چرا اظهارات وندی شرمن دور از انتظار نبود؟

به گزارش رجانیوز، ما اظهارات شرمن بار دیگر به خوبی الگوی رفتاری مقامات آمریکایی در مقابل ایران را به نمایش گذاشت.

الگویی که ناشی از خودبرتربینی مقامات آمریکایی در مواجهه با ایران است و اتفاقا تیم فعلی دستگاه دیپلماسی پیش از این و در زمان حضور در دولت خاتمی این رفتار توهین آمیز را تجربه کرده است.

در ژانویه سال 2002 میلادی بود که جورج بوش رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا در گزارش سالیانه خود به مجلسین و مردم آمریکا برای اولین بار از اصطلاح «محور شرارت» استفاده کرد و ایران ، عراق و کره شمالی را از اجزای اصلی این محور نامید.

در آن زمان که تنها چند ماهی از حملات تروریستی یازدهم سپتامبر به نیویورک و واشنگتن گذشته بود آمریکا و متحدانش توانسته بودند در مرحله اول مبارزه ای که آن را جنگ جهانی با تروریسم می خواندند؛ حکومت طالبان در افغانستان را سرنگون کنند و در گام بعدی در تدارک حمله به عراق بودند.

کنار هم گذاشتن ایران و عراق در محور شرارت، علاوه بر توهین به ملت ایران، عملا تهدید نظامی گسترده‌ای علیه ایران بود به این معنا که پس از حمله به عراق این نوبت ایران است که مورد حمله آمریکا قرار می گیرد.

از زمان رونالد ریگان هیچ رئیس جمهوری با این صراحت در مورد کشورهای دیگر و جنگ صحبت نکرده بود این در حالی بود که در داخل ایران پیش از سه سال از روی کار آمدن دولت خاتمی می گذشت و این دولت برای برقراری روابط با آمریکا پالس هایی را به کاخ سفید فرستاده.

اظهار تاسف خاتمی به علت گروگان گیری اعضا سفارت آمریکا در ایران در جریان محصاحبه با کریستین امانپور، اظهار همدردی دولت وی با آمریکا پس از انفجار برج های دوقلو ، کمک اطلاعاتی دولت اصلاحات به آمریکا در جریان حمله به مواضع طالبان در افغانستان، ادبیات منفعلانه برخی مقامات دولت به ویژه رئیس جمهور درباره آمریکا در کنار اظهارنظر کارشناسان و چهره های سیاسی و رسانه های دوم خرداد درباره نزدیکی به آمریکا از جمله اقدامات دولت وقت برای نزدیکی با آمریکا بود.

البته پاسخ آمریکا به پالس های فرستاده شده قرار دادن ایران در محور شرارت و تهدید نظامی علیه جمهوری اسلامی بود.پاسخ توهین آمیزی که نشان داد آمریکا در برابر گام های عقب کشیده دولت وقت رویکرد تهاجمی گرفته و برای تخت فشار دادن ایران چند گام به جلو برداشته است.رویکردی که دو سال بعد در موضوع هسته ای نیز خود را نشان داد.

پس از فشار آمریکا به کشورهای انگلیس، فرانسه و آلمان برای محدود کردن فعالیت های هسته ای ایران که با عقب نشینی تیم مذاکره کننده وقت، تصویب توافقنامه تهران و تعلیق فعالیت های هسته ای را به همراه داشت، آمریکایی ها گام های تهاجمی خود را با شتاب بیشتری برداشتند و با تهدید نظامی ایران، خواهان تعطیلی کامل فعالیت های هسته ای ایران شدند.

مقامات آمریکایی در این برهه زمانی علی رغم گام های "اعتمادساز" ایران، عبارت تهدیدآمیز "همه گزینه ها روی میز است" را وضع کردند.

حال و پس از مذاکرات ژنو و علی رغم گام های "نابجا" دولت برای نزدیکی به آمریکا، وندی شرمن، نماینده آمریکا در مذاکرات هسته ای ، در توهین آشکار به مقامات و مردم ایران گفته است:"ما می‌دانیم که فریب کاری جزیی از دی. ان. ای. [ایرانیان] است."

این در حالی بود که در چند ماه اخیر دستگاه دیپلماسی لحن و ورویکرد "مصالحه جویانه" با آمریکا را در دستور کار قرار داده است.

البته پیش از این، باراک اوباما سه روز پس از مکالمه تلفنی با آقای روحانی صراحتا لفظ حمله نظامی را به کار برد و گفته بود : "حمله نظامی" علیه ایران همچنان روی میز است.

این در حالی بود که سالها مقامات کاخ سفید به صورت مستقیم از لفظ حمله نظامی علیه ایران استفاده نمی کردند.

این در حالی است که الگوی رفتاری مقامات آمریکایی در مواجهه با ایران در دیپلماسی این کشور نیز خود را نشان داده است.تاکید کنگره بر افزایش تحریم ها علیه ایران و رفتار مغرورانه نماینده آمریکا در مذاکرات هسته ای اخیر برگرفته از الگوی رفتاری آمریکا علیه ایران است.

به عقیده کارشناسان دولت ایران با هر قدم عقب نشینی، مقامات آمریکایی را برای دستیابی به امتیازات بیشتر "جسورتر" و با به کارگیری "ادبیات انفعالی" آنها را برای به کارگیری لحن "گزنده تر" ترغیب می کند. چرا که آمریکایی ها رفتار و ادبیات ایران در مذاکرات را تابعی از فشارهای خود تعریف می کنند و در حال حاضر که گمان می کنند بر اثر فشار تحریم ها ایران حاضر به امتیازدهی شده است، برای کسب امتیازات بیشتر "تحریم و تهدید" را بیشتر به کار می برند.