بنویسیداغتشاشگر؛بخوانیددانشجوی مظلوم!

به گزارش 598 به نقل از فارس، وبلاگ یه آذری بسیجی نوشت: حتماً مطلع هستید که چندی پیش مجید توکلی، یکی از دانشجویان عضو انجمن اسلامی منحله دانشگاه امیر کبیر که از تاریخ 16 آذر 1388 دستگیر شده، به مرخصی اومده بود؛ قبل از آنکه موضوع اصلی در این مورد رو اشاره کنم، می‌خوام یه بیوگرافی مختصری از این دانشجو نما که آبروی دانشگاه و دانشجو رو برده رو براتون عرض کنم:

«وی که متولد سال 1365 در شیراز است، در سال 83 و در رشته کشتیرانی وارد دانشگاه امیرکبیر شد اما به دلیل آنکه در چهار ترم پیاپی معدل درسی او زیر 10 بود، از این دانشگاه اخراج شد؛ او پس از اخراج از دانشگاه و در جریان حضور احمدی نژاد در دانشگاه امیرکبیر هم، از دانشجویانی بود که نقش مهمی در پروژه اهانت به رئیس جمهور ایفا کرد.

وی همچنین به همراه دو دانشجوی دیگر به دلیل انتشار نشریات موهن علیه ائمه اطهار(ع) در دانشگاه امیر کبیر، مدت 15 ماه را در حبس بود؛ اما گویا 15 ماه زندان برای توکلی کافی نبود، چراکه وی در روز 17 بهمن ماه سال گذشته نیز در جریان ممانعت نیروهای امنیتی از برگزاری مراسم سالگرد بازرگان، همراه با سه دانشجوی دیگر دستگیر شد و 115 روز دیگر را در زندان گذراند؛ گفتنی است توکلی از جمله سردسته‌های اهانت کنندگان به مقدسات در نشریات دانشجویی بود؛ بانیان این نشریات حتی دیگر دانشجویان را دعوت به همراهی و ایجاد آشوب کرده بودند.

مجید توکلی وقتی که در روز 16 آذر 1388 نتوانست با سخنرانی ساختار شکنانه و اهانت آمیز خود بر تعداد تجمع کنندگان حامی میر حسین موسوی بیفزاید، با مشاهده حضور پررنگ دانشجویان حامی انقلاب اسلامی احساس خطر کرد و با آرایش و لباس زنانه آماده فرار از دانشگاه شد.

او که همانند زنان محجبه، مانتو به تن کرده و مقنعه و چادر به سر داشت و حتی یک کیف زنانه را نیز برای محکم کاری به دوش انداخته بود، در رسیدن به هدف خود ناکام ماند و توسط مأمورین امنیتی دستگیر شد؛ این در حالی است که عکس وی در بسیاری از تجمعات دانشجویان افراطی به عنوان نماد «مقاومت جنبش دانشجویی» در میان تجمع کنندگان توزیع می‌شد».

بدون شک مسائل فتنه 88 هرگز از یادها فراموش نخواهد شد و این فتنه یک محک جدی بود برای سنجش بصیرت بزرگان و خواص؛ هرچند که متأسفانه امروز شرایط کشورمون به گونه‌ای تغییر کرده که صحبت از فتنه 88 و یاغیان به نظام و ضد انقلاب، به منزله افراطی گری تلقی می‌شود؛ ولی با نهایت بی‌شرمی، چشم پوشی از فتنه 88 و مظلوم نمایی‌های فتنه گران و اعضای ستادهای آنان به معنی میانه‌روی است.

دیگه این دوران ، دوران فراموشی گرفتن و shift delete کردن گذشته نه چندان دور افراد هست و کسانی هم که این گذشته رو re covery می‌کنن، متهم می‌شوند به افراطی‌گری.

من لازمه به تمام افراد چه مقامات بلند پایه و چه زیر دستان پر جنب و جوش آنها، بگم که «برخی از مسائلی در یک نظام وجود داره که خوشبختانه مختص فقط کشور ما نیست که شما با مقایسه کشورهای دیگه زبون درازی بکنید؛ ما به اینجور مسائل می‌گیم «خط قرمز».

نمی‌دونم می‌دونید یا نه؛ ولی گذشتن از این خط قرمزها به منزله مردود شدن در امتحان بزرگ کشورداری هست؛

ولایت مداری و پایبندی به قانون اساسی خطوط قرمز همیشگی ماست.

مسئله هسته‌ای، بحث حصر خانگی یاغیان به نظام، بحث ارتباط با آمریکا (چه تلفنی چه حضوری) خطوط قرمزهای جدید ماست؛ هیچ‌کس بجز رهبری حق ندارد در این موضوعات از طرف خودش تصمیم بگیره و بعد با پوششی بنام دفاع از حقوق حقه ملت ایران کاری بکنه که نباید بکنه.

حقوق حقه ملت ایران چیز کمی نیست که هر تازه به دوران رسیده‌ای با این بهانه به فکر ثبت اسمش در تاریخ باشه و بر سر مردم منت بزاره؛ وقتی که یک استاندار میاد و در مصاحبه مطبوعاتیش می‌گه که من حوادث 88 را فتنه نمی‌دانم دیگه چه انتظاری می‌تونیم داشته باشیم؟ بگذریم ... مقدمه‌ام خیلی خیلی طولانی شد.

بعد از اومدن مجید توکلی به مرخصی باز هم حس بشر دوستانه و مظلوم نمایی‌های سایت‌ها و نهادهایی که مسئولان‌شون حتی بویی از انسانیت، عاطفه و خانواده محوری نبرده‌اند، گل کرد و شروع کردند به محکوم کردن حبس سران فتنه ( یاغیان به نظام ) و دانشجویان زندانی (مایه آبرو ریزی دانشجو و دانشگاه) و به دفاع کردن از وتوی جمهوریت که توسط خیلی از بزرگان صورت گرفت.

ما حافظه مون خیلی قوی هست و شاید درسی که استادهایمان می‌گن یادمون بره و سر امتحان متوسل بشیم به امدادهای غیبی ولی دانشجوی بسیجی هرگز فتنه‌های 78 و 88 رو فراموش نخواهد کرد؛ ما هرگز یادمون نمیره که در اون سال چه ضربه‌هایی که به نظام وارد نشد.

آیا دولتمردانی که سختشون هست که از فتنه 88 صحبت بکنن و حتی از شنیدن واژه «فتنه» هم عصبانی میشن، و آیا مسئولان سایت‌های ضد انقلاب داخلی و خارجی که دم از حقوق دانشجویان سیاسی میزنن، تا حالا پای صحبت‌های مادر شهید حسین غلام کبیری (شهید فتنه 88) نشستند؟