار سنجي نقش دماسنج را براي جامعه بازي كنند،و با بهره گيري از كارشناسان مطالبات مردم را مهندسي و با استفاده از افكار عمومي همانند يك پزشك تب ملت را اندازه گيري و به ميزان تب جامعه نسخه صحيح بپيچند.تمام آن مجموعه هايي كه زير بيرق نظام قرار دارند با هر ديدگاه ها و سليقه اي بايد در مقتدر نشان دادن نظام تلاش كنند.
انجمن روزنامه نگاران مسلمان نگاه آسيب شناسانه به رسانه ها دارد. آنچه كه در انجمن روزنامه نگاران مسلمان اتفاق افتاده هم نگاه آسيب شناسانه انجمن هم تطبيق با آنچه كه در قانون اساسي است بوده و در چارچوب قانون اساسي به دنبال آسيب شناسي مطبوعات است.در آينده در اين انجمن مركز آموزش تخصصي روزنامه نگاري اسلامي راه اندازي مي شود.ايجاد كتابخانه تخصصي با گرايشات اسلامي از برنامه هاي انجمن است كه مباحث مختلف با موضوع روزنامه نگاري اسلامي آموزش و مطرح خواهد كرد.
در نتیجه اگر قرار است که بودجه و امکاناتی برای روزنامه نگاران در نظر گرفته شود باید متمرکز باشد تا تقویت شود وهمه از آن استفاده کنند نه این که هزینه های جدیدی به دولت و وزارت ارشاد و روزنامه نگاران تحمیل کنیم تا ساختمان و امکانات جدیدی را راه اندازی کنیم.انجمن روزنامه نگاران مسلمان محلي براي تبادل افکار است و اهداف انجمن در ماده 2 اساسنامه آورده شده كه حداقل يازده مورد را مكتوب آورده است مانند وحدت و همدلي بين تشكل ها،بين دست اندركاران مطبوعات،تلاش براي سالم سازي فضاي مطبوعاتي،تبادل افكار وانديشه هاي مختلف،ارتقاي سطح كيفي رسانه و مطبوعات كشور،حضور فعال در عرصه هاي سياسي،دفاع از آزادي بيان و حقوق مطبوعات البته در چارچوب قانون،حل مشكلات صنفي،توجه به ارتقاي دانش حرفه اي،كمك به ايجاد ارتباط و گسترش همكاري بين المللي با مطبوعات و رسانه ها كه ايجاد تفاهم داخلي مي تواند مقدمه و مبنايي براي ايجاد تفاهم بين المللي باشد.
دستيابي به شيوه هاي نوين روزنامه نگاري منطبق بر ارزش هاي اسلام و انقلاب،فعاليت هاي آموزشي و پژوهشي براي ارتقاي سطح علمي و بالا بردن بصيرت در جامعه از ديگر اهداف اين انجمن است.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
