حجاب موضوعي است كه در كشور ما از اهميت ويژهاي در ميان تمام اقشار
برخوردار است و براي صيانت از اين ارزش اسلامي، هزينههاي گزافي پرداخت
شده و در مقاطع مختلف با جسم و جان از آن حراست شده است. حالا اگر قرار
باشد اعضاي يك تيم بخواهند علت امتناع از شركت در مسابقهاي كه بر خلاف
شئونات اسلامي برگزار ميشود را تمايل و ترجيح شخصي خود عنوان كنند پس
بايد منتظر روزي باشيم كه در رشتههاي مختلف ورزشي برخي از ورزشكاران كشور
كه اعتقاد چنداني به مسائل سياسي و ملي ندارند در مقابل حريفاني از رژيم
صهيونيستي حاضر شده و يا گروهی از ورزشكاران زن كشورمان كه خيلي حجاب را
نميپسندند به نمايندگي از ايران به رقابتهاي بدون حجاب اعزام شوند.
نكته ديگر اينكه وقتي ورزشكاري از ايران به مسابقهاي اعزام ميشود، نبايد
فراموش كند كه او در حقيقت نماينده كشور ايران است و به نمايندگي از يك
ملت پا به عرصه رقابت در سطح قارهاي و يا جهاني نهاده است و بر او لازم و
واجب است كه با تمام وجود از آرمانهاي ملت ايران و ارزشهاي اسلامي حفاظت
كند.
رفتار بازیکنان تیم ملی بانوان و انتشار مصاحبه آنها بهانه به دست عدهاي
داد و موجب سوءاستفاده آنان شد و سایتهای معلومالهویتی تیترهایی اینچنینی
زدند: «حجاب اجباری گریه تیم ملی بانوان را درآورد»
سخن ديگر اينكه در خبرها آمده بود كه اعضاي تيم ملي براي شركت كردن با
حجاب به گريه و التماس روي آوردهاند اما با مخالفت مسوولين فيفا مواجه
شدهاند. شايد بهتر بود اعضاي تيم ملي پس از شنيدن مخالفت مسوولين فیفا
مبنی بر ممانعت از شرکت در مسابقه با حجاب اسلامی، خيلي سنگين و با وقار
صحنه رقابت را ترك ميكردند و با گریه و التماس در برابر کسی که به دشمنی
با اسلام برخاسته، اينگونه موجبات سوء استفاده دشمنان را بوجود
نميآوردند. آيا براستي تصور ميكردند كه اگر التماس كنند با آنان موافقت
خواهد شد؟! حتي اگر اينطور بود واقعا به چه قيمتي؟ آيا اصلا ارزش داشت؟!
در اين روزها كه استكبار جهاني و دشمنان اسلام با ترفندهاي مختلف به
دنبال تحقير مسلمانان و زنان محجبه در سطح جهان هستند و تلاش ميكنند از
راههاي مختلف مثل ممانعت از ورود آنها به دانشگاهها و ديگر عرصهها به زعم
خودشان موجبات تحقير مسلمانان را فراهم كنند، آيا التماس و گريه و زاري
نزد آنان موجبات خرسندي و خنده آنان را فراهم نميكند؟ آيا دشمنشاد
نميشويم؟ بنگریم كه وقتي از ورود برخي دختران مسلمان و با ايمان ديگر
كشورها به دانشگاهها جلوگيري شده است آنان چه برخوردي كردهاند؟ آيا در
مقابل دانشگاه به گریه و التماس افتادهاند؟ يا خيلي سنگين و با وقار به
جای التماس، با افتخار و سربلندي صحنه را ترك كردهاند؟
آنچه جاي تعجب و گلايه دارد آنكه تمامي رسانههاي داخلي به تعريف و تمجيد
از تيم بانوان پرداختند و هيچ قلمبدستي از رفتار آنان انتقاد نكرد. شايد
برخي معتقد باشند كه نبايد به اعضاي تيم ملي بانوان كه با ذوق و شوق
فراوان به اين مسابقات اعزام شده بودند، خرده گرفت. شايد عدهاي بگويند كه
بايد نيمه پر ليوان را ديد و بايد از اين خطاي آنها چشمپوشي كرد و به
رويشان نياورد همانگونه كه وقتي بچهاي خطايي ميكند، والدين به رويش
نياورده و سعي ميكنند با رفتار، اشتباهش را به او بفهمانند.
در اين خصوص بايد توجه داشته باشيم كه وقتي پدر و مادري در مورد اشتباه
فرزند خود اغماض ميكنند و سعي ميكنند با ناديده گرفتن برخي خطاها، از
روشهاي بلند مدت براي تأديب و آموزش فرزندشان استفاده كنند، اين اقدام يك
ترجيح شخصي از سوي والدين است و پدر و مادران در مورد فرزندانشان اختيار
تام دارند. كسي نمي تواند به پدر يا مادر انتقاد كند كه چرا با اين روش با
فرزندت برخورد ميكني و چرا در مقابل اشتباهات فرزندت واكنش تند از خود
نشان نميدهي.
اما همانطور كه اشاره شد در موضوع گريه و زاري كردن و التماس كردن اعضاي
تيم ملي بانوان آن هم در عرصه بينالمللي، جايي كه چشم هزاران هزار
تماشاگر و رسانه به اين موضوع خاص دوخته شده، ديگر جاي اغماض و كجدار و
مريز رفتار كردن نيست. بر ما پوشيده نيست كه اعضاي تيم ملي هيچگاه حاضر به
كشف حجاب نيستند اما نظر ديگران و كساني كه منتظر بهانه هستند تا
سياهنمايي كنند چيست؟ آيا ميتوان سايتهاي ضد انقلابي كه دائما مترصد
هستند تا بهانهاي پيدا كرده و فرهنگ اسلام و حجاب را زير سوال ببرند را
ناديده گرفت؟ وقتي بعد از التماس و گريه و زاري اعضاي تيم ملي، اين عنوان
كه «حجاب اجباري اشك اعضاي تيم ملي بانوان ايران را درآورد» در بيشتر
سايتهاي معاند منتشر ميشود چه بايد گفت؟
اينجا ديگر جاي اغماض نيست. براستي چرا ما، همواره عادت كردهايم اجازه
ندهيم كه كمی دردمان بياد؟ چرا اجازه نميدهيم کمی طعم تلخ اشتباهات
خودمان را با برخي انتقادات بچشيم تا شايد براي آينده و موارد مشابه فكري
بشود و موضوعات به اين مهمي جدي گرفته شود؟
چند روز پيش در سايتها نوشته شده بود كه اعضاي يك تيم ملي رزمي زن و مرد
ايران به دلايل نامعلوم با هم به صورت مختلط تمرين ميكنند. طبيعي است
وقتي كه به چنين مسائلي انتقاد تند و زهردار نشود، وقتي بعضي اشتباهات را
بخواهيم به اصطلاح زيرسبيلي رد كنيم و وقتي بخواهيم با مراعات نابجا اجازه
ندهيم كه افرادي كه اشتباه كردهاند كمي دردشان بيايد، نتيجهاش همين
ميشود كه كمكم قبحشكني شده و در بلند مدت خيلي از ارزشها از بين ميرود.