پشت پرده مخالفت مجلس با وزرای ورزش

به گزارش 598 به نقل از جهان، صبح امروز نیز سومین وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان با بی اعتمادی مجلسی ها روبرو شد و نتوانست سکان این وزرات خانه را در دست بگیرد

سجادی که می توانست با ۶۲ سال سن رکورد سنی وزرای دولت را افزایش دهد از دستیابی به این وزارت خانه بازماند. سجادی از مجموع ۲۵۳ رأی مأخوذه نمایندگان، با ۱۲۴ رأی موافق و ۱۰۷ رأی مخالف و ۲۲ رأی ممتنع نتوانست تصدی وزارت ورزش و جوانان را در دست بگیرد. موافقان برنامه‌های سجادی تخصص، تجربه مدیریتی و حضور مستمر در عرصه‌های ورزشی را جزو ویژگی‌های مثبت و نقاط قوت وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان عنوان کردند.

اما مخالفان برنامه‌های وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان نیز سن بالا، نداشتن برنامه در حوزه جوانان و محدود شدن سوابق مدیریتی سجادی در حوزه المپیک و آسیایی را از دلایل مخالفت خود برشمردند.

پیش از این نیز مسعود سلطانی فر به عنوان اولین وزیر پیشنهادی روحانی از رسیدن به وزارت ورزش و جوانان بازماند. سلطانی‌فر برغم وجود فضای مثبت در مجلس برای رای اعتمادش از ۲۸۳ آرا اخذ شده ۱۱۷ رأی موافق و ۱۴۸ رأی مخالف داشته و ۱۸ رای ممتنع کسب کند. برخی این عدم رای را مخالفت نمایندگان قومیتی با وی عنوان کرده و برخی دیگر لابی مدیران ورزشی را موثر دانستند.

پس از سلطانی فر، سیدرضا امیری صالحی نیز هم نتوانست رای مجلسی ها را بدست آورد. صالحی اما با مشکلات جدی تری روبرو بود. وی علاوه بر نداشتن تخصص کافی در حوزه جوانان و ورزش، مشکلات دیگری در مسائل امنیتی و اقتصادی داشت که مانع رای اعتماد مجلسی ها به وی شد.

حالا رئیس جمهور زمانی برای معرفی وزیر بعدی به مجلس نداشته و باید هرچه سریعتر وزیر بعدی را به مجلس معرفی کند. ۲۴ آبان ماه آخرین مهلت سرپرستی این وزارت خانه است و حضور سرپرست پس از این تاریخ در وزارت ورزش و جوانان غیر قانونی است.

چرا مجلس وزیر ورزش و جوانان را انتخاب نمی کند؟

در روزهایی که وزرای ورزش و جوانان یکی پس از دیگری با بی اعتمادی مجلس روبرو شده و همین اتفاقات بر روابط دولت و مجلس خدشه وارد خواهد کرد، این سوال در اذهان عمومی به وجود آمده است که چرا مجلس به هیچ کدام از گزینه های پیشنهادی اعتماد ندارد. این درحالی است که اگر بنا بر سنگ اندازی مجلس جلوی پای دولت بود، نمایندگان میتوانستند جلوی رای اعتماد بسیاری از وزرات خانه های کلیدی و حساس را بگیرند. اما مجلس به وزیری که وزارت خانه اش از لحاظ امنیتی و سیاسی اهمیت چندانی ندارد رای اعتماد نداده است.

این در حالی است که حتی فراکسیون اکثریت مجلس موافقت خود را با ورزارت سجادی اعلام کرده بود و فراکسیون اقلیت نیز مخالفتی در این زمینه نداشت.

به نظر می رسد مخالفت مجلسی ها را باید خارج از فضای سیاسی تحلیل کرد. جایی که همه وزرای پیشنهادی در آن مشکل داشته اند. مجلس بر سر تمامی وزاری پیشنهادی یک دلیل مشترک جهت مخالفت داشت. وزاری پیشنهادی یا تخصصی در زمینه ورزش و جوانان نداشته یا حداقل در یکی از این دو حوزه بی تجربه هستند. شاید روزهایی که مجلس هشتم در یک تصمیم سیاست زده و صرفا جهت مخالفت با رئیس جدید سازمان ملی جوانان طرح ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی را به تصویب رساند باید انتظار چنین روزهایی را می کشید.

این ادغام غیرکارشناسی سرنوشت متولی امور جوانان کشور را به سرنوشت دهها فدراسیون ورزشی گره زد. وزرای پیشنهادی یا باید از دل ورزش آمده باشند که بتوانند به خوبی بر این حوزه اشراف داشته و مدیریت کنند و این به معنای عدم تخصص در حوزه گسترده و متنوع جوانان است که ظلمی بزرگ به این قشر عظیم جوان در کشور محسوب می شود یا اینکه باید در حوزه جوانان فعالیت کرده باشد که بازهم نمی تواند در مدیریت ورزش کشور موفق باشد. مجلسی ها نیز به همین دلیل به هیچ وزیری تا کنون رای اعتماد نداده است.

در دولت احمدی نژاد نیز بر سر رای اعتماد وزیر ورزش و جوانان مشکلاتی از این دست به وجود آمد. به نظر می رسد که این سنگ بنای کج بعد از این نیز هزینه های بیشتری برای کشور به وجود آورد و نشان می دهد که تصمیم سیاسی مجلس چه مشکلاتی را به وجود آورده است.