سرویس سیاسی پایگاه 598 - به طور کلی فارغ از بررسی میزان موفقیت توافق ایران و گروه 1+5 در مذاکرت ژنو و مفاد تعهدات ایران در برابر برگشت مقدار اندکی از سرمایه ملی کشورمان که توسط جهانخوارن بلوکه شده است نگاهی بر تحریم های خصمانه غرب در طول بیش از سی سال انقلاب اسلامی خالی از لطف نمی باشد.
در ابتدا باید اشاره نمود که با توجه به توافق ایران و غرب آزاد سازی حدود 7 میلیارد دلار حاصل از لغو تحریمها بخش کوچکی از هزینههایی است که ایران در مدت زمان این فاز اولیه تحت تحریمهایی که در جای خود باقی خواهد ماند دریافت می کند و دسترسی به بخش اعظم داراییهای خارجی ایران که حدود 100 میلیارد دلار است به واسطه تحریمها امکانپذیر نیست یا محدود است.
در بیانیه پایانی گروه 1+5 در ژنو آمده است که در شش ماه آینده فروش نفت خام ایران نمیتواند افزایش یابد. تحریمهای نفتی به تنهایی در مقایسه با آنچه ایران در یک دوره شش ماهه در سال 2011 یعنی پیش از اجرایی شدن این تحریمها به دست آورد، باعث از دست رفتن حدود 30 میلیارد دلار درآمد توسط ایران میشود که حدود 5 میلیارد دلار در ماه است.
گروه 1+5 در این بیانیه با تاکید بر «حفظ فشار اقتصادی به ایران و حفظ ساختار تحریمهایشان» بیان می دارد: در طول فاز اولیه، ما به اعمال شدید تحریمهایمان علیه ایران از جمله اتخاذ اقدامات علیه کسانی که سعی میکنند از تحریمهایمان اجتناب کنند یا آنها را دور بزنند ادامه خواهیم داد.
همچنین گروه 1+5 مدعی شده است: ما در همکاری با شرکای بینالمللیمان فروش نفت ایران را از 2/5 میلیون بشکه در روز در اوایل سال 2012 به یک میلیون بشکه در روز در مرحله کنونی رساندهایم و توانایی فروش تقریبا 1/5 میلیون بشکه در روز را از ایران گرفتهایم. یعنی از دست رفتن بیش از 80 میلیارد دلار از اوایل سال 2012 که ایران هرگز نمیتواند آن را جبران کند. تحت این گام اولیه، ممنوعیت فروش نفت خام به اتحادیه اروپا در جای خود باقی خواهد ماند و فروش نفت ایران به حدود یک میلیون بشکه در روز محدود خواهد شد که موجب میشود ایران هر ماه 4 میلیارد دلار بیشتر را در زمینه فروش نفت از دست بدهد.
تحریمهایی که روی صادرات کالاهای نفتی به ایران تاثیر میگذارد که باعث از دست رفتن میلیاردها دلار درآمد میشود، در جای خود باقی خواهد ماند.
بخش اعظم حدود 100 میلیارد دلار ایران که در منابع ارزی خارجی این کشور قرار دهد طبق تحریمها همچنان خارج از دسترس یا محدود است.
بخشهای مهم دیگر رژیم تحریمهای ما در جای خود باقی میمانند، از جمله:
تحریمها علیه بانک مرکزی ایران و حدود 24 بانک ایرانی مهم و موسسات مالی دیگر؛
تحریمهای ثانویه، به موجب قانون تحریمهای جامع ایران، پاسخگویی و بیبهرهسازی (CISADA) و برخی قوانین دیگر، علیه بانکهایی که با افراد و موسسات تحریم شده توسط آمریکا تعامل تجاری دارند.
تحریمها علیه کسانی که دامنه گستردهای از دیگر خدمات مالی مانند انواع مختلف بیمه را به ایران ارائه میکنند؛ و دسترسی محدود شده به سیستم مالی آمریکا همه تحریمهای مربوط به ششصد شخص و موسسه که به خاطر حمایت از برنامه هستهیی و موشک بالستیک ایران هدف قرار داده شدند، در جای خود باقی خواهد ماند.
تحریمها علیه سرمایهگذاریهای درازمدت و ارائه خدمات فنی به بخش انرژی ایران در جای خود باقی خواهد ماند.
تحریمها علیه برنامه نظامی ایران در جای خود باقی خواهد ماند.
تحریمهای گسترده آمریکا علیه تجارت با ایران در جای خود باقی خواهد ماند و جلوی دسترسی ایران به هرگونه تعاملی با بزرگترین اقتصاد جهان را خواهد گرفت.
همه تحریمهای شورای امنیت سازمان ملل در جای خود باقی خواهد ماند.
البته رسیدن به اموال بلوکه شده خودمان تاوان بسیاری را همچون توقف پیشرفت های هسته ای کشور عزیزمان و عدم امکان غنی سازی بالای 5 درصد و اختیار کامل گروه های ناظر برای کسب اطلاعات محرمانه فعالیت های علمی و پیشرفت های هسته را به همراه داشته است.
همچنین در بند آخر توافق ایران و غرب آمده است: "گام نهایی و هر یک از گامهای میانی، این اصل اساسی که «تا در مورد همه چیز
توافق نشود، در خصوص هیچ چیزی توافق حاصل نشده است» اعمال میشود" که در نوع خود بسیار قابل تامل است مخصوصاً زمانی که طرف مقابل غرب به سردمداری آمریکا باشد.
لذا در اختیار گذاشتن تمامی اطلاعات فعالیت های هسته ای، اطلاعات معادن و منابع اولیه، دسترسی روزانه به فایلهای ضبط شده دوربینهای سایت فردو و نطنز، دسترسی به کارگاههای مونتاژ و تولید سانتریفیوژ، معادن اورانیوم و تخلیص اورانیوم به طرف غربی که بیش از سی سال است با بهانه جویی های مختلف تحریم های خصمانه ای را علیه ملت ایران به کار گرفته و در این خصوص سال های گذشته به کرات شاهد بهانه جویی های واهی و بدون سند آنها بوده ایم در نوع خود قابل بررسی می باشد.